اکبر رادی: هنرمندان شهرستانی سال‌ها در حاشیه قرار گرفته‌اند
به طور کل من اشکالی نمی‌بینم که هنرمندان شهرستان از آثار من برای نمایش استفاده کنند و به هیچ عنوان نوشته‌هایم را در تملک خود نمی‌دانم./ هیچ تفاوتی بین هنرمندان شهرستانی و تهرانی نیست. به تجربه ثابت شده که استعداد هنرمندان شهرستانی کمتر از هنرمندان تهران نیست بنابراین نباید آن‌ها را از فعالیت محروم کرد.
نمایشنامه”پایین، گذر سقاخانه” نوشته اکبر رادی از 10 تا 16 اسفند ماه در تالار فخرالدین اسعدگرگانی اجرا می‌شود.
اکبر رادی در گفت‌وگو با سایت ایران تئاتر، درباره اجرای اثرش در گفت‌وگو با سایت ایران تئاتر، می‌گوید:«هیچ تفاوتی بین هنرمندان شهرستانی و تهرانی نیست. به تجربه ثابت شده که استعداد هنرمندان شهرستانی کمتر از هنرمندان تهران نیست بنابراین نباید آن‌ها را از فعالیت محروم کرد آنان سال‌های سال در حاشیه مرکز قرار گرفته‌اند و متاسفانه هرگاه اثر شایسته‌ای نیز ارائه می‌دهند به حساب تاثیرپذیری از تهران گذاشته می‌شود. به طور کل من اشکالی نمی‌بینم که هنرمندان شهرستان از آثار من برای نمایش استفاده کنند و به هیچ عنوان نوشته‌هایم را در تملک خود نمی‌دانم.»
داستان نمایش”پایین، گذر سقاخانه” در دهه چهل اتفاق می‌افتد. محمدرضا مولودی یکی از کارگردانان استان گلستان است که برای اولین بار با روی صحنه بردن این نمایش به سراغ آثار رادی رفته است.
مولودی در گفت‌وگو با سایت ایران تئاتر، علت انتخاب متنی از رادی برای درباره اجرا می‌گوید:«دغدغه کار کردن آثار اکبر رادی از خواندن نمایشنامه‌های ایشان به سراغ من آمد و همواره همراه من بود. اما نمایشنامه”پایین، گذر سقاخانه” بسیار باب طبع من بود و وسوسه پرداختن به آثار ایشان را در وجود من دو چندان کرد، گو این که در سایر آثار نمایش من نیز به طور ناخودآگاه رگه‌هایی از نمایش‌های سنتی مشاهده می‌شود. نمایش”پایین گذر سقاخانه” علاوه بر این که حال و هوای سنتی دارد، از عطر و بوی محرم نیز بهره‌مند است و مطمئنم که با تحقیقات گسترده‌ای نوشته شده است.»
مولوی با اشاره به تغییرات صورت گرفته در متن برای اجرا می‌گوید:«در دکور این نمایش تغییراتی صورت داده‌ام، چرا که معتقدم که نباید کار، متن گردانی شود بلکه باید کارگردانی روی آن صورت گیرد. همچنین برخوردار نبودن از متریال لازم یکی از تابلوهای نمایش را حذف کردم.»
این کارگردان گرگانی درباره تعامل با نویسنده متن می‌گوید:«گرچه به صورت حضوری خدمت اکبر رادی نرفتم اما ارتباط تنگاتنگی که با ایشان داشتم در ارائه این نمایش مرا بسیار یاری کرد. ایشان با آرامش و صبر فراوان اشکالات و پرسش‌های مرا پاسخ داد و از هیچ گونه کمکی به من دریغ نکرد.»
وی درباره نمایشنامه گفت:«زمان وقوع اتفاقات در این نمایشنامه، در دهه چهل و یکی از قدیمی‌ترین بافت‌های شهر تهران اتفاق می‌افتد، بنابراین سعی بسیاری کردم تا بازیگران به متن وفادار باشند و آن را به بهترین وجه رعایت کنند و به سوی لمپنیسم نروند. در این میان تا حدی هم از گویش و فرهنگ گرگان نیز بهره گرفتم.»