تئاتر خیابانی می‌تواند بازوی تئاتر حرفه‌ای باشد
مجموعه عواملی موجب مهجور بودن تئاتر خیابانی شده‌اند که از آن میان می‌توان به دوری آثار تولیدی از واقعیت، عدم انعکاس اخبار صحیح، استفاده از ادبیات ناامید کننده، عدم شناخت صحیح از جامعه و عدم اطلاع از ضرورت تئاتر خیابانی در کشور اشاره کرد. اما آن چه که مهم است توسعه منابع مالی، علمی، پژوهشی و فناوری اطلاعات و ارتباطات است./ وقتی از تئاتر صحبت به میان می‌آید ملغمه‌ای را مشاهده می‌کنیم که متشکل از تئاترهای دانشجویی، حرفه‌ای، غیرحرفه‌ای و... است که در مجموعه تئاترشهر ارائه می‌شوند. اما در مورد تئاتر خیابانی مهمترین مسئله این است که آیا گروه‌های تئاتر خیابانی حرفه‌ای که از راه تئاتر خیابانی امرار معاش می‌کنند وجود دارند یا خیر؟ ما با تئاتر حرفه‌ای فاصله زیادی داریم بنابراین باید تمام تلاش‌مان این باشد که در محور یک تئاتر حرفه‌ای میدانی و یا به قول امروزی‌ها تئاتر خیابانی پیش برویم.
اولین نشست هم اندیشی خانواده تئاتر خیابانی، با موضوع بررسی یک دهه حضور تئاتر خیابانی در خانه تئاتر برگزار شد.
به گزارش سایت ایران تئاتر، این جلسه با حضور دکتر کمال‌الدین شفیعی کارشناس انجمن تئاتر خیابانی، دکتر علی پویان؛ مدرس، خسرو بامداد؛ مدرس و عضو گروه کارشناسی انجمن تئاتر خیابانی و وحید لک مسئول انجمن تئاتر خیابانی خانه تئاتر و جمعی از اعضای این انجمن در سالن اجتماعات خانه تئاتر برگزار شد.
در ابتدای این نشست وحید لک با اشاره به این که این اولین نشست هم اندیشی انجمن تئاتر خیابانی است که با هدف بررسی مشکلات تئاتر خیابانی برگزار شده گفت:«طی این سال‌ها مسائل گوناگونی در جهت آسیب شناسی و قانونمند کردن تئاتر خیابانی مطرح شده اما مهمترین مسئله این است که تئاتر خیابانی از نظر هزینه با تئاتر صحنه‌ای بسیار متفاوت است بنابراین نیاز به حمایت دارد.»
وی در ادامه افزود:«مجموعه عواملی موجب مهجور بودن تئاتر خیابانی شده‌اند که از آن میان می‌توان به دوری آثار تولیدی از واقعیت، عدم انعکاس اخبار صحیح، استفاده از ادبیات ناامید کننده، عدم شناخت صحیح از جامعه و عدم اطلاع از ضرورت تئاتر خیابانی در کشور اشاره کرد. اما آن چه که مهم است توسعه منابع مالی، علمی، پژوهشی و فناوری اطلاعات و ارتباطات است. همچنین توسعه مدیریت و برنامه‌ریزی و نظارت بر کنترل از دیگر عواملی هستند که موجب پیشرفت و تحول تئاتر خیابانی می‌شوند.»
در ادامه این نشست دکتر کمال‌الدین شفیعی گفت:«به طور کلی ما از تئاتر برخوردار نیستیم و وقتی از تئاتر صحبت به میان می‌آید ملغمه‌ای را مشاهده می‌کنیم که متشکل از تئاترهای دانشجویی، حرفه‌ای، غیرحرفه‌ای و... است که در مجموعه تئاترشهر ارائه می‌شوند. اما در مورد تئاتر خیابانی مهمترین مسئله این است که آیا گروه‌های تئاتر خیابانی حرفه‌ای که از راه تئاتر خیابانی امرار معاش می‌کنند وجود دارند یا خیر؟ ما با تئاتر حرفه‌ای فاصله زیادی داریم بنابراین باید تمام تلاش‌مان این باشد که در محور یک تئاتر حرفه‌ای میدانی و یا به قول امروزی‌ها تئاتر خیابانی پیش برویم.»
