گزارش دبیر کنگره بزرگ تئاتر کشور در مراسم افتتاحیه
رفع مشکل و توجه ویژه به انجمن‌های نمایش موجب پیشرفت تئاتر شهرستان و متضمن پشتوانه تئاتر حرفه‌ای کشور است.
اردشیر صالح‌پور دبیر کنگره بزرگ تئاتر کشور در مراسم افتتاحیه این گردهمایی با اشاره به اهداف این کنگره مشکلات تئاتر تهران و شهرستان‌ها را برشمرد.
وی گفت:هم‌اندیشی و تعامل و تعاطی آراء و افکار هنرمندان تئاتر کشور و تبادل آخرین دستاوردهای ذوقی و هنری و بحث و ارائه نقطه نظرهای مختلف دست‌اندرکاران، هنرمندان و متولیان در خصوص و زمینه تئاتر و هنرهای نمایشی برای رسیدن به سیاست و خط و مشی واحد زمینه‌ساز نوعی پیوند، الفت و همدلی در جهت تحقق آرمان‌های نمایشی است که هرازچندگاهی می‌بایست میان خانواده تئاتر کشور صورت پذیرد. جای خالی این همایش فرهنگی و نشست خانوادگی جامعه تئاتر دیدگاهی است که بیش از پیش به چشم می‌آید بهروزی چنین حرکتی می‌تواند این خلاء فرهنگی را با عشق و ایمان و تعهد مرتفع ساخته و ما را در نیل به اهداف متعالی و غائی رهنمون سازد.
اما هدف از برگزاری کنگره بزرگ تئاتر کشور چیست؟
1- گردهمایی و ارتباط هر چند نزدیک‌تر میان خانواده تئاتر
2- زدودن فاصله‌ها و کدورت‌ها و برقراری وحدت و همدلی میان مسئولان و هنرمندان
3- بحث و اندیشگی پیرامون موضوعات مهم و جدی تئاتر کشور
4- ارائه راه‌حل، راه‌کارها و روش‌های موثر در پیشبرد کیفی هنر تئاتر کشور
5- آسیب‌شناسی وضعیت تئاتر کشور و بهبود شرایط فعلی
6- ارتقاء سطح کیفی آثار شرکت داده شده در همایش‌ها و جشنواره‌های داخلی و خارجی
7- ارائه سیاست‌های کلی و تاکید بر اولویت‌ها و ضرورت‌های تئاتر کشور منطبق بر اهداف و برنامه توسعه فرهنگی چهارم
8- اصالت و هویت بخشی هر چه بیشتر به تئاتر کشور با برخورداری از جنبه‌های مذهبی و ملی و ویژگی‌های اقلیمی
9- معرفی و ارائه خط مشی‌های دولت و رویه‌های فرهنگی و هنری
10- ارزیابی موقعیت و جایگاه تئاتر کشور
11- حرمت‌گذاری و توجه به نظرات و دیدگاه‌های هنرمندان تئاتر سراسر کشور در برنامه‌ریزی‌های سالانه
الف: کنگره فوق به طور سالیانه یک بار با حضور اعضاء اصلی و موثر خانواده تئاتر کشور اعم از تهران و شهرستان و پیشکسوتان و متولیان و برنامه‌ریزان به منظور تحقق اهداف یاد شده برگزار می‌شود.
مخاطبان و شرکت کنندگان
1- هنرمندان انجمن نمایش کشور به عنوان سازمان و نهاد قانونی تئاتر کشور
تبصره: به منظور تقلیل در هزینه‌ها از هر انجمن نمایش کشور رئیس یا نائب رئیس به نمایندگی از هنرمندان تئاتر
اما ذکر چند نکته را در این مجلس مغتنم خالی از لطف نمی‌دانم.
