ثمره جشنواره پیشرفت فرهنگی و کشف دغدغه هاست

به گزارش ایران تئاتر، اصولا هر جریان دسته جمعی مثل فستیوال های مختلف بستری برای پیشرفت سوژه مورد نظر است. مجید مظفری که هم سابقه تئاتری درخشانی دارد و با کارگردان های صاحب نامی مثل بهرام بیضایی، مسعود کیمیایی، کیومرث پور احمد، ساموئل خاکیچیان و... همکاری کرده است، درباره یازدهمین جشنواره ملی تئاتر رضوی و تاثیرات مثبت آن در منطقه گفت:«هر جشنواره ای که برگزار می شود منجر به پیشرفت فرهنگی و شناخت مردم می شود. من فکر می کنم آگاهی بخشی از اهداف جشنواره هاست و مهم ترین نشانه رشد فرهنگی جوامع است. اگر تئاتر در تهران باشد و هرچند وقت یک بار به شهرستان ها برود، در تئاتر این مناطق اتفاق خاصی نمی افتد. برای آشنایی مردم با تئاتر، آگاهی بخشی، ایجادعلاقه و... نیاز است که تئاتر به جریانی مستمر در تمام طول سال تبدیل شود. این امرمحقق نمی شود، مگر با حمایت و خواست مسوولان».

بازیگر تله تئاترهای «کالیگولا»، «تهیدستان»، «یک مسافر» و... در ادامه گفت: «وقتی جشنواره وارد استانی می شود، می تواند مسائل و مشکلات هنرهای نمایشی آن منطقه را نشان دهد. در سالهای اخیر شهرهای مختلف ایران تجربه برگزار شدن جشنواره ها یا مراسم این چنینی را داشته اند و این مسئله از گذشته هم وجود داشت. برگزار شدن هر جشنواره ای به خاطر کسب تجربه تازه، کمک می کند تا برای سال های آینده با اشتباهات کمتری برگزار شود. با کشف ریشه مشکلات، راه کارهای بهتر برای پیشرفت این هنر در منطقه مورد نظر هم پیدا می شود. وقتی بدانیم که دغدغه های واقعی چیست، به سمت اصلاح و برآورده کردن همان دغدغه مندی ها حرکت می کنیم. من فکر می کنم جشنواره تئاتر رضوی تاحدی در این مسیر حرکت درستی داشته است. مسوولان باید اطلاعات کافی از تئاتر داشته باشند و با نگاه بازتری به تبادل دانش بین استان خود و سایر استان ها بپردازند».

 

در حال حاضر در شهرهای بزرگ جهان، فستیوال های تئاتری مختلفی برگزار می شود وهرکدام اهداف گوناگونی هم دارند. اصولا در بازه زمانی برگزاری این جشنواره ها شهر به نوعی در اختیار جشنواره است و مردم و مسوولان هر خدمتی را برای برگزار شدن هرچه بهتر این فستیوال ها ارائه می دهند.

 

مجید مظفری درباره برگزاری یک جشنواره استاندارد و ویژگی های آن گفت: «جشنواره ای استاندارد است که تنها به روزهای برگزاری آن فکر نشود و قبل و بعد از ایام جشنواره جریانش استمرار داشته باشد. به نظر می رسد در درجه اول مسوولان باید هرچه توان و امکانات دارند، به کار بگیرند تا به اهداف جشنواره نزدیک تر شوند. باید کاری کنند که مردم به خاطر خود جشنواره بیایند و خدمت کنند. در این حالت بسیاری از مشکلات در برگزارکردن جشنواره ها خود به خود حل می شود.