ناصر ایزدفرکارگردان نمایش”پایاننامه” : تئاتر قزوین مهجور نیست!
نمایش در قزوین کماکان همان وضعیت تئاتر تهران را دارد و مهجور نیست. همان‌طور که تئاتر در تهران، تماشاگران خاص خود را دارد در قزوین هم به همین صورت است.
مریم فشندی:
ناصر ایزدفر کارگردان نمایش”پایاننامه” فعالیت حرفه‌ای‌اش را از سال 54 با گروه تئاتر پیمان آغاز کرد و سپس مدرک فارغ‌التحصیلی خود را از دانشکده سینما تئاتر در رشته کارگردانی و بازیگری تئاتر در سال 81 دریافت کرد.
او در حال حاضر رئیس انجمن نمایش استان قزوین و عضو انجمن بازیگران خانه تئاتر است. ایزدفر نمایش”پایاننامه” را در آخرین روز جشنواره در تالار هنر اجرا می‌کند.
وی در گفت‌وگو با خبرنگار ما درباره متن نمایش گفت:« نمایش”پایاننامه” برداشت و بازخوانی من از نمایش‌واره”چیزی شبیه زندگی” نوشته زنده یاد حسین پناهی است. متن اصلی حدود سه ساعت است ولی من نمایش را تبدیل به 80 دقیقه کردم. محور نمایش بر اساس شخصیت یک دانشجوی دختر است که حین گذراندن پایان‌نامه‌اش خبر فوت مادرش را می‌شنود و همین خبر باعث می‌شود او نگاهی موشکافانه به زندگی مادر و زنان مشابه مادرش داشته باشد. او به همراه همکلاسی‌هایش تصمیم می‌گیرد موضوع پایاننامه تحصیلی‌اش را روی زندگی مادرش متمرکز کند. کارگردان این نمایش با اشاره به این که محور نمایش را بر خلاف متن، دختر دانشجو و پایاننامه او قرار داده است، گفت:« در متن اصلی این قضیه به صورت یک اپیزود مطرح می‌شود ولی من حضور این دانشجو را محور قرار دادم تا داستان را پیش ببرم.»
وی تصریح کرد:« نمایش با موسیقی همراه است و البته قطعات کمدی نیز در آن وجود دارد. در واقع نمایش ترکیبی از تمام عناصر نامتجانس در کنار هم است. »
ایزدفر با اشاره به این که نمایش”پایاننامه” سال 75 با عنوان”چیزی شبیه زندگی” توسط مرحوم حسین پناهی اجرا شده است گفت:« من همان زمان در گروه آقای پناهی بودم. اما نوع نگاه او و ادبیات شعرگونه‌اش در کار حرف اول را می‌زند. بنابراین من در اجرایم تصمیم گرفتم از نگاه او فاصله بگیرم و با نگاه خودم به موضوع بپردازم. »
وی بیان کرد:« نوشته‌های حسین پناهی فاقد قصه متعارف است و من تلاش کردم بین قطعات نمایش ارتباط ارگانیک ایجاد کرده و ساختار قصه‌گونه‌ای به اثر بدهم.»
وی با اشاره به این که این نمایش پیش از جشنواره مدت 10 شب در قزوین اجرای عمومی داشته گفت:« پس از جشنواره نیز 20 شب در قزوین اجرا خواهیم داشت.»
ایزدفر در پاسخ به این پرسش که تئاتر در قزوین چه وضعیتی دارد، گفت:« قزوین دو سالن نمایش فعال دارد که یک سالن نیز در شرف تأسیس است. نمایش در قزوین کماکان همان وضعیت تئاتر تهران را دارد و مهجور نیست. همان‌طور که تئاتر در تهران، تماشاگران خاص خود را دارد در قزوین هم به همین صورت است.»
ایزدفر توضیح داد:« عمده‌ترین مشکل تئاتر قزوین، نداشتن سالن اختصاصی برای تئاتر است. چون سالن‌های موجود ویژه تئاتر نیستند. »
وی درباره دیدگاه مردم قزوین درباره تئاتر گفت:«استقبال مردم از تئاتر بستگی به نوع تئاتر دارد. اگر نمایش دغدغه‌های زندگی مردم را بیان کند، از آن خوب استقبال می‌کنند و اگر به زندگی مردم نپردازد به طبع تماشاگران خود را از دست می‌دهد.»
رئیس انجمن نمایش قزوین اضافه کرد:« هر ساله در قزوین 25 تا 30 اثر نمایشی تولید می‌شود. هر سال نیز در این استان همایش تئاتر جوان برگزار می‌شود که در دوره گذشته این همایش،21 تئاتر هر یک به مدت دو تا سه شب اجرا شدند.»
وی در پایان درباره غیررقابتی برگزار شدن جشنواره امسال گفت:« غیررقابتی شدن برای تئاتر بهتر است چون تئاتر مسابقه‌ای نیست و ما معیار درستی برای انتخاب نمایش‌ها نداریم. من به شخصه همیشه با داوری در تئاتر مشکل دارم، چون فکر می‌کنم نوع سلایق و دیدگاه‌ها در داوری دخیل است.»
وی اشاره کرد:« مخصوصاً در شهرستان‌ها گاهی داوری‌ها باعث الگو‌سازی می‌شود به این صورت که برخی از گروه‌های شهرستانی فکر می‌کنند باید مطابق آنچه داوران انتخاب کرد‌ه‌اند، نمایشنامه بنویسند که این در دراز مدت اتفاق خوشایندی نیست.»