نگاهی به نمایش خیابانی « اوشار »

منوچهر اکبرلو
نمایشی خیابانی « اوشار » تصویرگر یک آیین آشنای جنوبی است . آیین «‌اوشار » در مناطق ساحلی جنوب از جمله قشم ، به هنگامی انجام می شود که یک دختر نازا قصد دارد وارد یک لنج شود . او برای ورود به لنج و رفتن از یک خور به خور دیگر ، می بایستی که در انتظار برگزاری آیین « اوشار » باشد . در این آیین ، ابتدا لنج « سیفه »‌می شود . یعنی آلودگی ها پاک می گردد این پاکسازی همچون پاک کردن روح وجسم دیگر آیین ها است . پس از آن متبرک سازی صورت می گیرد . با خواندن آیات کتاب خدا و مناجات ، لنج ، متبرک و از آلودگی ها و نحوست دور می گردد . در پایان ، دختر نازا علاوه بر آن که می تواند پا بر لنج بگذارد ، می تواند امیدوار شود که با برگزاری این آیین ، نازایی اش نیز بر طرف شود . نمایشواره « ووشار » نازایی اش نیز بر طرف شود .
نمایشواره « اوشار » ، تئاتر نیست و صرفاً یکی از آیین های دیرینه یکی از خرده فرهنگ های غنی ایران ( یعنی جنوب ) را نشان می دهد . کارگردان نمایش ، ضمن تسلط کامل به اجرای این آیین ، تمایلی ندارد که آیین مذکور را به درام نزدیک شد . هر آنچه می بینیم ( جز آغاز کار که تماشاگر را به دیدن آیین دعوت می کند ) تصویر صادقی است که از فرم اصلی این آیین .
این کار باهدف آشنا سازی مخاطب ( به ویژه مخاطب غیر بومی ) با این آیین صورت می گیرد . در مراحل بعد می توان به بهره گیری از آیین در رسیدن به یک موقعیت نمایشی ( چه در صحنه و در تئاتر خیابانی ) امیدوار بود .
گروهی که « اوشار » را اجرا می کنند به کاری که می کنند معتقدند و آن را به خوبی می شناسد .