حضور محترم تئاتر

خانه هنرمندان: هنر سینما هرچند که خود آمیخته‌ای از هنرهاست؛ از عکاسی و تئاتر و موسیقی و نقاشی و ...، اما جاهایی هم به استقلال می‌رسد و این همان جاست که دوربین تصاویر مستند ضبط می‌کند. تئاتر پیشینه‌ای بس کهن‌تر از سینما دارد اما موردی پیش می‌آید که سینما تئاتر را تصویر می‌کند و این همان مستندی است که از تئاتر ضبط می‌شود. از هیجان پشت صحنه، ‌از تمرین ها.
نمایش فنز را اگر یادتان مانده باشد، ‌این را هم به خاطر خواهید آورد که آن روزها که اجرا می‌شد یکی از مراکز تجمع انسانی شهر تهران مجموعه تئاتر شهر بود. همه فنز را می‌دیدند و می‌رفتند اما جز نویسنده و کارگردان و بازیگرها کمتر کسی می‌دانست که فنز چه شد که «فنز» شد! سینما این جا نقش تاریخی خود را نشان داد و «علی تبریزی» نامی دوربین به دست و تک و تنها مشغول ضبط حوادث و اتفاقاتی شد که فنز را «فنز» کرد.
به گزارش سایت خبری خانه‌ی هنرمندان ایران، فیلم مستند «فنز» به کارگردانی «علی مصفای تبریزی» با حضور عوامل این نمایش، در تالار بتهوون خانه‌ی هنرمندان ایران به نمایش گذاشته شد. بعد از نمایش این مستند-که با استقبال هم مواجه شده بود- نگار اسکندرفر(تهیه کننده)،علی تبریزی (کارگردان) وحبیب رضایی به ارائه توضیحاتی درباره فیلم پرداختند.
«نگار اسکندرفربه» عنوان تهیه کننده اولین کسی بود که برای حاضرین در تالار سخن گفت. وی انگیزه‌اش از اجرای نمایش «فنز» و ساخت مستندی از این اجرا را چنین بیان کرد: من سرپرست موسسه‌ی فرهنگی «کارنامه» هستم و این که این موسسه به عنوان نهادی فرهنگی کار تئاتر انجام دهد، خیلی دور از ذهن نیست.
وی افزود: بخشی از فعالیت این موسسه به آموزش تئاتر اختصاص دارد. تمام عوامل این اجرا هم از همکاران من در کارنامه هستند که به آموزش تئاتر می‌پردازند. بنابراین من به عنوان سرپرست خود به خود تبدیل به یکی از عوامل شدم.
اسکندرفر در ادامه در مورد ساخت این مستند توسط تبریزی گفت: او از روز اول در کنار ما بود و وقتی قرار به ساخت مستند شد، این کار توسط ایشان انجام گرفت.
سرپرست موسسه فرهنگی کارنامه در آخر عنوان کرد: الآن که فیلم را دیدم، یاد خاطراتم از روزهای اجرا افتادم. از آقای تبریزی به خاطر زحماتشان تشکر می‌کنم.
بعد از تهیه کننده نوبت به کارگردان می‌رسد، اما او در اولین جمله‌اش از مجری جلسه و حاضرین درخواست می‌کند که سخنانش کوتاه باشد.
تبریزی گفت: این فیلم زمانی حدود 80 دقیقه داشت. وقتی می‌خواستیم نمایش عمومی برای فیلم بگیریم به توصیه دوستان تصمیم گرفتم زمانش را کوتاه کنم که کوتاه شد و به 55 دقیقه رسید.
تبریزی در پاسخ به مجری برنامه در مورد رضایتش از فیلم گفت: خودم فیلم را خیلی دوست دارم و از نتیجه‌اش راضی هستم.
پرسش دیگر هم باز از طرف مجری مطرح شد: آیا در طول کار دشواری خاصی داشتید؟
و تبریزی چنین پاسخ داد: تنها دشواری کار زمان طولانی تمرینات و اجرا بود. من 3ماه هر شب به تمرین می‌رفتم. از طرفی این مسئله باعث شده بود مقدار راش‌های فیلم زیاد و زیادتر شود.
وی در پایان گفت:این فیلم فرصت بسیار مناسبی برای تجربه کردن بود، تجربه‌ای نو و جدید.
نوبت به حبیب رضایی رسید.
رضایی ابتدا سلام کرد و گفت: من حرف خاصی ندارم و فقط می‌توانم بگویم سلام.
اما باز گفت: در مورد فیلم نمی‌توانم حرف خاصی بزنم. این تماشاگر است که می‌تواند در مورد موفقیت این فیلم در بازنمایی صحیح آن تئاتر اظهار نظر کند.
نکته‌ای که درباره اجرای نمایش فنز به ذهن او رسید این بود: اجرای فنز در تئاتر شهر یک اتفاق بود. در 10-15 سال اخیر به یاد ندارم کسی از شب قبل در صف بخوابد که بلیط یک اجرا را تهیه کند.
(توضیح خبرنگار: در این چند سال برای چند نمایش دیگر هم این اتفاق افتاد. مردم برای تهیه بلیط نمایش‌های «کارنامه بندار بیدخش»، «شب هزارویکم» و «بازی استریندبرگ» نیز شب ها در صف گیشه می‌خوابیدند.)
در پایان جلسه سیف الله صمدیان، مستند ساز و عکاس، به عنوان یکی از حاضرین در سالن گفت: این فیلم امیدی را در دل من بیدار کرد. خوشحالم که جوانی را در این قواره فیلمسازی می‌بینم.
وی افزود: یکی از آرزوهای همیشگی‌ام بود که چنین اتفاقی بیافتد. در پشت صحنه تئاتر همیشه لحظاتی فراموش می‌شود. لحظاتی که دیده نمی‌شود و از بین می‌رود. کار بزرگ تبریزی این بود که با احترام به تئاتر وارد شده بود.
ختم جلسه با سخن این فیلمساز همراه بود: تبریزی کاری کرد که آرزوی من بود. کاری بود که باید برای پشت صحنه‌ی تئاتر انجام می‌شد.
در پایان باید گفت که در نمایش«فنز»، نوشته و کار محمد رحمانیان بازیگرانی چون پرویز پرستویی، مهتاب نصیرپور، ترانه علیدوستی، حبیب رضایی و احمد مهرانفر نقش آفرینی کرده بودند.