مجید جعفری: در حوزه تئاتر خواب‌زده هستیم
مجید جعفری گفت: در حال حاضر هنرمندان ناامیدترین نقطه زندگی را در حوزه تئاتر تجربه می‌کنند، قومی هستیم که خواب‌زده شده یا خود را به خواب‌زدگی زده‌ایم و گاهی چشم‌هایمان را باز کرده و هذیان می‌گوییم.
فارس: مجید جعفری گفت: در حال حاضر هنرمندان ناامیدترین نقطه زندگی را در حوزه تئاتر تجربه می‌کنند، قومی هستیم که خواب‌زده شده یا خود را به خواب‌زدگی زده‌ایم و گاهی چشم‌هایمان را باز کرده و هذیان می‌گوییم.
نشست خبری نمایش «زکریای رازی» نوشته عبدالحی‌شماسی و به کارگردانی مجید جعفری در تالار وحدت برگزار شد.
مجید جعفری در ابتدای نشست ضمن گلایه از رفتار مدیران تالار وحدت بیان داشت: بنیاد رودکی بر تئاتر برنامه‌ریزی ندارد و اگر می‌خواهد تنها روی موسیقی برنامه‌ریزی کند مشکلی نیست. متاسفانه بنیاد نه برای تئاتر و نه برای موسیقی برنامه دارد.
وی با عنوان این مطلب که دیگر کار نخواهم کرد، بیان داشت: دیگر جایی برای کار وجود ندارد، شاید به اندازه کافی فرهنگ داریم و دیگر نیازی به فعالیت در این حوزه نداریم. بی‌خودی عمر تلف می‌کنیم، چرا باید وضعیت به گونه‌ای باشد که من به تمام مسئولان فرهنگی با التماس و نامه بخواهم که اجرای نمایش را ببینند.
جعفری ادامه داد: دیگر بریده‌ایم و عمرمان را به حرف زدن گذراندیم. هنرمندان با سرمایه‌گذاری ملت به درخت تناوری تبدیل شدند اما در حال حاضر هنرمندان ناامیدترین نقطه زندگی را تجربه می‌کنند. همه خواب‌زده‌اند یا خودشان را به خواب زدند. باید بار و بنه را ببندیم و به جای دیگر برویم که هنر قیمت و ارزش داشته باشد.
وی افزود: این قوم خواب‌زده‌اند و فقط برای اثبات هستی گاهی چشم‌هایشان را باز کرده و هذیان می‌گویند. زمانی رسیده که هنرمندان به جایی بروند که امکان تاثیرگذاری باشد.
این کارگردان سپس به نمایش «زکریای رازی» اشاره کرد و شخصیت رازی را مصداق عینی عنوان کرد و یادآور شد: زکریا در آن دوران برای آن که اثبات کند جالینوس عرب نیست، ایستادگی کرد و در ایران ماند و به سرنوشت بدی گرفتار شد، به طوری که سنگ مزارش در ایران مشخص نیست، هنرمندان نیز اگر به این سرنوشت گرفتار نشوند باید کاری انجام دهند.
جعفری ادامه داد: تاسف می‌خورم که در این 40 سال بهترین سال‌های زندگی را در تئاتر گذراندم و متاسفم که گروهی را مجبور کردم تا به هنر نمایشی روی آورند. در این مدت مرارت‌ها کشیدیم که همه بی‌نتیجه بود.
کارگردان نمایش «زکریای رازی» با عنوان این مطلب که لازم است هنر را رها کنیم، بیان داشت: امیدوارم کسانی که در اول یا نیمه راه هستند شرایط بهتری به دست آورند. تئاتر، هنری نیست که با یک دست گرفته شود.
وی تصریح کرد: مسئولان یا باید هنر تئاتر را انکار کنند یا برای آن ارزش قائل شوند. تئاتر مرکز تعلیم و تعلم است، تئاتر مرکز تاثیر است اما سینما و تلویزیون این گونه نیستند و جایی برای آموزش ندارند و اگر تئاتر نباشد، تلویزیون و سینما هنرمندی نخواهند داشت.تئاتر به هنرمند قوه خلاقه می‌آموزد. گروهی که سالیان سال تئاتر کار می‌کردند در حال حاضر به سینما رفتند و حاضر به بازگشت در عرصه تئاتر نیستند.
وی با طرح این پرسش که چرا کسی حاضر به پرداخت بدهی‌های مرکز هنرهای نمایشی نیست، بیان داشت:همه بارها بر دوش تئاتری‌هاست و در مدیریت نیز کسی حاضر به پذیرفتن کار نیست و در نهایت این کار را یک تئاتری انجام می‌دهد. در این سال‌ها حرف می‌زنیم اما گوش شنوایی وجود ندارد. باید متولیان ضرورت هنر را احساس کنند.
