سر مقاله

بسم الله الرحّمن الرحّیم
1ـ چون این اولین نوشته من در دوره جدید انتشار مجله نمایش است، اجازه می‌خواهم که کلام را با عرض ادب خدمت تمامی هنرمندان، اساتید و صاحبنظران فرهیخته هنر نمایش کشور آغاز کنم. امیدوارم در سایه تأییدات الهی و تلاش همکاران عزیزم در بخشهای مختلف مجله، بتوانیم آنچنانکه شایسته شأن و منزلت شماست، این نشریه را آماده تقدیم کنیم. نشریه‌ای که می‌کوشد در ضمن توسعه فرهنگ نمایش، منعکس کننده تلاش شما عزیزان در جهت ارتقای کمی و کیفی این هنر فاخر و انسانی باشد. بدون شک یاری شما ـ به هر طریق ممکن ـ ضمانت کننده رشد کیفی این نشریه خواهد بود؛ لذا در همین مجال یاری همه صاحبنظران را طلب می‌کنیم و از ایشان برای هر چه پربار شدن نشریه‌ای که متعلق به خود آنها و خانواده بزرگ هنر نمایش کشور است، تقاضای عنایت می‌کنیم.
2ـ از بدو پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون، کشور و جامعه ما در معرض تهدیدهای بسیاری بوده است. تهدیدهایی که گاه منشأ داخلی و گاه منشأ خارجی داشته است. این تهدیدها در پاره‌ای از موارد، قلمرو جغرافیایی و در برخی دیگر، فضای فرهنگی ما را نشانه رفته‌اند. بی‌شک کشور ما یکی از حساسترین دوران حیات خود را تجربه می‌کند؛ دورانی که سربلند بیرون آمدن از آن بستگی تام به هشیاری آحاد ملت و از جمله قشر هنرمند و فرهیخته کشور دارد.
یکی از این تهدیدها که به طور مستقیم، فرهنگ و تمدن بزرگ این کشور را نشانه می‌رود، توهین به مقدسات جامعه اسلامی و تلاش برای باورزدایی از نسل جوان ماست. به سخره گرفتن اعتقادات یک قوم، ملت یا مجموعه‌ای از انسانها، امروزه در هر حوزه فرهنگی از جهان، امری ناپسند و مذموم به شمار می‌رود. توهین آشکار به ساحت مقدس خاتم پیامبران (ص) لکه ننگ دیگری برای آنان بود که در پناه شعارهای ظاهر فریب دفاع از بشریت، اعتقادات راستین تعداد کثیری از انسانها را به سخره گرفته و از پایبند بودن به بدیهی‌ترین اصل زندگی در جامعه بشری که احترام به عقاید و باورهای مختلف است، سر باز می‌زنند. اعلام سال جاری به نام رسول اکرم (ص)، فرصت مغتنمی است که یک بار دیگر همه ما نسبت به هجمه فرهنگی دشمنان توجه نشان دهیم. تأکید بیشتر هنرمندان و مسئولان هنر نمایش کشور به خلق آثار در خور توجه با پشتوانه عمیق دینی در این سال به یقین، تبدیل این تهدید به فرصتی استثنایی است؛ فرصتی که می‌تواند بر غنای فرهنگی آثار نمایشی ما افزوده و متضمن خلق فضایی باشد که جز آن هم از چنین فرهنگ و تمدنی اصیل انتظار نمی‌رود.
3ـ هر سال، روز جهانی تئاتر در کشور ما با اندکی تأخیر ـ که به دلیل تعطیلات آغاز سال جدید گریزی از آن نیست ـ در اردیبهشت ماه گرامی داشته می‌شود. بزرگداشت این روز جهانی، حرکتی نمادین در راستای تأکید بر این نکته است که امروزه تئاتر، فارغ از تفاوتهای جغرافیایی و فرهنگی موجود بین ملتها، تبدیل به زبانی مشترک و مؤثر در تعاملات فرهنگی انسانها شده و نقشی حساستر از پیش را در ارتقای فکری جوامع ایفا می‌کند.
روز جهانی تئاتر، همچنین نمادی از کار مشترک هنرمندان نمایش و رسالت واحد آنهاست و امسال در کشور ما این روز در قالب هفته‌ای پرشور با تفاوتی چشمگیر نسبت به سایر سالها گرامی داشته شد. برای برگزاری برنامه‌های «هفته بزرگداشت روز جهانی تئاتر» در سال جاری، بخش عمده‌ای از نمایندگان و مسئولان بخشهای مختلف تئاتر کشور از مرکز هنرهای نمایشی گرفته تا خانه تئاتر و انجمن نمایش و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی و دانشگاه‌ها و سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران و ... گرد هم آمدند تا آنچنانکه ماهیت جمع‌گرای این هنر می‌طلبد، این مراسم را با یاری هم برگزار کنند. این اتفاق مبارک که متأسفانه نمونه آن در سالهای اخیر کمتر محیط تئاتر کشور را فرا گرفته بود، طلیعه جریانی نو و هدفمند در حوزه تئاتر کشور است. باید باور داشت که بخش عمده‌ای از مشکلات تئاتر کشور در سایه این با یکدیگر بودن و اتفاق قابل حل ـ یا حداقل قابل تحمل است. امید آنکه این دستها که به بهانه بزرگداشت روز جهانی تئاتر یکدیگر را فشردند و گرمای خود را برای ستیز با انجماد اختلافات و نگرشهای بخشی به یکدیگر هدیه دادند، همواره در کنار هم باقی بمانند. ان شاء الله.
مدیر مسئول