فرزانه کابلی ضمن بیان دستاوردهای سال 84
حدوداً از پانزدهم فروردین ماه سال ۸۵ تمرینات نمایش حرکتی ویژه”روز بازیگر” که اوایل اردیبهشت ماه برگزار میشود را آغاز میکنیم و سعی داریم که این جشن را پررونقتر از سال قبل برگزار کنیم. این نمایش حرکتی با حدود ۲۰ پرسوناژ در خلال برنامههای روز بازیگر اجرا میشود.
پیمان شیخی
از اواسط فروردین ماه سال جدید، تمرینات نمایش حرکتی ویژه”روز بازیگر” و نمایش”پایین، گذر سقاخانه” را آغاز میکنیم.
فرزانه کابلی، بازیگر و طراح حرکات موزون تئاتر در گفتوگو با سایت ایران تئاتر، گفت:«حدوداً از پانزدهم فروردین ماه سال 85 تمرینات نمایش حرکتی ویژه”روز بازیگر” که اوایل اردیبهشت ماه برگزار میشود را آغاز میکنیم و سعی داریم که این جشن را پررونقتر از سال قبل برگزار کنیم. این نمایش حرکتی با حدود 20 پرسوناژ در خلال برنامههای روز بازیگر اجرا میشود.»
کابلی با اشاره به تمرینات همزمان نمایش حرکتی روز بازیگر و نمایش”پایین، گذر سقاخانه” گفت:«تا جایی که اطلاع دارم سالن اجرای نمایش”پایین، گذر سقاخانه” مشخص نشده اما با توجه به پرسوناژ زیاد و گستردگی این نمایش سالن اصلی تئاترشهر و تالار وحدت برای آن در نظر گرفته شده است.»
وی دستاورد سال 84 خود را حضور در”بازیهای آسیایی بانوان” با ارائه نمایشی حرکتی”آدم و حوا” و ایفای نقش در نمایش”ملودی شهر بارانی” به کارگردانی هادی مرزبان دانست و افزود:«با توجه به استقبال 48 کشور شرکت کننده در”بازیهای آسیایی بانوان” از نمایش حرکتی”آدم و حوا” و منتخب شدن نمایش”ملودی شهر بارانی” از نظر اجرایی، سال 84 سال خوبی بود اما از یک نظر برای من سال مطلوبی نبود و آن هم مردود شدن نمایش”لیلی و مجنون” اثر نظامی گنجوی بود که برای چهارمین سال برای حضور در جشنواره فجر ارائه دادم، اما به دلیل کمبود بودجه مردود اعلام شد.»
کابلی در خصوص نمایش”نظامی گنجوی” اظهار کرد:«قصد دارم که برای اولین بار چنین متنی را به همراه موسیقی زنده که توسط لوریس چکناواریان ساخته شده را روی صحنه ببرم. سال قبل نیز طی صحبتهایی که با مرکز موسیقی و مرکز هنرهای نمایشی داشتم با این طرح موافقت شد اما پس از پیگیریهای بعدی مسئله کمبود بودجه را مطرح کردند.»
وی با اشاره به این که سه سال قبل نمایش”زال و رودابه” اثر شاعر بزرگ ایران فردوس توسط رابرت دووارن در امریکا اجرا شد گفت:«هر چند اجرای نمایش”زال و رودابه” برای ایرانیهایی که خارج از کشور در حال فراموش کردن هویت فرهنگی خود هستند امری پسندیده و مفید است، اما افسوس میخورم که چرا در کشور خودمان این امکان فراهم نمیشود که نمایش ایرانی که برایمان ملموستر است را روی صحنه ببریم.»