نخستین اکران فیلم”آخرین تمرین” ناصر تقوایی در جشنواره فیلم
”آخرین تمرین” ناصر تقوایی در بخش فیلمهای مستند خارج از مسابقه بیستوسومین فیلم فجر به نمایش در میآید تا هنر تعزیه ایرانی در سینما به تصویر کشیده شود. مرکز هنرهای نمایشی با تهیه این فیلم و فیلم های مشابه تلاش دارد تا هنرهای نمایشی سنتی و آیینی ایرانی را به جهانیان معرفی کند.
الهه خسروییگانه: ”آخرین تمرین” ناصر تقوایی در بخش فیلمهای مستند خارج از مسابقه بیستوسومین فیلم فجر به نمایش در میآید تا جشنواره فیلم چندان هم از حضور بزرگان خالی نباشد.
ناصر تقوایی که این فیلم را به سفارش مرکز هنرهای نمایشی پیرامون موضوع تعزیه ساخته است، آن را برای ارائه به یونسکو آماده کرده تا موضوع ثبت”تعزیه” در فهرست میراث معنوی جهان رنگ و بوی جدیتری به خود بگیرد.« تمرین آخر تعزیه حر دلاور »، بر اساس متن کلاسیک تعزیه حر دلاور، اثر میرعزای کاشانی است که در اوایل حکومت قاجار نوشته شده است. این نسخه معتبرترین متون در میان تعزیه نامههای چند گانه حر دلاور است که روایت آن بر خلاف تعزیههای دیگر، کلاسیک نبوده و به شیوهای کاملا حماسی اجرا میشود .
این فیلم روز شنبه در سینما عصر جدید ساعت 30/18 به نمایش در میآید و میهمانان خارجی جشنواره و علاقمندان به آثار تقوایی از آن دیدن خواهند کرد.
همچنین جلسه مطبوعاتی این فیلم مستند روز یکشنبه بعد از نمایش آن در سینما صحرا که مخصوص خبرنگاران است ساعت 18 برگزار میشود و ناصر تقوایی بار دیگر پیرامون این فیلم و داستان شیفتگیاش به تعزیه گفتوگو می کند.
جالب آنکه نمایش فیلم” آخرین تمرین” درست زمانی اتفاق میافتد که رئیس مرکز جهانی ITI در پی توافقنامهای با وزیر ارشاد پیشنهاد کمک سازمان ITI به ایران را برای ساخت فیلمی درباره تعزیه داده است. فیلمی که به ثبت تعزیه در فهرست جهانی میراث معنومی کمک میکند.
باید دید که دیمیتریو کورنلیو، بعد از دیدن فیلم 50 دقیقهای تقوایی درباره تعزیه آیا باز هم پیشنهاد خود را تکرار میکند یا ترجیح میدهد کار را به دست کاردان سپرده و پیشنهاد خود را پس بگیرد.
بهرحال ناصر تقوایی گویا طی ساخت این فیلم آنقدر به تعزیه علاقمند شده که میخواهد فیلم بعدی خود را هم باز پیرامون تعزیه بسازد.
کارگردان فیلم ناتمام ”چای تلخ” که به خاطر وجود مسائلی با تهیه کننده هیچ وقت به پایان نرسید این بار عزم خود را جزم کرده است تا این فیلم بلندش را به پایانی خوش برساند.
پایانی خوش نه تنها برای خود او که برای تعزیه و البته تئاتر ایران.