تجربه هشتاد ساله در آموزش تئاتر

< گردآوری و ترجمه: حسین شاکری
 
< بحث آموزشگاه‌ها در کنار دانشگاه‌هایی که به امر آموزش هنرهای دراماتیک می پردازند، کیفیت و نوع آموزش و امکانات در نظر گرفته شده برای ارایه به هنرمندان تئاتری به معنای حرفه ای آن بحثی است که به نظر می رسد در ایران جای کار بسیار دارد. با وجود تاسیس چندین آموزشگاه تئاتری از طرف برخی نهادها و سازمانها و به طور خصوصی بویژه در تهران به جز تعدادی معدود، اسم و نامی ندارند و بسیاری دیگر تنها به این فعالیت به عنوان یک کار اقتصادی نگاه می کنند تا کاری فرهنگی برای ارتقای دانش تئاتری و ایجاد گروه‌های تئاتری بیشتر. از همین رو با وجود شهریه‌های بسیار بالا به جز همان تعداد معدود، مابقی بازده مناسب و درخوری ندارند و در همان تعداد محدود نیز شاید معدود کسانی باشند که توانسته اند خود را در میان حرفه‌ای‌ها مطرح کنند.
هرچند بدون حضور در محل و مشاهده از نزدیک و تنها با تکیه بر اطلاعات داده شده از طریق سایتهای اینترنتی، نمی‌توان درباره کار یک آموزشگاه نظر داد؛ اما با مطالعه‌ فعالیت نمونه‌ای از این آموزشگاه‌ها در بیرون از مرزهای کشورمان می‌توان به فراز و نشیبها، امکانات و اهداف و بررسی اجمالی روند رو به رشد آن، ذهنیتی هرچند کوچک درباره آموزش غیرآکادمیک تئاتر پیدا کرد.
از همین رو به عنوان نمونه در زیر تاریخچه و فعالیتها و اهداف مدرسه تئاتر وابسته به دانشگاه دیپاول شیکاگو ، یکی از مطرحترین آموزشگاه های تئاتری امریکا را می خوانید.
 
 
آموزشگاه تئاتری دانشگاه دیپاول در سال 2006 در حالی هشتادمین سالگرد خود را جشن می گیرد که گذشته‌ای طولانی و تاثیرگذار و پرفراز و نشیبی را پشت سر گذاشته و به عنوان قدیمی ترین و قابل توجه‌ترین آموزشگاه تئاتر در آمریکا شناخته شده است.
مدرسه تئاتر در دانشگاه دیپاول در سال 1925 تحت عنوان آموزشگاه تئاتر گودمن در موسسه هنری شیکاگو تاسیس شد.
«ویلیام اوون» و «مالوینا سویر گودمن» برای  یادبود فرزندشان که به خاطر شیوع آنفولانزای حاد در سال 1918 درگذشته بود، سرمایه اولیه‌ ایجاد یک آموزشگاه را به موسسه هنری و کمپانی و مدرسه حرفه ای  تئاتراهدا کردند.
این آموزشگاه تئاتری با عنوان «گروه تئاتر و آموزشگاه یادمان کنت سویر گودمن»، پسر ویلیام و والوینا در اکتبر سال 1925 شکل گرفت. آموزشگاه جدید در مکانی جدید فعالیت خود را دنبال کرد.
 این آموزشگاه در اوایل کار ، گروه «تئاتر کودکان گودمن» را ایجاد کرد و نخستین اجراهای برنامه‌ریزی شده برای کودکان را در آمریکا طی سالهای 1926 و 1927 به صحنه برد.
این کمپانی تئاتر در اوایل  بسیار موفقیت ‌آمیز عمل کرد  تا آنجایی که در سال 1929 نقطه اوجی را در درآمدزایی تئاتر برای خود به ثبت رساند؛ اما پس از مشکلات مالی که برای آن در سالهای بین 1930 و 1931 ایجاد شد، اجراهای حرفه‌ای تئاتر خود را تعطیل کرد؛ هرچند اعلام شد که بخش آموزشگاه همچنان به کار خود ادامه می دهد.
پس از آن طی پنجاه سال، آموزشگاه مذکور، تعداد قابل توجهی از هنرمندان مطرح؛ مثل تئو وی، آلدریج، لیندا هانت، گلوریا فاستر، هاروی کورمن، یوجین لی، کارل مالدن، جو مانتگنا ، جرالدین پیج و سام وانامیکر را تربیت کرد و به دلیل فعالیت ویژه‌اش در آموزش‌ هنرهای دراماتیک در شیکاگو و سراسر آمریکا شهرت یافت.
ایده اجراهای صحنه ای در کنار آموزش به عنوان روش «یادگیری در عمل»  در دهه پنجاه ، دوباره قوت گرفت و کمی پس از آن آموزشگاه، تعداد تولیدات تئاتری خود را افزایش داد. در اکتبر سال 1969 برای نخستین بار، این آموزشگاه توانست برای یک سال کاری نمایشهایی را به صورت حرفه‌ای به صحنه تئاتر گودمن ببرد. پس از چند فصل نمایشی، مطالعات نشان دادند که این امکان وجود دارد تا آموزشگاه جدا از موسسه هنری و کمپانی به طور مستقل فعالیت کند. در جولای 1977 آموزشگاه تئاتر گودمن به گروه تئاتری شیکاگو، گروهی غیرانتفاعی و جدا از موسسه هنری شیکاگو و مدرسه تئاتری گودمن تغییر شکل داد.
این تغییر به این دلیل بود که اواسط دهه 1970 به زمانی بحرانی و دگرگون‌کننده برای آموزشگاه تبدیل شد. در سپتامبر 1975متولیان موسسه تئاتری به خروج آموزشگاه تئاتر گودمن برای سه سال رای  دادند و به همین دلیل بیلان مالی آموزشگاه به منهای دویست‌هزار دلار رسید. هیچ هنرآموز جدیدی در کلاسها شرکت نکرد و مدرسه در آستانه تعطیلی قرار گرفت.
با این وجود طی این سه سال ، کارکنان آموزشکده، هنرآموزان، موسسات خیره و شهروندان علاقه‌مند به طور جدی  برای تداوم کار آموزشگاه تلاش کردند. تلاشها به بار نشست و دانشگاه دیپاول پذیرفت تا به آنجا کمک کند و مکانی جدید را به آنان اختصاص دهد. به دنبال آن در یکم جولای 1978، آموزشگاه تئاتر گودمن به یکی از نه کالج دانشگاه دیپاول تبدیل شد. شخصی در همان روزها نوشت: «آینده از پس پرده بیرون آمد تا پرده های دیگری نمایان شود. به همین دلیل هلهله شادی سر دهید.»
در دیپاول، آموزشگاه تئاتر گودمن که در سال 1985 به مدرسه تئاتر دانشگاه دیپاول تغییر نام یافت، برنامه‌های خود را افزایش داد و با ایجاد دانشکده و کادر تربیتی، کلاسهای مقدماتی خود را در شکلی جدید آغاز کرد. همچنین پس از هفت ماه ، اجراهای صحنه‌ای خود را دوباره از سر گرفت.
طی سالهای 2004 و 2005 حدود چهل‌وپنج هزار نفر در این مدرسه شرکت کردند که غالب آنان بچه مدرسه‌ایهایی بودند که کارهای صحنه ای مدرسه نمایشی شیکاگو را برای خانواده‌ها و مخاطبان جوان تدارک دیده بودند.
سنتهای مدرسه تئاتری گودمن که دراثر تجربه و در شرایط بحرانی و فعالیتهای موفقیت‌آمیز در طی دهه‌ها کار به دست آمده، این مدرسه را به یکی از بهترین آموزشکده‌های تئاتری تبدیل کرده است.
سطح آموزش این مدرسه در حدی است که فارغ‌التحصیلان این مدرسه،  می توانند در اکثر تئاترهای شیکاگو و نیز در تمامی تئاترهای کشور و خارج از کشور و نیز کارهای سینمایی و تلویزیونی فعالیت کنند.
 
