معرفی نمایش”شکم نهنگ” از کشور سوئیس

اشاره:
نمایش”شکم نهنگ” به کارگردانی”کریستینا کاسترلو” از کشور سوئیس در بخش بین‌الملل بیست‌وچهارمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر روی صحنه خواهد رفت. مدت زمان نمایش 77 دقیقه است. توضیحات بیشتر در مورد این نمایش را در سایت ایران تئاتر می‌خوانید
برگردان به فارسی: خسرو محمودی
نام نمایش: شکم نهنگ
کارگردان: کریستینا کاسترلو
کاری از گروه Theatro delle radici
”شکم نهنگ” به تدریج با نشانه‌ها، شوخ طبعی‌ها، بوها، صداها و انتظارات پر شده است. هر بازیگر با مهارت از عهده تمرکز روی شخصیت خود و با روش خود برمی‌آید. با یک زبان تئاتری مشترک با همه آن خصلت‌های بی‌نظیری که هم اکنون تبدیل به”نشان کیفیت”گروه Teatro delle radici شده است با ”شکم نهنگ” کریستینا کاستریلو امضاء خود را روی یکی از پرشورترین نمایش‌های خود می‌گذارد.
Corriere Tel Ticino
پنج مرد از درون کوهی از کیسه‌های کنفی پدیدار می‌شوند. کیسه‌هایی که سنگرهای جنگ جهانی اول و دیگر جنگ‌ها را در ذهن مجسم می‌کنند. کیسه‌هایی که بعداً تبدیل به کانتینر واحدهای نظامی می‌شود. بازیگران در حال گفتن یک داستان نیستند اما هر کدام شخصیت‌هایی هستند که موقعیت‌های متفاوتی از جنگ را تصویر می‌کنند، جایی که شاید بزرگترین مصیبت کمبود حافظه است: اجرایی دسته جمعی با موقعیت‌های بامزه و لحظه‌های هیجانی (Le Regione)
تکنیک، دیسیپلین، خلاقیت، این‌ها باید سه ویژگی‌ای باشند که همیشه در کار کریستینا در طول مسیر هنری از”ریشه‌ها”یِ او تا حال مشخص شده‌اند. این مسیر تا نمایش”رسم و مداد” ادامه دارد. رشد و بلوغ یک رپرتوار غنی، خشن و مطمئناً خلاق را مشاهده کرده‌ایم، رپرتواری که اکنون”شکم نهنگ” به آن اضافه شده است. آخرین آفرینش”کریستینا” با همکاری”برونا گوسبرتی”، ما را عمیقاً به درون بازتابی از جنگ و تیره بختی بشری می‌برد، و تفسیر اجرا را به مشارکت پنج هنرپیشه عالی محول می‌کند. L’Azione
آن‌ها به وسیله کلمات و حرکات، فردی یا دسته جمعی به زمین کوبیدن پاها، دویدن، عصبانیت یا کنترل، شورش یا فرمان هندسه حساب شده سنگ قبر یادبود، همچنین اردوگاه کار اجباری، اندیشه‌های خود را بازگو می‌کنند، کسی که استعفا می‌دهد، کسی که می‌خواهد فرار کند، کسی که نمی‌فهمد و در جمعیت گم شده‌ است، مامور اجرا و آنارشیست، جوانیِ متزلزل، پیرمرد عاقل، قدرت عضله‌ها و خلوص دل. دیدن و تامل کردن درباره آن. (Giornale del popolo )
«تاریخ می‌غرد، دندان به هم می‌ساید. ما نمی‌توانیم آن را تغییر دهیم، تزئینش کنیم یا حتی بیشترش کنیم. نمی‌توانیم بدون انزجار به آن نگاه کنیم. اما می‌توانیم آن را از میان چشمان شکست خورده مجدداً بازگو کنیم. می‌توان آن را با کلمات سست دوباره نوشت. تاریخ تحت فشار قرار می‌دهد، هل می‌دهد. وقتی که درد را منتقل می‌کند، می‌غرد. وقتی زمان تسلیم گرسنگی و رویاهایش می‌شود وقتی که دیروز، آینده‌اش را می‌سازد.»
معمولاً به عنوان مکان تنهایی، شکم نهنگ فضایی ماقبل آخر است که در آن فردی، جدا افتاده است تا مقاومتش را اندازه بگیرد، درگیر انعکاس خودش شود و بر دیگری پیروز شود یا تسلیم کسی شود در نهایت ارزش خود را به هیچ می‌رساند.
این یک شکم است، سنگر یا آرامگاه یا تختخواب. یک شکم: زندان یا آشیانه در این مکان است، مکانی خالی از سکنه و آرام که پنج قهرمان داستان باید کار کنند. وظیفه روزانه‌شان را انجام دهند، مجبورند مردگان را دفن کنند. روابط از هم می‌پاشند به خاطر پیوندهای دروغین و ناتوانی‌ که آن‌ها در خود تشخیص می‌دهند. نقش‌ها به آسانی تغییر می‌یابند، ضعیف‌ترین فرد می‌تواند خشن‌ترین ضربه را بزند و پرخاشگری به حرکات شیرین بی‌شماری ارتقا می‌یابد. آن‌ها تنهایند، و وقتی یکی تنهاست، سوال‌ها افزایش می‌یابد، اما هر کدام به دیگری محتاج است. زیرا هر فردی در باطن قطعه مهمی از دیگری را دارد و هر کسی برای دیگری، وظیفه‌ای خواهد بود که باید برآورده شود.
نفوذ کردن در مسیر خشونت با تصاویری که شاید بدون این که از قبل بدانیم از جنگ صحبت می‌کند، شکم یک نهنگ همچون یک نیاز عمومی برای انعکاس ابعاد فلاکت و بی‌رحمی انسان شکل گرفته است.
www.Teatrodelleradici.net