امیدوارم سال آینده نقش‌هایم را اندیشمندانه‌تر انتخاب کنم
در بخش کارگردانی، برنامه‌ام دست خودم نیست. اگر وقت بدهند حتماً کاری ارائه می‌دهم. همه ما افرادی هستیم که اگر در گیر و دار تئاتر نباشیم چیزی در زندگی‌مان کم داریم ولی فکر می‌کنم وظیفه من دویدن برای کار نیست بلکه جایی نیز مدیریت باید من را به چالش وامی‌دارد. همه اهل تئاتر یک شناسنامه کاری دارند و چه خوب خواهد بود اگر بر مبنای آن شناسنامه برایشان برنامه‌ریزی شود.
دستاورد من در تئاتر به عنوان یک فرد مهم نیست، بلکه دستاورد تئاتر مهم است.
حمیدرضا آذرنگ، کارگردان، نمایشنامه‌نویس و بازیگر تئاتر که در سال 84 نمایش”روزی روزگاری آبادان” با کارگردانی او روی صحنه رفت. درباره دستاوردهای خود در سال 84 به سایت ایران تئاتر گفت:«دستاورد من در تئاتر به عنوان یک فرد مهم نیست، بلکه دستاورد تئاتر در یک سال مهم است. مطمئناً تئاتر به خاطر وسعت فعالیت و انرژی که به انسان می‌بخشد، بهترین بهره را به همه دست اندرکاران خود رسانده است.» وی در بیان بیم‌ها و امیدهای خود در سال 84 گفت:«ترسم این بود که به خاطر مادیات روزی نگاهم کمیتی شود. زیرا می‌بینم که نگاه اغلب دوستان کمیتی شده است. آنان حق دارند که مادی فکر کنند زیرا غیر از تئاتر کار دیگری ندارند. من هم مجبور شدم وارد نظام کارمندی شوم تا بتوانم گذران کنیم.»
وی وجود رقابت را با هدف دیده شدن راهی برای رشد کیفی بازیگری تئاتر دانسته و می‌افزاید:«داوری مد نظر من یک داوری اندیشه‌ای و اعتباری است که بازیگر را وامی‌دارد در یک سطح کیفی خاص باقی بماند. در نگاه حرفه‌ای نیز آدم‌ها وقتی به جایگاهشان فکر کنند، دست و پا می‌زنند. البته آن گاه که موقعیت مالی تئاتر ثبات ندارد، بچه‌های تئاتر سعی می‌کنند در کارهای بیشتری حضور داشته باشند زیرا به فردای خود اطمینان ندارند.»
این بازیگر تئاتر که در حال حاضر مشغول بازی در تله تئاتر”چندین حکایت از حکایت‌های رحمان” به کارگردانی علیرضا نادری است درباره فعالیت‌هایش در سال 85 گفت:«در بخش کارگردانی، برنامه‌ام دست خودم نیست. اگر وقت بدهند حتماً کاری ارائه می‌دهم. همه ما افرادی هستیم که اگر در گیر و دار تئاتر نباشیم چیزی در زندگی‌مان کم داریم ولی فکر می‌کنم وظیفه من دویدن برای کار نیست بلکه جایی نیز مدیریت باید من را به چالش وامی‌دارد. همه اهل تئاتر یک شناسنامه کاری دارند و چه خوب خواهد بود اگر بر مبنای آن شناسنامه برایشان برنامه‌ریزی شود.»
وی درباره پرداختن به بازی گفت:«بخش دیگر علاقه‌ام بازیگری است. امیدوارم در سال بعد اندیشمندتر و دست به عصاتر انتخاب کنم زیرا امسال یکی دو تجربه غلط داشتم که امیدوارم از پرونده کاریم پاک شود.»
این درام نویس درباره نمایشنامه‌های در دست نگارش خود گفت:«دو سوم از نمایشنامه‌ای را که فعلاً”شوخی” نام نهاده‌ام را به پایان برده‌ام که قطعاً آن را در سال 85 تکمیل خواهم کرد. علاوه بر آن هشت نه سال است که ذهنم درگیر نمایشنامه دیگری است به نام”به نبات” که هنوز تمام نشده است. یکی دو طرح دیگر نیز هست که در حال نوشتن آن‌ها هستم.»
وی در پاسخ به این سوال که چرا تاکنون نمایشنامه‌ای از شما چاپ نشده گفت:«دوست دارم اگر نمایشنامه‌ای از من، لایق چاپ شدن است، کسانی که در رأس قرار دارند آن را تشخیص دهند زیرا به عقیده من هر سال 365 روز به رشد اندیشه من افزوده می‌شود، می‌ترسم اگر کاری را چاپ کنم روزی برسد که از آن پشیمان شوم. فکر می‌کنم هنوز به اندازه‌ای نرسیده‌ام که نمایشنامه‌ام چاپ شود علاوه بر آن، اساتید بسیاری هستند که باید کارهایشان چاپ شود و نمی‌شود.»
وی در پایان ضمن تبریک سال نو ابراز امیدواری کرد امیدوارم روزی برسد که همه ما تئاتری‌ها به حمیّتی دست پیدا کنیم که همدیگر را زیر سوال نبریم و آیینه یکدیگر باشیم.