انجمن‌های نمایش به عنوان شالوده و تشکیلات هنری تئاتر کشور که تعداد آنان به قریب 400 انجمن می‌رسد و با رای هنرمندان هر منطقه انتخاب می‌شوند یکی از بخش‌های اصلی و سیاسی تئاتر کشورمان را تشکیل می‌دهند که بیش از پیش می‌بایست مورد توجه و عنایت ویژه قرار گیرند. بعضی از این انجمن‌ها طی سالیان اخیر به دلیل کم توجهی و عدم حمایت کافی به محاق فراموشی سپرده شده و تعدادی از آنان به حالت انفعال درآمده‌اند و بعضاً هنرمندان این رشته با ایثار و فداکاری و حتی هزینه‌های شخصی چراغ تئاتر را در شهرستان‌ها فروزان نگاه داشته‌اند.
شمار حاضر در واقع نمایندگان 90 تا یکصد هزار اعضای انجمن‌های نمایش هستند که به اشکال وابسته و پیوسته به فعالیت‌های نمایش در سراسر کشور مشغول فعالیت‌اند. متاسفانه در طی دو ساله اخیر تنها 5 تا 6 میلیون تومان کمک مالی به این تشکل‌ها شده است. رفع مشکل و توجه ویژه به انجمن‌های نمایش موجب پیشرفت تئاتر شهرستان و متضمن پشتوانه تئاتر حرفه‌ای کشور است.
نکته دیگر مشکل کمبود سالن و امکانات و ملزومات صحنه‌ای است که تئاتر ایران از آن رنج می‌برد. براساس آماری که تا نیمه دوم سال 1382 استخراج شده از مجموع 652 تالار نمایش در سطح کشور 332 تالار مربوط به ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی در قالب فرهنگسراها، سالن‌های نمایش و مجتمع‌های فرهنگی اختصاص داشته و 319 تالار مربوط به ادارات و نهادهای دیگر است که مجموع صندلی‌های تئاتر در حوزه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هفتاد هزار و نهصد و پنجاه و پنج صندلی است که برای هر نهصد و نود تن یک صندلی تئاتر وجود دارد.
و مجموع صندلی‌های سایر تالارهای ادارات مختلف نود هزار و نهصد و هفتاد صندلی است که به شمار هر هفتصد تن یک صندلی وجود دارد. یعنی موجودیت صندلی‌ها برای تماشاگران تئاتر در سطح کشور به عبارت 161925 صندلی است.
البته این آمار شامل تهران نمی‌شود اما متاسفانه تهران نیز اهم فعالیت‌های تئاتری‌اش در مجموعه تئاترشهر و یکی دو سالن دیگر خلاصه می‌شود که آن هم به نسبت جمعیت 12 میلیونی تهران بزرگ و جمعیت 64 میلیونی ایران اسلامی رقم بسیار ناچیزی است و سرانه تئاتر برای این رسانه فرهنگ‌ساز و اصیل غیر قابل اعتناست. در برنامه کوتاه مدت برای رفع این نقیصه و پیشبرد و توسعه تئاتر حداقل ساخت تالارهای کوچک توصیه می‌شود.
در پایان از تمامی کسانی که به نحوی از انحاء ما را در برپایی این نشست خانوادگی یاری رسانده و موجبات همبستگی و همدلی را فراهم آورده‌اند صمیمانه سپاسگذاری می‌کنم. نخست از معاونت فرهنگی اجتماعی شهرداری تهران، شورای شهر و شهردار محترم جناب آقای دکتر قالیباف، خانه تئاتر ایران، صدا و سیما، همکاران زحمتکش و مدیران کل ادارات فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان‌ها، نمایندگان محترم کمیسیون فرهنگی و بودجه مجلس، انجمن‌های نمایش کشور، بنیاد فرهنگی رودکی، معاونان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و به ویژه وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی که با حمایت جدی و موثر زمینه برپایی این کنگره را فراهم آوردند از سعی خود و استاد برگزاری تقدیر و تشکر می‌نمایم.