سهم تئاتر در رسانه ها همچنان ناچیز است

به گزارش خبرنگار ایران تئاتر، محمد حسین ناصر بخت پژوهشگر و مدرس دانشگاه  گفت: 17مردادماه روزخبرنگار است، روز بزرگداشت انسان های متعهد و فداکاری که در جهان بحران زده ما نقشی بسیار خطیر و پر اهمیت روشنگری و اطلاع رسانی را بر عهده دارند.

 

 ناصربخت:جوانان اندیشمند  فضای نویی را در مطبوعات رقم زدند

 

 او افزود: سابقه دوستی و ارتباط من با خبرنگاران و خبرنگاری از روزهای خبرنگاری در روزنامه دیواری مدرسه و محله در دوران نوجوانی و جوانی آغاز می شود و بعدها در اوایل دهه 70 به عنوان منتقد تئاتر فعالیت حرفه ام را آغاز کردم.اما این ارتباط در دوران تصدی مدیریت روابط عمومی مرکز هنرهای نمایشی در سال های 1377 تا 1383 بسیار جدی تر شد، دورانی که اتفاقا با بروز تحولات عدیده ای در عرصه مطبوعات و رسانه همراه بود، من در آن سال ها شاهد حضور جوانان فعال و اندیشمندی بودم که  فضایی نو را در مطبوعات کشور رقم زدند و به ویژه در حوزه اخبار تئاتری همچون یاری وفادار انقلابی به پا کردند، تحولی که تاکنون نیز ثمرات آن باقی است و نتایج آن را می توان در تحولاتی که اکنون در زمینه اطلاع رسانی و نقد و نظر تئاتری در نشریات و رسانه های عمومی رخ داده است، مشاهده نمود. 

ناصر بخت در پایان سخنانش روز خبرنگار را به تمامی خبرنگاران سختکوش و زحمتکش به ویژه خبرنگاران حوزه تئاتر تبریک  گفت.

 

محمد بهرامی: سهم خبرنگاران حوزه تئاتر گاه پررنگ تر از هنرمندان است

 

محمد بهرامی هم معتقد است، هر روز را باید روز خبرنگار بدانیم، خبرنگاران صنف زحمت کشی هستند که در تمام ساعت های شبانه روز به فکر کسب خبر و انتشار آن هستند و برای کسب یک خبر ممکن است حتی جان خود را نیز به خطر بیندازند. اما با این همه تلاش و پیگیری خبرنگاران همواره مورد بی مهری مسولان قرار می گیرند و از هر سو فشار به آن ها وارد می شود و عرصه را برای فعالیت آن ها دشوار می کند.

او افزود: باید توجه داشته باشیم اگر بخش خبر و اطلاع رسانی از رسانه ها به هر دلیلی حذف شود دیگر هیچ روزنامه و نشریه ای منتشر نخواهد شد و این موضوع بر روی زندگی ما تاثیر سویی خواهد گذاشت و در دنیایی تاریک به جای زندگی دست و پا خواهیم زد.

به گفته بهرامی، خبرنگاران فرهنگی و به ویژه خبرنگاران تئاتر برای کسب و تولید خبر با مشکلات متعددی روبرو هستند و در تمام این سال ها سهم خبرنگاران حوزه تئاتر گاه حتی پررنگ تر از کارگردان و هنرمندان حوزه تئاتر بوده است و کمتر کسی مشکلات آن ها را درک می کند.

او در پایان سخنانش گفت: امیدوارم هنرمندان حوزه تئاتر و مسولان این عرصه قدر خبرنگاران حوزه تئاتر را بیشتر بدانند و آن ها ارج بنهند.

 

کیوان کثیریان: باید نگاه کلان رسانه ها نسبت به تئاتر تغییر کند

 

کیوان کثیریان هم با بیان این مطلب که به باور بسیاری از افراد جامعه تئاتر هنری برای نخبگان است و چون عامه مردم نمی توانند از این هنر بهره مند شوند ضرورتی وجود ندارد که رسانه سهم عمده ای از امکانات و فضای خود را معطوف به این حوزه کنند، گفت:چنین دیدگاهی موجب می شود که  تئاتر در رسانه ها در الویت قرار نگیرد. اگر چنین فرضی را درست بدانیم به باور من چنین تفکری اصلا درست نیست چون این رسانه ها هستند که می تواند سلیقه مردم را بسازند. تئاتر از جمله هنرهایی است که هر بار به آن توجه شده و نمایش تاثیر گذاری روی صحنه رفته خیل عظیمی از مخاطبان را با خود همراه کرده است.

او ادامه داد: باید نگاه کلان رسانه ها تغییر کند چون تئاتر تنها ویژه نخبگان نیست، بلکه که این نخبگان هستند که در تولید تئاتر سهم پر رنگی دارند و می تواند عامه مردم را جذب کنند.