وی در ادامه افزود:«من معتقدم که تئاتر خیابانی یکی از بهترین راه‌های هدایت تماشاگران به سمت تالارهای نمایش است و چنان چه مشکلات این هنر حل شود می‌تواند به عنوان بازوی تئاتر حرفه‌ای محسوب شود. البته این را نیز باید در نظر داشت که تئاتر در ایران فقط در تهران متمرکز شده است، در حالی که در دور افتاده‌ترین روستاهای کشوری همچون آلمان، امکان دیدن تئاتر برای همگان وجود دارد. با این حساب تئاتر خیابانی می‌تواند تئاتر حرفه‌ای را احیاء کند.»
دکتر شفیعی یکی از مشکلات تئاتر خیابانی را نظارت بر آن دانست و اظهار کرد:«نمی‌دانم در کجای دنیا رسم است که روی تئاتر خیابانی نظارت صورت گیرد. چرا که تئاتر خیابانی تئاتری خودجوش محسوب می‌شود که وجود بازبینی و بازخوانی برخی از هنرمندان تئاتر خیابانی را می‌تاراند. هر چند باید نظارت کیفی در این عرصه وجود داشته باشد اما ممیزی معنا ندارد.»
این مدرس و کارشناس تئاتر خیابانی دیگر مشکلات تئاتر خیابانی را عدم وجود کتاب‌های علمی در این زمینه دانست و گفت:«متاسفانه کتاب‌هایی که در رابطه با تئاتر خیابانی به چاپ رسیده هیچ ارتباطی با این هنر ندارد و منابع کارشناسانه‌ای نیستند، در حالی که مسئله ترجمه و منابع تئاتری در تئاتر خیابانی بسیار حائز اهمیت است.»
در ادامه این نشست تندیس انجمن تئاتر خیابانی به همراه هدیه‌ای توسط دکتر کمال‌الدین شفیعی به ایرج راد مدیرعامل خانه تئاتر اعطا شد.
در ادامه دکتر علی پویان با اشاره به این که فعالیت عمده هنرمندان تئاتر خیابانی به سال 74 بازمی‌گردد، گفت:«اولین سالی که تئاتر خیابانی از مداری بسته خارج شد و هر کسی توانست در این عرصه به فعالیت بپردازد سال 74 بود که در آن جا 8 تا 9 گروه نمایشی فعالیت خود را آغاز کردند و حاصل آن این بود که تئاتر خیابانی شکل خود را پیدا کرد. اما آن چه که مورد نظر است این است که در حالی که تئاتر خیابانی با حمایت دولت فعالیت می‌کند می‌تواند از دولت انتقاد کند و آیا تئاتر خیابانی به نظارت نیاز دارد یا خیر؟»
وی در ادامه افزود:«تئاتر خیابانی دارای موضوع است اما متن ندارد و به عنوان حرکتی مستقل توسط گروهی همدل و هم اندیشه اجرا می‌شود. به طور کلی تئاتر خیابانی بیانگر مشکلاتی است که جامعه با آن درگیر است.»
خسرو بامداد نیز در ادامه این نشست گفت:«به اعتقاد من نباید به جشنواره‌های مختلف کاری داشته باشیم چرا که تئاتر خیابانی نباید تحت شرایط و ضوابط خاصی اجرا شود.»
وی با اشاره به این که تئاتر خیابانی به جسارت و همت و شناخت از جامعه نیازمند است خاطر نشان کرد:«نباید متکی به جشنوار‌ه‌هایی باشیم که تئاتر خیابانی را کانالیزه می‌کنند بلکه باید به طور خودجوش عمل کنیم.»