ریشه این نمایش در کودکی من قرار دارد و از یک سنت اسلوواکی گرفته شده است
نقاشی تنها هنری نیست که بر نمایش من تاثیر می‌گذارد، در عین حال برای موسیقی و حرکات نیز اهمیت قائل هستم. حرکت، صدا، بدن انسان به خصوص سکوت و نشانه‌های دیگر که به طور کلی مجموعه آن‌ها تئاتر را تشکیل می‌دهد و بزرگترین آرزوی من این است که شاید در کار بعدی ترکیب کامل، تمام این نشانه‌ها را در تئاتر داشته باشیم.
پیمان شیخی:
نشست مطبوعاتی نمایش”نان و بازی‌ها” نوشته و کار میروسلاو بنکا که در هشتمین و نهمین روز برگزاری بیست‌وچهارمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در تالار اصلی مجموعه تئاترشهر روی صحنه رفت با حضور عوامل نمایش و تنی چند از خبرنگاران در سالن کنفرانس خانه هنرمندان برگزار شد.
به گزارش سایت ایران تئاتر، در ابتدای این نشست یکی از اساتید دانشگاه صربستان که همراه با گروه بود گفت:«با توجه به پیشینه کاری میروسلاو بنکا به جرأت می‌توان گفت که بهترین گروه نمایشی صربستان به تهران آمده است. ایشان فارغ التحصیل بازیگری و کارگردانی از دانشگاه هنرهای”نویسا” از بلگراد و طراح این نمایش است. او تنها کسی است که به عنوان بهترین کارگردان در جشنواره بین‌المللی”Bitef” بلگراد شناخته شد. او در فستیوال‌های نروژ، فنلاند، اسلوواکی، اتریش و رومانی یادبودها و جایزه‌های بسیاری کسب کرده است.»
میروسلاو بنکا کارگردان نمایش”نان و بازی‌ها” در این جلسه گفت:« تئاترهای زیادی را در یوگسلاوی سابق کارگردانی کرده‌ام به خصوص در صربستان و منطقه”ووی وودینا” که در آن جا زندگی می‌کنم. البته در خارج از صربستان نیز از این نوع تئاتر بی‌کلام اجرا کرده‌ام و در بسیاری از فستیوال‌های محلی و داخلی نیز شرکت داشته‌ام و توسط تئاترهایی که در اسلوواکی انجام داده‌ام به صربستان رسیده‌ام. اما در مورد تئاتر”اسلوواکی در ووی وودینا” باید بگویم که جوان‌ترین تئاتر حرفه‌ای در صربستان محسوب می‌شود که دو سال قبل پایه گذاری شد و منتقدان زیادی را تا به امروز داشته است. همچنین کارگردانانی چون یوبوسلاومایر، یان ماکان، واردیسلاوا، یان چانی و ... که علاوه بر کار در اسلوواکی در سایر کشورها نیز فعالیت کرده‌اند طی این دو سال اجراهایی در فستیوال”Bitef” و”چن چن” در”مونته نگرو” که”کوتور” نام دارد و ایروان، داشته‌ایم.»
بنکا در خصوص تاثیرپذیری این نمایش از پیر عثمان و طراحی و نقاشی در نمایش گفت:« اتفاقاً این مربوط‌ترین چیزی است که در کار من وجود دارد. طراحی را در دبیرستان تمام کرده‌ام ولی نقاشی تنها هنری نیست که بر نمایش من تاثیر می‌گذارد، در عین حال برای موسیقی و حرکات نیز اهمیت قائل هستم. حرکت، صدا، بدن انسان به خصوص سکوت و نشانه‌های دیگر که به طور کلی مجموعه آن‌ها تئاتر را تشکیل می‌دهد و بزرگترین آرزوی من این است که شاید در کار بعدی ترکیب کامل، تمام این نشانه‌ها را در تئاتر داشته باشیم. در این نمایش از نقاشان زیادی الهام گرفتم مثل بروگل، ماتریت و بسیاری از نقاش‌های سورئال.»
وی در خصوص به هم ریختن خط تصویری و وجود صندلی‌ها روی دیوار در این نمایش گفت:«ریشه این نمایش در کودکی من قرار دارد و از یک سنت اسلوواکی در”ووی وودینا” افسانه‌ها و داستان‌های مردم آن‌ها که با آئین‌ها در ارتباط هستند گرفته شده است. در عین حال فرصتی به ما می‌دهد تا تماشاگران براساس تصاویری که ارائه شده داستان را در کنار یکدیگر قرار دهند.»
بنکا در پاسخ به پرسش خبرنگار سایت ایران تئاتر مبنی بر این که چرا بازیگران با پاهای برهنه و ناخن‌هایی با رنگ سیاه ایفای نقش می‌کردند گفت:«برهنگی پاهای بازیگران دلیل دارد چرا که، بدن بیشترین احساس‌هایش را از طریق پاها می‌گیرد و اگر امروز کارگاه نمایش برگزار شود، شخصاً نشان می‌دهم که کل بدن از طریق پاها در سطوح مختلف الهام می‌گیرد. رنگ ناخن‌های بازیگران نیز به سنت اسلوواکی‌ها مربوط می‌شود که در 100 سال گذشته در مراسم صورت می‌گرفته است.»
این کارگردان صربستان در مورد کلاه‌هایی که از گل برای بازیگران زن ساخته شده بود گفت:«این کلاه‌ها بخشی از پوشش‌های سنتی است که در اوکازیون و مراسم خاصی بر سر می‌گذارند، مراسمی همچون ازدواج و ...»
وی خاطر نشان کرد:«حضور پسر بچه به این معناست که این دنیا برای بچه‌های ما باقی می‌ماند و در حقیقت بچه‌ها انتقال گذشته به آینده هستند و زندگی و سنت‌ها را ادامه می‌دهند و با این نان انرژی را به آینده انتقال می‌دهند.»
بنکا در پاسخ به خبرنگار سایت ایران تئاتر مبنی بر این که آیا می‌توان وجود نان و برهنگی پا را در این نمایش به تقدس نان در ادیانی چون زرتشت، مسیحیت، اسلام و انتقال انرژی از زمین به انسان در آئین هندو ارتباط داد، اظهار کرد:«کاملاً درست است. نان یک تم جهانی دارد و از زمان مردم باستان، رومی‌ها، اسلوونی‌های قدیمی، نان نماد و سمبل‌های خاصی دارد. برای توضیح کامل باید بگویم که صرب‌ها آئین‌های خاصی دارند به این شکل که هر خانواده یک فرشته مذهبی نگهبان خاص خود را دارد، آن‌ها در موقعیتی خاص نان‌های گردی می‌پزند و به هر خانه یک کشیش می‌آید و طی مراسم آئینی خاصی نان را می‌چرخانند و برای رفاه و سلامت خانواده دعا می‌خوانند و همه خانواده به دور آن جمع می‌شوند و نان را می‌بوسند و معنی سمبلیک آن در چرخش، انتقال انرژی است.»
چاپ شده در جشنواره بیست و چهارم تئاتر فجر