جعفری اظهار داشت: نسل من انقلاب کرد و این انقلاب به خاطر رسیدن به چیزهایی بود، قبل از انقلاب شکنجه شده و زندان رفتیم اما باز هم به جایی نرسیدیم و عمرمان را هدر دادیم.
این کارگردان به نمایش اشاره کرد و گفت: ایران دارای تاریخ چهار هزار ساله است که دو هزار 500 سال آن به ثبت رسیده است. با این تاریخ و قدمت چرا باید پیشرو نباشیم. زکریا در ایران رنسانسی را پایه‌گذاری کرد که در اروپا این رنسانس 700 سال بعد اتفاق افتاد.کشف الکل یک انقلاب صنعتی بود که کسی قدر و ارج آن را ندانست و امروز نیز قدر آن را نمی‌دانیم.
وی خاطرنشان کرد:اگر در آن دوران دنباله تاریخ و تمدن را می‌گرفتیم و نسل‌های خوبی را تربیت می‌کردیم الان جایی دیگر بودیم. عقب افتادیم، در اروپا درس‌های زکریای رازی داده می‌شود اما ما کجای کار هستیم. اگر راه بزرگان و فرهنگمان را دنبال می‌کردیم امروز می‌توانستیم جهان را اداره کنیم و حرفی برای جهانیان داشتیم.
جعفری ادامه داد: امروزه دنباله‌رو دیگران هستیم ، بچه‌های ایرانی ماهواره نگاه کرده و تربیت می‌شوند، تربیتی که آنان می‌خواهند، سعی کردیم جلوی آنها را بگیریم اما نشد.اگر نجنبیم بیچاره می‌شویم.
در ادامه صحبت‌های جعفری، شماسی نویسنده نمایشنامه نیز با عنوان این مطلب که مسئولان هیچ حمایتی نکرده و حتی سنگ‌اندازی هم می‌کنند، بیان داشت: اگر تاریخ نداشته باشیم در زمان حال گمشده و آینده را از دست می‌دهیم.
وی ادامه داد: وقتی مشاهیر بزرگ کشور را دیگر کشورها به یغما می‌برند، چه باید کرد؟ زندگی بزرگان را روی صحنه می آوریم تا مردم با این بزرگان کشور کهن آشنا شوند اما هیچ بازخوردی ندارد. همه می‌گویند «هملت» را می‌شناسیم اما کسی زکریای رازی را نمی‌شناسند و این جای تاسف دارد. برای این ملت متاسفم که به دنبال مسئولان بی‌خبر و منتقدان دنباله‌رو می‌روند.
این نمایشنامه‌نویس در ادامه درباره انتخاب «زکریای رازی» برای نوشتن اشاره کرد و با عنوان این مطلب که زکریا را از دو وجه انتخاب کردم، بیان داشت: یکی از علل انتخاب زکریای رازی هنرمند و متفکر بودن وی بوده و دیگر علت آن علم و طبابت رازی است.
وی سپس به عدم تبلیغات و سکوت مسئولان در قبال نمایش اشاره کرد و گفت: از عملکرد مسئولان پرسش‌های زیادی مانده که بی‌پاسخ است. چرا باید بیلبوردهای نمایش گم شود و چرا کسی به نمایش اهیمت نمی‌دهد؟ نمایش یک اعتراض به بی‌حرمتی دانشمندان در طول تاریخ است.
عبدالحی شماسی گفت: فرهنگ برای دولت است و اگر فرهنگ ایران درست شود، زحمات دولت کمتر می‌شود.
علی آیینه‌ساز، مدیر تالار وحدت نیز درباره وضعیت تالار وحدت بیان داشت: نباید به هنر نگاه اقتصادی داشت و اگر تئاتر و موسیقی نیز به لحاظ گیشه موفق باشند، خوب است. تئاتر نسبت به موسیقی از نظر هزینه بالاست.
وی افزود: همه انتظار دارند که کارهای فاخر در تالار وحدت اجرا شود و این در صورتی است که تالار وحدت نیز در یک دوگانگی‌گیر کرده و به لحاظ سیاستگذاری میان مرکز هنرهای نمایشی و بنیاد رودکی ناهمگونی وجود دارد.
وی گفت: بنیاد رودکی بدون هیچ مشکلی از تولیدان خود حمایت می‌کند اما وقتی پای مرکز هنرهای نمایشی به میان می‌آید تداخل به وجود می‌آید. بنیاد رودکی در مدیریت دچار نوعی چندگانگی شده و باید از موازی‌کاری جلوگیری کرد.