اندیشه عاشورایی باید در سراسر زندگی امروزی ما نمایان شود

همایش آئین‌های عاشورایی از سال گذشته به همت گروهی جمعی از هنرمندان تئاتر برپا شده و تاکنون جای آن در فرهنگ تئاتر کشور ما خالی بوده است.
حسین مسافرآستانه عضو شورای سیاست‌گذاری دومین همایش آئین‌های عاشورایی و کارگردان نمایش”غزل کفر” در گفت‌وگو با سایت ایران تئاتر، گفت:«وجود این همایش بیانگر این است که هنرمندان تئاتر همچون سایر اقشار جامعه که طی ایام محرم عزاداری کرده و ادای دین می‌کنند با زبان نمایش به این خدمت می‌پردازند. امیدوارم که این همایش موجب شود که اندیشه عاشورایی نه فقط به مناسبت ماه محرم بلکه در اشکال نوین زندگی امروزی و در جای جای صحنه‌های ما خود را بروز داده و نمایان کند.»
مسافرآستانه که در چهارمین روز برگزاری دومین همایش آئین‌های عاشورایی به تماشای نمایش”آب مرا قصه کرد” به کارگردان عباس غفاری نشست در خصوص این نمایش اظهار کرد:«نمایش”آب مرا قصه کرد” نگاهی متفاوت نسبت به یک لحظه از زندگی حضرت عباس(ع) دارد. آن لحظه خاصی است که آن حضرت برای آوردن آب به کنار فرات می‌رود و دست در آب می‌برد، اما آب را ننوشیده و مشک را پر از آب می‌کند و به قصد سیراب کردن کودکان به سوی خیمه‌ها باز می‌گردد. نوع نگاه و اندیشه‌ای که در این نمایش وجود دارد بسیار متفاوت است و نویسنده اندیشه خوب و ارزشمندی را دستمایه قرار داده و در اجرا نیز زحمات زیادی را متحمل شده تا بتواند این نمایش را به شکلی متنوع اجرا کند. وی سعی کرده به بحث و جدل حضرت عباس(ع) با خود بسنده نکند و تلاش کرده که مایه‌هایی از جلوه‌های بصری زیبا شناسانه‌ای را نیز با طراحی صحنه و اجرا ارائه دهد.»
وی در ادامه افزود:«به اعتقاد من وقتی ما درباره زندگی انسان‌های خاصی همچون شخصیت والای حضرت عباس سخن به میان می‌آوریم و آن را دستمایه نمایش قرار می‌دهیم که البته فی نفسه بسیار ارزشمند است نباید به بحثی دیالکتیک و خشک بسنده کنیم. این اشخاص الگوها و اسوه‌های انسان کامل هستند، یعنی انسان‌هایی هستند اجین شده با تعقل، تفکر، عشق و همه آن چه که در کمالات یک انسان باید دیده شود. وقتی درباره یکی از این بزرگان صحبت می‌کنیم، توقع مخاطب این است که بتوانیم همه وجوه زندگی آنان را ارائه دهیم. در اجرای نمایش”آب مرا قصه کرد” بار عاطفی کم رنگ بود و وجوه عاشقانه حضرت عباس و عملی که انجام می‌دهد به خوبی ارائه نشد در صورتی که می‌توانست به خوبی بحث تعقلی که حضرت عباس(ع) نسبت به خود دارد را در کنار خود داشته باشد و آن را تکمیل‌تر کند. با این حال در مجموع اجرای خوبی بود و همین قدر که نویسندگان ما این چنین دست به قلم می‌برند و درباره لحظات مختلف زندگی بزرگواران و سرداران بزرگ عاشورا قلم می‌زنند جای تقدیر دارد و من امیدوارم که این روال ادامه پیدا کند تا شاهد نمایشنامه‌ها و به تبع اجراهای کاملتری از زندگی این بزرگواران باشیم چرا که نسل جوان ما به شدت به آن نیاز دارد.»