اکبر زنجان‌پور در آستانه اجرای نمایش”دشمن مردم” در گفت‌وگو با سایت ایران تئاتر از شرایط خاص متن و اجرا می گوید:
اگر بخواهیم متن ایبسن را به همان شکل زمان نوشته شدنش اجرا کنیم، شاید با آدم‌های امروزی ارتباط تنگاتنگی برقرار نکند. به این دلیل باید نهاد پرسوناژها را نشان دهیم. یک پرسوناژ باید رفتار درونی خود را به شکلی بیرونی به نمایش بگذارد. به این ترتیب از ناتورالیسم فاصله گرفته و به سمت اکسپرسیونیسم حرکت می‌کند./ این نمایشنامه با همه تاکید ظاهری بر اجتماع و دیگر جنبه‌های زندگی، برای به تصویر کشیدن آدم‌ها در موقعیت‌های مختلف خلق شده است. اما سوژه اصلی، پرداختن به ذات انسان در یک قصه سیاسی و اجتماعی است.
برای اجرای نمایشنامه‌ای که بیش از صد سال از زمان نوشتن آن گذشته است باید پرسوناژها جدید شوند و نهاد آن‌ها به نمایش درآید.
اکبر زنجان‌پور، کارگردان و بازیگر تئاتر که نمایشنامه”دشمن مردم” نوشته هنریک ایبسن را برای اجرا در تالار اصلی آماده می‌کند درباره دلایل فاصله گرفتن از ناتورالیسم متن به سایت ایران تئاتر گفت:«اگر بخواهیم متن ایبسن را به همان شکل زمان نوشته شدنش اجرا کنیم، شاید با آدم‌های امروزی ارتباط تنگاتنگی برقرار نکند. به این دلیل باید نهاد پرسوناژها را نشان دهیم. یک پرسوناژ باید رفتار درونی خود را به شکلی بیرونی به نمایش بگذارد. به این ترتیب از ناتورالیسم فاصله گرفته و به سمت اکسپرسیونیسم حرکت می‌کند.»
وی درباره تاکید بر جنبه‌های سیاسی و اجتماعی متن گفت:«متن به تنهایی، دارای جنبه‌های سیاسی اجتماعی است. ولی من روی جنبه‌های فردی اشخاص و خواست‌های آنان تاکید دارم. چرا که انسان در شرایط مختلف فردی و اجتماعی در ارتباط تنگاتنگ با اجتماع قرار می‌گیرد ولی اساس همه روابط، خود اوست. اوست که در برهه‌های مختلف عکس‌العمل‌های متفاوتی نشان می‌دهد.»
وی با تاکید بر اعتبار جهانی متن افزود:«این نمایشنامه با همه تاکید ظاهری بر اجتماع و دیگر جنبه‌های زندگی، برای به تصویر کشیدن آدم‌ها در موقعیت‌های مختلف خلق شده است. اما سوژه اصلی، پرداختن به ذات انسان در یک قصه سیاسی و اجتماعی است.»
این کارگردان تئاتر با تاکید بر این که ساختار اجرایی نمایش او ساختاری ناتورالیسیتی و رئالیستیک نیست، درباره طیف مخاطبان این نمایش گفت:«فردی که به تماشای تئاتر می‌آید، به هر حال فرد بی‌اندیشه‌ای نیست چون با هدف به سوی تئاتر می‌آید و باید در یک ارتباط درست با نمایش قرار گیرد. هرگز سلیقه‌ام این نبوده که برای طیف خاصی کار کنم و عقیده دارم اگر ما کارمان را حرفه‌ای انجام دهیم، هر قدر هم که کار دارای جنبه‌های تکنیکی و فنی باشد، تماشاگر با آن ارتباط خواهد گرفت و اگر این ارتباط ایجاد نشود قطعاً اشکال از گروه اجرایی است.»
زنجان‌پور در پاسخ به این سوال که چرا کمتر به سمت نمایشنامه‌های ایرانی می‌روید گفت:«پاسخ اصلی این سوال این است که پیش نیامده است. البته پیش از این دو سه کار ایرانی را کارگردانی کرده‌ام ولی اغلب نویسنده‌های جدید با یک گروه کار می‌کنند. نمی‌گویم که متن خوب نبوده و متن‌های خارجی در حد شاهکار هستند چون امکان دارد شاهکار ادبیات نمایشی از بضاعت کاری من خارج باشد. به طور خلاصه قسمت نشده است ولی به هر حال باید ارتباطی سلیقه‌ای و غیرقابل تعریف، کارگردان را به سمت متن بکشاند.»
این پیشکسوت تئاتر درباره مشکلات روند تولید تئاتر گفت:«گاه ما ایده‌آل‌های ناشدنی داریم و گمان می‌کنیم که تافته جدا بافته نسبت به دیگران هستیم و همین باعث مشکل شدن کارها می‌شود. ولی من از همه مشکلات آگاهم. باید شرایط کاری را منظم کرد تا بهترین نتیجه به دست آید.»
وی ادامه داد:«در مسیر کار، کم کاری، ناواردی و نادانی وجود دارد ولی این که کسی یا کسانی بخواهند در کار خدشه‌ای وارد کنند نبوده است. هر کاری سختی‌های خود را دارد و اگر کار سختی و چالش نداشته باشد لطفی ندارد.»
وی با اشاره بر همکاری خوب گروه نور و صدای مجموعه تئاترشهر با گروه اجرایی تاکید کرد:«با بضاعتی که داریم و با حداکثر انرژی کارها را انجام می‌دهیم.»