موسیقی تم اصلی نمایش بود
صفحه سفید کاغذ زیباست و اساساً پاره کردن یک صفحه کاغذ به شجاعت نیاز دارد و به سادگی نمی‌توان آن را مرتکب شد و منظور هم این است که تماشاگر از تخیل خود استفاده کند.
پیمان شیخی:
نشست مطبوعاتی نمایش”کاغذ بازی” به کارگردانی”یوهانز والکمن” که در ششمین روز برگزاری بیست‌وچهارمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در تالار سایه مجموعه تئاترشهر اجرا شد با حضور اعضای گروه نمایش و تنی چند از خبرنگاران امروز صبح برگزار شد.
به گزارش سایت ایران تئاتر، نشست مطبوعاتی نمایش”کاغذ بازی” که برای دومین بار در ایران اجرا شده پس از جلسه نمایش”شیطان با سه شاخ طلایی” به کارگردانی دیتر کومل برگزار شد. در ابتدای نشست، یوهانز والکمن کارگردان این نمایش ضمن ابراز خوشحالی از حضور در ایران در پاسخ به افشین خورشیدباختری مبنی بر این که در نمایش”کاغذ بازی” ارجحیت با موسیقی است یا تئاتر گفت:«هیچ گونه ارجحیتی نمی‌توان برای این نمایش قائل شد، اما موسیقی تم اصلی کار بود و کاغذ به عنوان متریالی محسوب می‌شود که زبان تئاتری این کار است.
یکی از بازیگران زن نمایش در ادامه گفت:«به طور کل ما قصد نداشتیم هیچ گونه ارجحیتی قائل شویم، به همین دلیل چهره آبستراک را تشکیل دادیم اما روند داستان را خودمان ابداع کردیم.»
در ادامه این نشست یوهانز والکمن در خصوص کلمه شجاعت در نمایش”کاغذ بازی” اظهار کرد:«من به این نکته اشاره می‌کنم که صفحه سفید کاغذ زیباست و اساساً پاره کردن یک صفحه کاغذ به شجاعت نیاز دارد و به سادگی نمی‌توان آن را مرتکب شد و منظور هم این است که تماشاگر از تخیل خود استفاده کند.»
یکی از بازیگران نمایش در ادامه افزود:«ما سه نوازنده هستیم که به همراه یوهانز والکمن این نمایش را آماده کرده‌ایم و این روندی است که در پایان نمایش به کنسرت تبدیل می‌شود.»
کارگردان نمایش”کاغذ بازی” در خصوص اجرای این نمایش گفت:«اجرای نمایش براساس آثار”اریک ساتی” در هیچ جای دیگر وجود ندارد چرا که این کار برای اجرای سه نفره طراحی شده است. ویژگی دیگر این نمایش، شخص” اریک ساتی” است که در دوره خود یک تک رو بوده و تلاش ما این است که آن را در قالب کاغذ اجرا کنیم. نکته قابل توجه این است که پس از مرگ”اریک ساتی” تمام چیزی که از او باقی مانده بود، یک جعبه سیگار بوده که حاوی چندین نت موسیقی، کاغذ سفید و چند تصویر بود. به همین دلیل این گونه برداشت شده که در حقیقت از او یک طرح به جا مانده است، ما نیز تلاش کردیم که با استفاده از این عناصر تعادل برقرار کنیم و البته این کار ساده‌ای نبود.»
وی در مورد استفاده از رنگ در نمایش گفت:«استفاده از رنگ برای ما یک انتخاب است که تا چه حد حق انتخاب داریم و تا چه اندازه به آن نیازمند هستیم. البته این سوال را سال‌ها قبل با نمایشی که اجرا کردیم پاسخ دادیم. در این نمایش ما فقط به کاغذ نیاز داریم. غیر از چیزهایی که از اریک ساتی باقی مانده، می‌توان به سفیدی کاغذ و سیاهی نت‌ها اشاره کرد که این سیاهی و سفیدی در تمام آثار اریک ساتی مشهود است. البته ما موسیقی اریک ساتی را به زبان کلود دبوسی که همزمان و هم عصر با اوست تبدیل کرده‌ایم و به یک معنا، رنگ را در کار اریک ساتی تبدیل کرده‌ایم البته در جنبه موسیقایی یک اثر. چیزی که در دست ما بود متن‌های اریک ساتی بود که به شکل موسیقایی و با استفاده از کاغذ از آن استفاده کردیم.»
یوهانز والکمن در پاسخ به خبرنگار سایت ایران تئاتر مبنی بر این که با توجه به شناخت شما از موسیقی، آهنگسازی نمایش‌های ایرانی را چگونه ارزیابی می‌کنید اظهار کرد:«متاسفانه نمی‌توانم به این پرسش شما پاسخ دهم چرا که در دوره قبل هم آثار نمایش عروسکی را دیده‌ام که موسیقی در آن نقش چندانی ندارد. امسال نیز نمایش”دن کامیلو” را دیدم که استفاده زیادی از موسیقی نکرده بود.»
در پایان این نشست، علی‌اصغر خطیب‌زاده که طی ایام جشنواره در سالن انتظار تالار اصلی مجموعه تئاترشهر نمایشگاه ماسک برگزار کرده از کارگردان نمایش”کاغذبازی” برای بازدید از آن نمایشگاه دعوت به عمل آورد و این کارگردان آلمانی ضمن استقبال از این دعوت، به این هنرمند ایرانی پیشنهاد همکاری داد.