افزایش تعداد سالنهای نمایش،تشکیل سازمان تئاتر،حمایت هرچه بیشتر از اهالی تئاتر و ...
این موضوع که در پایان سال ۸۴ برنامههای سال بعد از سوی مرکز هنرهای نمایشی، به عنوان مهمترین متولی تئاتر اعلام شد در اولین قدم به من احساس خوبی را منتقل کرد زیرا پیش از این و به این شکل، برنامهریزی ندیده بودم/همکاری ارگانهای متولی تئاتر نباید شکل فرمایشی داشته باشد. /اولویت اول من تولید و اجرای نمایش است
برنامههای اعلام شده از سوی مرکز هنرهای نمایشی در سال 85 برای من نویدبخشِ توجه به برنامهریزی در مرکز تئاتر کشور بود.
محمد یعقوبی، نویسنده و کارگردان تئاتر که در آستانه روز جهانی تئاتر با خبرنگار سایت ایران تئاتر گفتوگو میکرد، درباره چشمانداز خود در سال جدید تئاتری گفت:«این موضوع که در پایان سال 84 برنامههای سال بعد از سوی مرکز هنرهای نمایشی، به عنوان مهمترین متولی تئاتر اعلام شد در اولین قدم به من احساس خوبی را منتقل کرد زیرا پیش از این و به این شکل، برنامهریزی ندیده بودم.»
وی ادامه داد:«من کمال طلب نیستم و میدانم که برنامهریزیها ممکن است ایراداتی داشته باشد و بستگی بسیاری به اجرای آن دارد. اما برنامهریزیها شاید به این دلیل باشد که حسین پارسایی کارگردان است، مشکلات و نگرانیهای تئاتر را میداند و برای رفع آنها تلاش میکند.»
یعقوبی، مهمترین انتظار خود در سال 85 را توجه به شایسته سالاری بیان کرده و توضیح داد:«افرادی که نشان دادهاند توانایی جذب مخاطب را دارند و به شعور او احترام میگذارند باید حق کار داشته باشند حتی اگر جزء جوانان دانشجو باشند. امیدوارم همه کسانی که این شایستگی را دارند در سال جدید امکان کار داشته باشند.»
وی مهمترین مشکل جامعه تئاتر کشور را تعداد محدود سالنهای نمایش دانسته و ادامه داد:«ایده اصلی من برای رفع مشکلات تئاتر، توجه به افزایش سالن است. حدود پنج سال قبل شنیدیم که قرار است 22 سالن کوچک سراسر شهر تهران در اختیار گروههای تئاتری قرار گیرد اما هیچ صحبتی از آن نشد، امیدوارم در این سال به تعداد سالنها افزوده شود.»
وی ادامه داد:«قطعاً رفع مشکل سالن و ایجاد امکان اجرا برای افراد، دلخوری اهالی تئاتر را برطرف خواهد کرد.»
این کارگردان تئاتر با بیان این که در تمام کشورهایی که تئاتر نهادینه شده و با یک الگوی درست پیش میرود، بزرگترین حامی تئاتر شهرداری است، درباره همکاری سازمان فرهنگی هنری شهرداری در برگزاری مراسم روز جهانی تئاتر گفت:«این همکاری خوشایند است ولی نه صرفاً برای برگزاری روز جهانی تئاتر که یک حرکت نمادین و فرصتی برای طرح مسائل است، بلکه درست این است که یک جریان مستمر در جهت تولید تئاتر توسط شهرداری اتفاق بیفتد. بیستودو سالنی که پیش از این به آن اشاره کردم، آن طور که به یاد دارم، قرار بود با همکاری شهرداری در اختیار اهالی تئاتر قرار گیرد. به نظر من این امر محقق نمیشود مگر این که سازمان تئاتر که بودجههای تئاتر را یکپارچه در اختیار دارد، تشکیل شود. شهرداریها، ارشاد، سازمان زندانها، آموزش و پرورش، ارتش و غیره بودجههای جداگانهای برای کارهای فرهنگی به خصوص تئاتر دارند که با تشکیل سازمان تئاتر میتوان آنها را یکپارچه کرد.»
وی تاکید کرد:«همکاری ارگانهای متولی تئاتر نباید شکل فرمایشی داشته باشد. شهرداری نیز کاری که در شأن اوست انجام میدهد و در خصوص سیاستگذاری نیز از نظر مرکز هنرهای نمایشی به عنوان سیاستگذار تئاتر بهره میگیرد.»
وی با اشاره به دو برابر شدن بودجه تئاتر گفت:«این دو برابر شدن گرچه اتفاق مثبتی است اما تاثیر درخشانی بر تئاتر نخواهد گذاشت. امیدوارم این افزایش، مسئولان تئاتر را راضی نکند.»
وی اولین اولویت پیشنهادی خود را برای صرف بودجه چنین بیان کرد:«تصورم این است که وقتی از صرف بودجه صحبت میشود منظور بودجه ساخت سالن نیست بلکه بودجه تولید اثر نمایشی است. چون ساخت سالن بر عهده وزارت ارشاد و دیگر وزارتخانههاست. به عقیده من تولید تئاتر، چاپ آثار و حمایت از کسانی که در این حیطه کار میکنند باید بیشتر مدنظر قرار گیرد. به هر حال اولویت اول من تولید و اجرای نمایش است.»