در حال بارگذاری ...
...

دومین شماره فصلنامه تئاتر ویژه”دراماتورژی” منتشر شد

به گزارش سایت ایران تئاتر، این فصلنامه در سه بخش گفت‌وگو، بخش ویژه دارماتورژی و چشم‌انداز تهیه و آماده شده است. بخش گفت‌وگوی این شماره از فصلنامه شامل گفت‌وگو با پیتر هال که توسط آنتونی اسکولینگ پیرامون تئاتر صورت گرفته و رضا دادویی آن را ترجمه کرده است.

دومین شماره از فصلنامه”تخصصی تئاتر و هنرهای نمایشی”در دوره جدید با موضوع”دراماتورژی” منتشر شد.
به گزارش سایت ایران تئاتر، این فصلنامه در سه بخش گفت‌وگو، بخش ویژه دارماتورژی و چشم‌انداز تهیه و آماده شده است.
بخش گفت‌وگوی این شماره از فصلنامه شامل گفت‌وگو با پیتر هال که توسط آنتونی اسکولینگ پیرامون تئاتر صورت گرفته و رضا دادویی آن را ترجمه کرده است.
بخش”دراماتورژی” دومین فصلنامه تخصصی تئاتر شامل 12 مقاله است که به ترتیب عبارتند از: ”دراماتورژی چیست” از دیدگاه برت کاردولو، لیون کتس و دیوید کوپلین و ترجمه منصور براهیمی، ”دراماتورژی هامبورگ” نوشته گوتهلت افرائیم لسینگ و ترجمه هوشنگ آزادی و”برتولت برشت در مقام دراماتورژ” نوشته راسل ایی‌براون و ترجمه داود دانشور، ”دراماتورژی چیست؟ دراماتورژ کیست؟” نوشته پیتر اکرسال و ترجمه حمید احیا”، ”دراماتورژی: کنش موثر” نوشته یوجینو باربا و ترجمه مصطفی اسلامیه، ”دراماتورژی تماشاگر” نوشته مارکودو مارینس و ترجمه مژگان غفاری، ”دراماتورژی در کلاس درس” نوشته کاری.م.مایزر و ترجمه بهزاد قادری، ”دراماتورژی به چه عناصری از نمایش توجه دارد، نوشته لیزا نلگمن و مایکل بیگلو دیکسون و ترجمه احمد دامود، ”سیاست شناسی دراماتورژی” نوشته جان لاتربی و ترجمه بابک بترابی، ”آموزش و تمرین مشارکت گروهی” نوشته لین ام. تامسون و ترجمه مجید اخگر، ”عناصر چهارگانه: انگاره‌های جدید دراماتورژی سنت شکن” نوشته جودیت روداکف و ترجمه بابک مظلومی و”کارگردان، دراماتورژ و جنگ در لهستان” در گفت‌وگو با یان کات نوشته روستوم بهاراچا، جیسن پاران، لارنس شایر و ترجمه رضا سرور.
بنا به این گزارش، بخش چشم‌انداز این فصلنامه نیز شامل پنج مقاله با عناوین، ”دراماتورژی و پژوهش هنری” نوشته یدالله آقاعباسی، ”چرم‌شیر و مسئله جامعه الاطراف بودن” نوشته رضا سرور، ”بررسی و بازشناسی مکان صحنه‌ای در نمایش سنتی ایران” نوشته محمدرضا خاکی، ”کنایه، ادبیات نمایشی و تئاتر(بخش دوم)” نوشته منصور براهیمی و”تئاتر آوانگارد از 1893 تا 1992” نوشته مهدی نصرالله‌زاده است.