”عشق پیری” را برای اجرا در مجتمع فرهنگی چمران آماده می‌کنم
اصولاً این گونه نمایش‌ها با استقبال پرشور تماشاگران مواجه می‌شوند به دلیل این که مردم با شخصیت‌های این نمایش‌ها آشناتر هستند و در این آثار معضلات اجتماعی و مسائل روز جامعه به نمایش گذاشته می‌شود./ با وجود نظارت شدیدی که بر این گونه نمایش‌ها اعمال می‌شود، کوچکترین کمکی در مورد آن‌ها صورت نمی‌گیرد. به اعتقاد من متولیان تئاتر کشور باید برای تئاتر حرفه‌ای یک پرانتز باز کنند و آن را بیشتر به رسمیت بشناسند چرا که این نوع تئاتر به همیاری نیاز دارد و باید به آن توجه داشت.
نمایش”عشق پیری” به کارگردانی اصغر سمسارزاده از ششم اردیبهشت ماه در مجتمع فرهنگی چمران، روی صحنه می‌رود.
اصغر سمسارزاده که نزدیک به چهار دهه است در زمینه تئاتر، تلویزیون و سینما فعالیت دارد، تاکنون در نمایش‌هایی چون”کلک نزن”، ”همسفر”، ”شیر تو شیر”، ”هاملت با سالاد فصل” و”پسرهای کوچه پشتی” حضور داشته که این نمایش آخرش مدت دو سال در مجتمع فرهنگی هنری چمران روی صحنه بود.
وی که در سال 1380 نمایش”عشق پیری” را به مدت 9 ماه در مجتمع فرهنگی چمران روی صحنه برده بود، امسال نیز تصمیم گرفته تا این نمایش را در همین تالار اجرا کند.
سمسارزاده در گفت‌وگو با سایت ایران تئاتر، گفت:«سال 1380 نمایش”عشق پیری” را برای صحنه آماده کردم که طی مدت طولانی در هر شب سه سانس اجرا داشت که با استقبال فوق‌العاده‌ای مواجه شد. اما امکان ادامه اجرای آن فراهم نشد. امسال تصمیم گرفتم که با همان گروه نمایش آن را برای صحنه آماده کنم، چرا که این نمایش موفقیت خود را به این بازیگران مدیون است. بنابراین دور از انصاف و مروت است که از حضور آن‌ها استفاده نکنیم.»
وی در ادامه افزود:«تعداد اجراهای خاصی برای این نمایش مد نظر من نیست، چرا که براساس قراردادی که داریم چنان چه طی چند شب تعداد تماشاگران و میزان فروش بلیط کار به سقف مورد نظر نرسد، بدون شک اجرا را متوقف می‌کنیم.»
کارگردان نمایش”عشق پیری” در خصوص تداوم اجرای نمایش‌های این چنینی اظهار کرد:«اصولاً این گونه نمایش‌ها با استقبال پرشور تماشاگران مواجه می‌شوند به دلیل این که مردم با شخصیت‌های این نمایش‌ها آشناتر هستند و در این آثار معضلات اجتماعی و مسائل روز جامعه به نمایش گذاشته می‌شود.
این بازیگر قدیمی تئاتر با اشاره به مشکلات آماده سازی این نمایش‌ها تصریح کرد:«با وجود نظارت شدیدی که بر این گونه نمایش‌ها اعمال می‌شود، کوچکترین کمکی در مورد آن‌ها صورت نمی‌گیرد. به اعتقاد من متولیان تئاتر کشور باید برای تئاتر حرفه‌ای یک پرانتز باز کنند و آن را بیشتر به رسمیت بشناسند چرا که این نوع تئاتر به همیاری نیاز دارد و باید به آن توجه داشت.»