< امکانات مدرسه
این آموزشگاه با درنظر گرفتن ساختمانهای مختلف، امکانات بسیاری را برای هنرجویان خود تدارک دیده است. یکی از ساختمانهای این مدرسه که در سال 1986 راه اندازی شده است به غیر از کلاسهای درس، امکانات خرید لباس، لوازم و ابزار صحنه، انبارهای لباس، کارگاره‌های نورپردازی، گریم برای هنرجویان، امکانات اقامتی برای آنان که از نقاط دیگری غیر از شیکاکو در کلاسها شرکت می کنند، فراهم کرده است. بعدازظهرها کلاسهای درس به مکانهایی برای اجراهای تئاتری مبدل می شوند و طی یک دوره آموزشی، حدود 35 نمایش در آنجا اجرا می شود.
در مقابل ساختمان مرکزی مدرسه، ساختمان مدرسه تئاتری آنکس قرار دارد که در آن کلاسهای مکمل، کارگاه نمایشنامه‌نویسی، مرکز آرشیو اصلی دراماتورژی، آزمایشگاه کامپیوتر و استودیوهای طراحی صحنه و دکور وجود دارد.
 
< اهداف مدرسه تئاتری
مدرسه تئاتری دانشگاه دیپاول خود را موظف به  آموزش در کنار کار عملی می داند و هنرآموزان تئاتری را با روشی متفاوت از دیگران به صورتی منظم، فرهنگی و بسیار سخت آموزش می دهد تا آنها به درجه ای از مهارتهای حرفه ای و هنری دست‌یابند.
متفاوت بودن و ارایه کیفیت مناسب از اهداف اولیه این مدرسه است. برای تکمیل روند درست آموزش، مدرسه برنامه‌های عمومی و اجراهایی را از اشکال کلاسیک تا نمایشهای معاصر و یا نمایشنامه‌های تولید خود را تدارک می‌بیند. این مدرسه در جستجوی دستیابی به اهدافی کاملا فرهنگی و روشن بینانه و حرفه ای برای هنرآموزان خود است.
 
< ارزشهای اصلی مدرسه
= آموزش: این مدرسه تئاتر، ابتدا مکانی است برای یادگیری و انسان‌سازی. این مدرسه مکانی است برای تکامل اخلاقی، معنوی، اجتماعی، سیاسی و هنری در والاترین شکل و فرم خود.
 
= احترام: مدرسه بر احترام‌گذاشتن به خود، به دیگران، به آموزش ، به جوامع دیگر و بر خود حرفه ای گری تاکید دارد.
 
= آزادی: مدرسه خلاقیت و آزادی بیان را به عنوان بخشی از استانداردهای اجتماعی و حرفه ای سرلوحه کار خود قرار داده است. مدرسه وظیفه خود می داند تا فضایی خلاق را ایجاد کند.
 
= تخیل: مدرسه اصل ابتدایی تخیل را در تمامی کارهای خود ارج می گذارد.
 
= معنویت: مدرسه مکانی مقدس است برای تفکر، روشن‌بینی، آگاهی‌سازی و تکامل اخلاقیات. مکانی است برای تضارب عقاید و درک خود در ارتباط با دیگران.
 
= منبع: www.theatreschool.DePaul.edu