در بخش هنری و مشاوره‌ای نمایش”لیلی و مجنون” دخالتی ندارم
با دو تن از دستیارانم خانم پدیده جمال‌ها و علیرضا فولادشکن مسئولیت کارهای اجرایی این نمایش را بر عهده گرفتیم که شامل آماده شدن دکور، لباس، روابط عمومی و به طور کل تعهد اجراست و به نوعی مدیر اجرایی کار هستم. بنابراین نه در بخش هنری و نه مشاوره‌ای و نه در بازی بازیگران دخالتی ندارم زیرا خانم صابری همه این کارها را پیش از این انجام داده‌اند./ بخشی از این استقبال به حضور پرویز پرستویی در کار برمی‌گردد. علاوه بر آن کسانی این نمایش را دعوت کرده‌اند که میزان استقبال از آن را در تهران دیده بودند. این در حالی است که هماهنگ کننده اجرا در سوئد به نوعی پرستویی بود که برای حضور در یک اجلاس به این کشور دعوت شده بود.
محمد رحمانیان درباره حضورش در نمایش”لیلی و مجنون” گفت:«همین که این نمایش بدون حادثه و مشکل روی صحنه برود، برای من جای خوشحالی دارد.»
محمد رحمانیان، کارگردان و نویسنده تئاتر ضمن تاکید بر این که سمت مدیر تولیدی نمایش”لیلی و مجنون” را به عهده ندارد به سایت ایران تئاتر گفت:«با دو تن از دستیارانم خانم پدیده جمال‌ها و علیرضا فولادشکن مسئولیت کارهای اجرایی این نمایش را بر عهده گرفتیم که شامل آماده شدن دکور، لباس، روابط عمومی و به طور کل تعهد اجراست و به نوعی مدیر اجرایی کار هستم. بنابراین نه در بخش هنری و نه مشاوره‌ای و نه در بازی بازیگران دخالتی ندارم زیرا خانم صابری همه این کارها را پیش از این انجام داده‌اند.»
وی ضمن بیان دشواری مسائل اجرایی یک گروه بزرگ هفتاد نفره گفت:«در حال حاضر نیز کار اصلی من در این نمایش تمام شده و تنها نظارت بر کارهای اجرا را به عهده دارم.»
این استاد دانشگاه که پیش از این نمایش”فنز” را در تهران و کشورهایی چون سوئد، کانادا و دبی روی صحنه برده درباره استقبال از این نمایش را در سطح بین‌المللی گفت:«بخشی از این استقبال به حضور پرویز پرستویی در کار برمی‌گردد. علاوه بر آن کسانی این نمایش را دعوت کرده‌اند که میزان استقبال از آن را در تهران دیده بودند. این در حالی است که هماهنگ کننده اجرا در سوئد به نوعی پرستویی بود که برای حضور در یک اجلاس به این کشور دعوت شده بود.»
وی درباره سفرهای گذشته این نمایش گفت:«پس از اجرا در دو شهر سوئد از طرف سعید آروند یکی از دانش آموختگان هنرهای زیبا که مقیم کاناداست برای اجرا در کانادا دعوت شدیم. پس از آماده شدن کارها و پیش تولید اجرا، از آن جا که به دلیل سفر یک سال قبل خودم به کانادا با حال و هوای اجرا در آن کشور آشنا بودم قرار شد در اردیبهشت ماه سال جاری این برنامه انجام شود ولی به دلیل برخی ناهماهنگی‌ها اجرای ما به هشت خرداد ماه موکول شد.»
وی ادامه داد:«اولین اجرای ما در اوتاوا، پایتخت این کشور انجام شد و چهار اجرای بعدی را در تورنتو پشت سر گذاشتیم. یک اجرا برای دانشجویان دانشگاه یورک و در تالار زیبای این دانشگاه داشتیم و سه اجرای دیگر این شهر در تالار ارامنه انجام شد. آخرین اجرای ما در شهر ونکوور بود که در تئاتر مرکزی این شهر صورت گرفت.»
وی درباره کیفیت اجرا و استقبال تماشاگران در این اجراها گفت:«غیر از اجرای اوتاوا که به دعوت دانشجویان آن شهر انجام شده بود، به نظرم رسید سالن مناسب اجرا نیست. از پنج اجرای دیگر به شدت رضایت دارم. در یورک استقبال بسیار خوب بود و منجر به برگزاری جلسات پرسش و پاسخ شد. البته اصلی‌ترین اجراهای ما در تالار ارامنه بود که جمع کثیری از تماشاگران ایرانی نمایش را دیدند و اجرای بیسار موفقی نیز انجام شد. به خصوص با توجه به این که اجرا ریتم تندی داشت و این تصور وجود داشت که جملات تند از دست برود اما ارتباط خوبی با مخاطب برقرار کرد.»
وی با بیان این که از ابتدای سفر برای اجرا در ونکوور نگران بوده چون سالن این شهر را ندیده بوده است، گفت:«پس از اجرا متاسف شدم که چرا فقط یک اجرا در این شهر داشته‌ام و بسیاری از هموطنان علاقه‌مند پشت در ماندند و اجرا به شکل یک اجرای جشنواره‌ای انجام شد. البته پیشنهاد اجرای مجدد داشتیم ولی به دلیل تهیه بلیط بازگشت و برنامه‌های کاری تعدادی از دوستان، امکان آن وجود نداشت.»
رحمانیان با بیان این که از سه ماه قبل از سفر برای اجرا در کانادا تبلیغات شده بود افزود:«در اجرای دانشگاه یورک تماشاگران خارجی نیز داشتیم که سعی کردیم به شکلی اطلاعات لازم درباره کار را در اختیارشان قرار دهیم.»