یونس آبسالان با «دوال پا» به دنیای کارگردانی بازمی گردد

یونس آبسالان در گفت وگو با خبرنگار ایران تئاتر گفت: پس از 12 سال، این روزها در تدارک روی صحنه بردن دو نمایش با عنوان «دوال پا» و«آوازی  از دور، ناله قورباغه ای است که تا نیمه  در دهان ما رفت» هستم. این دو نمایشنامه را سال ها پیش نوشته ام و تاکنون  شرایطی فراهم نبود که آن ها را روی صحنه ببرم. هر دو این نمایش ها فضایی شاعرانه دارند.

 

او افزود: «دوال پا در» فرهنگ عامه ما به فردی گفته می شود که زندگی انگلی دارد و به زندگی مردم می چسبد و از آن ها سوء استفاده می کند. در فرهنگ چوپانی و عشیره ای او با پا به گردن آدم های دیگر آویزان می شود و گذران زندگی می کند، در فرهنگ تهرانی نیز عنوانی که به این فرد داده می شود کنه است.

 

او افزود: اتفاقات این نمایش اپیزودیک در سه فضای مختلف رخ می دهد، خیابان، زباله دانی و فضایی که دخترانی پشت به دیوار ایستاده اند. این نمایشنامه را من برای اجرا در فضای باز و یا سالنی با ارتفاع نوشته ام و این نمایش  را دوست دارم در سالن محراب روی صحنه ببرم.

 

آبسالان درباره گروه بازیگران و عوامل این نمایش گفت:عوامل این نمایش را انتخاب کرده ام و قرار است جمعی از دانشجویان پیشین من که امروزه به صورت حرفه ای کار می کنند برای روی صحنه بردن این نمایش من را همراهی کنند.

 

او همچنین درباره نمایش «آوازی  از دور، ناله قورباغه ای است که تا نیمه  در دهان ما رفت» گفت: اتفاقات این نمایش ما به ازای بیرونی دارد و درباره زندگی یک زندانی سیاسی است که پس از 10 سال از زندان آزاد شده است و روی نیمکت در پارکی نشسته و از آن جا به پنجره ساختمانی خیره شده که به خاطر آن فرد مجبور شده 10 سال سکوت کند و در زندان بماند.

 

او افزود: این نمایش را قصد دارم در سالن اصلی تئاتر شهر روی صحنه ببرم و برای بازیگران این نمایش از جمعی از هنرجویانم و تعدادی از بازیگران چهره استفاده خواهم کرد.

 

آبسالان درباره عدم فعالیت حرفه ای اش در 12 سال اخیر گفت: در این سال ها تمرکزم را را معطوف به تدریس در دانشگاه کرده بودم، بخشی از این کم کاری ناشی از فضای بسته ای بود که در دوره هشت ساله ریاست جمهوری پیش آمد و بخش دیگر آن معطوف به بیماری خودم بود که بایذد دوباره نیرو و انرژی خودم را باز می یافتم تا کار کنم.

 

او همچنین از فراهم کردن شرایط انتشار نمایشنامه هایش در قالب کتاب گفت: در دوره ها پیش همواره نمایشنامه هایم در شمار برگزیده های جشنواره ها بود و به همین دلیل شرایط انتشار آن در قالب کتاب فراهم می شود. در سال های اخیر با این که نمایشنامه و رمان نوشته ام اما نه آن ها روی صحنه برده ام و نه آن ها را منتشر کرده ام، با اصرار برخی از دوستانم تصمیم گرفتم از میان نمایشنامه های اخیرم هفت نمایشنامه را برای انتشار در قالب کتاب آماده کنم.

 

آبسالان گفت: نمایشنامه های من دو دسته هستند، نمایشنامه هایی که برآمده از فرهنگ زندگی عشیره ای من است که در آن با تعدد شخصیت و پرداختن به آیین های ایرانی روبرو هستیم و نمایشنامه هایی که متاثر از زندگی آکادمیک من است که در این نمایش ها با شخصیت های محدودی روبرو هستیم، اما حلقه ارتباط این دو گونه نمایشی توجه به سنت ها و آیین های ایرانی است.