آموزشگاه‌ها؛ ماندن یا نماندن
محمد پور داوود مسأله آموزشگاه‌های تئاتر چیست؟ چرا تأسیس شده‌اند و علاقه‌مندان را جذب می‌کنند؟ آیا هدف این مراکز، کمک به فضای آموزشی کشور است یا اهداف دیگری را مدنظر دارند؟ چرا علاقه‌مندان، جذب این فضاها ...
محمد پور داوود
مسأله آموزشگاه‌های تئاتر چیست؟ چرا تأسیس شده‌اند و علاقه‌مندان را جذب می‌کنند؟ آیا هدف این مراکز، کمک به فضای آموزشی کشور است یا اهداف دیگری را مدنظر دارند؟ چرا علاقه‌مندان، جذب این فضاها می‌شوند؟ این فضاها در قیاس با مکانهای آموزشی و دانشگاهی چه جایگاهی دارند؟ کدام بر دیگری ارجح است؟ متولیان راه‌اندازی آموزشگاه‌ها بر اساس کدام داشته‌ها و نیاز سنجیها به نتیجه راه‌اندازی این مراکز افتاده‌اند؟
می‌توان شمار سؤالهای مطرح شده را افزایش داد و به لیست بلند و بالایی دست پیدا کرد. این سؤالات برای اغلب کسانی که با آموزشگاه‌ها در ارتباط هستند و یا حداقل نسبت به آن دلمشغولی ذهنی دارند، مدام شکل می‌گیرد و گاه به پاسخهای موجود دست می‌یابند و گاه چنین نمی‌شود. حقیقت این است که آموزشگاه‌های تئاتری و یا هنری که عموماً با سرفصل بازیگری شکل گرفته‌اند و البته گاه در آنها کارگردانی، فیلمنامه‌نویسی، گریم و امثالهم نیز درس داده می‌شود، نکات و نقاط ضعف و قوت بسیاری دارند و باید با شناسایی این موارد بر اعتلای آنها کوشید. توجه صرف به چهره شدن و ستاره‌سازی، اولویتهای مالی و نه فرهنگی، رقابت کاذب با سیستم دانشگاهی، عدم نظارت مطلوب بر مراکز آموزشگاه‌ها، بروز نابهنجاریهای اجتماعی، عدم هماهنگی با سیستم آموزشی کلان کشور، عدم هماهنگی با سیستم اجرایی و اشتغال‌زای کشور و ... از جمله مشکلات عمده آموزشگاه‌ها به شمار می‌آیند که دقت در هدایتگری و خروجیهای آن می‌تواند ما را به سمت شرایط مطلوب سوق دهد.
سوی دیگر فواید این آموزشگاه‌ها قرار دارد. جایابی برای علاقه‌مندانی که به هر دلیلی نتوانسته‌اند در سیستم دانشگاهی حضور یابند، توجه به وجه عمل‌گرایانه تئاتر، امکان آموزش دیدن در سنین پایین‌تر از 18 سال، انگیزه قویتر برای حضور؛ زیرا شهریه می‌دهند، کمک به فضای آموزشی تئاتر در سطح کشور، اشتغال‌زایی برای شماری از فارغ‌التحصیلان تئاتر به عنوان معلم و مدرس و ... از جمله مواردی است که تحقق درست آنها، می‌تواند فضای آموزشگاه‌ها را به مکانی مطلوب در راستای اهداف متعالی این هنر نزدیک نماید.
آموزشگاه‌های کشورمان در کدام دسته می‌گنجند؟ با یک قیاس نسبی، بهتر است به ایجاد و همکاری در پویایی آموزشگاه‌ها همت گماریم یا عطایشان را به لقایشان بسپاریم؟ معتقدیم که گذار حدود 10 ساله این آموزشگاه‌ها گذشته است و حال سنجه کافی برای پاسخگویی به دو سؤال بالا را در اختیار داریم.