حبیب دهقان نسب در ارزیابی جشنواره تئاتر رضوی :
حمایت ها جشنواره را غنی تر می کند
هنرمندان زیادی با انتقال جشنواره ها از تهران به سایر شهرستان و فراگیر کردن این هنر در مناطق مختلف کشور موافق اند و نتایج آن را بسیار مثبت می دانند.
به گزارش ایران تئاتر ، حبیب دهقان نسب که مدتی قبل نمایش «مضحکه ای شبیه قتل» به کارگردانی حسین کیانی را روی صحنه داشت، درباره جشنواره ملی تئاتر رضوی و تاثیراتش بر منطقه گفت: «من فکر می کنم تمرکززدایی از جشنواره های تئاتر کار بسیار مثبتی است و باید همین طور باشد. این کار در جهت رفاه فرهنگی مردم است و اگر قرار باشد جشنواره ها صرفا در تهران متمرکز باشند، سایر مناطق از ثمرات این هنر بی بهره می مانند. ما تا همین حالا هم مناطق مختلف کشور را از تئاتر واقعی محروم کرده ایم».
بازیگر تله تئاتر«سیم حوت» در ادامه افزود: «داشتن جشنواره هایی مثل تئاتر رضوی در خراسان شمالی، تئاتر کودک و نوجوان در همدان یا اصفهان و... می تواند به تئاتر کشور کمک کند. بنابراین به طور کلی باید در امور فرهنگی تقسیم بندی ها به صورتی باشد که همه از منافع آن بهره مند شوند».
افرادی که در جشنواره ه های تئاتری شرکت می کنند، به هر حال از لحاظ مالی و غیر مادی سختی هایی را متحمل شده اند و اجرای عموم گرفتن می تواند نتیجه خوبی برای همه این تلاش ها باشد. اینکه جشنواره ها تا چه اندازه موظف هستند از گروه های شرکت کننده حمایت کنند، مسئله ایست که کارشناسان مختلف نظرات متفاوتی درباره ان ارائه می دهد. حبیب دهقان نسب در مورد این حمایت ها توضیح داد: «جشنواره ابتدا باید از جانب مردم منطقه و اهالی تئاتر پذیرفته شود و در واقع جا بیفتد. اگر در مورد انگیزه های برگزاری جشنواره، اهداف و نوع برگزاری آن اطلاع رسانی روشن و گسترده ای صورت گیرد، به نفع جشنواره خواهد بود. بعد از رعایت این موارد گروه ها هم می دانند چه حمایت ها و امکاناتی برایشان وجود دارد و با دید بازتری در جشنواره شرکت می کنند. حمایت ها جشنواره را غنی تر می کند».
حبیب دهقان نسب ضمن تاکید به لزوم حمایت از گروه ها، درباره راه کارهای بهبود جشنواره گفت: «چقدر خوب است اگر جشنواره ملی تئاتر رضوی که در خراسان شمالی برگزار می شود، بخش داخلی داشته باشد و بخشی جانبی که مهمانان در آن بخش شرکت کنند و از افراد با سابقه در این جشنواره دعوت شود. یکی از راه های دیگر برای بهبود و اغنای جشنواره ملی تئاتر رضوی می تواند اجتناب از شعارزدگی باشد. نویسنده ها و کارگردان ها باید مراقب باشند که اهدافشان را شعارزده نمایش ندهد و از تکرار هم بپرهیزند. البته روشن است که تمام این برنامه ریزی ها و رسیدن به اهداف مستلزم همکاری و حمایت مسوولان است».