به گفته کثیریان  کار کردن درعرصه رسانه تئاتر همچون سایر حوزه ها نیاز به تخصص دارد و خبرنگار این حوزه باید شناخت دقیقی از موقیعت و افراد فعال این حوزه د داشته باشند و خبرنگاری در این حوزه موفق است که با شناخت دقیق شرایط و موقیعت و روابط افراد بتوانند فعالیت کند.

او با اشاره به مشکلات حوزه تئاتر گفت: به نظر من یکی از مشکلاتی که حوزه تئاتر و سینما با آن مواجه است، این است که خبرنگاران این حوزه نقش روابط عمومی و اطلاع رسانی این حوزه را نیز ایفا‌ء می کنند و نزدیکی به گروه ها موجب می شود که به مرور خبرنگاران این حوزه استقلال خود را از دست بدهند و  نتوانند آزادانه اقدام به اطلاع رسانی و نقد کنند.خبرنگاران حوزه تئاتر بسیار زحمت کش هستند و باید قدر این گروه دانسته شود.

 

مریم فشندی : سردبیر رسانه ها تلاشی برای آشتی مردم با تئاتر نکرده اند

 

 

مریم فشندی روزنامه نگار پیشکسوت حوزه تئاتر گفت: طرح این موضوع که در سال های اخیر سهم تئاتر در رسانه ها کمرنگ شده است از اساس بیهوده است، من قریب به 13 سال است که به حوزه خبر و اطلاع رسانی تئاتر مسلط هستم و با شناختی که از این حوزه دارم معتقدم این مشکلات معطوف به یکی دو سال اخیر نیست و همواره سهم تئاتر در صفحات رسانه های مکتوب و سایت ها بسیار کمرنگ است و مدیران رسانه ها تلاشی نکرده اند که مردم را با تئاترآشتی بدهند. در رسانه ها همواره فضا بیشتر در اختیار اخبار و مطالب سینمایی قرار می گیرد چون سینما به عنوان یک صنعت پول ساز اقشار مختلفی را با خود همراه می کند و به نوعی عام تر است اما تئاتر از چنین ویژگی ای بی بهره است.

 اوافزود: البته منکر این موضوع نمی شوم که نسبت به گذشته مردم بیشتر با تئاتر آشنا شده اند اما آشنایی مردم بیشتر با جنس نمایش هایی است که در مجموعه چمران و سینماها روی صحنه می روند و کمتر پیش می آید با نمایش هایی که در تماشاخانه ایرانشهر و تئاتر شهر روی صحنه می روند آشنا  شوند و با آن ها ارتباط برقرار کنند.

به گفته فشندی؛ فردی که قصد دارد در حوزه خبررسانی تئاتر فعالیت کند باید از تخصص لازم برخوردار باشد و اگر صرفا کارشناس و یا کارشناس ارشد روزنامه نگاری است باید با تماشای نمایش های متعدد و خواندن کتاب های تئاتری سطح سواد خود را در این حوزه افزایش دهد. متاسفانه یکی از آفت هایی که در سال های گذشته دامان تئاتر را گرفته است، ورود دانشجویان رشته تئاتر به حوزه خبر و اطلاع رسانی تئاتر است. این گروه از افراد با نفوذ در این حوزه بیشتر درصد سهم خواهی و ارتباط برقرار کردن با کارگردان های تئاتر است تا با این شیوه بتوانند راه ورود و فعالیت خود را در حوزه تئاتر هموارتر کنند و این گروه پس از چندی که به مقاصد خود رسیدند این حوزه را ترک می کنند.

او با اشاره به پایین آمدن سطح کیفیت نقدها و یادداشت هایی که در حوزه تئاتر نوشته می شوند گفت: از قدیم مرسوم بوده است که افرادی که در این حوزه متخصص هستند به نوشتن یاداشت و مقاله روی بیاورند، اما متاسفانه امروز کسانی که تازه از راه رسیدند و حوزه تئاتر را نمی شناسند اقدام به نوشتن یادداشت و مقاله می کنند. نوشته هایی که از سطح کیفیت پایینی برخوردار هستند.

فشندی گفت: یکی از بزرگترین مشکلاتی که اهالی رسانه تئاتر با آن مواجه هستند، محدودیت برای انتشار اخبار تئاتر است و نمی تواند اخبار تئاتر را آن گونه که باید انعکاس دهند و مدام دست به خود سانسوری می زنند و نمی توانند آن گونه که باید مشکلات پشت صحنه تئاتر را انعکاس دهند و خبرنگار این حوزه به دلیل این که نگاه بالا دستی ها نسبت به تئاتر خوب نیست برای این که محدودیت این حوزه بیشتر نشود از بیان بسیاری از مشکلات این حوزه چشم می پوشند تا چراغ تئاتر در کشور خاموش نشود.

 

عباس غفاری: توسعه  یافتگی فرهنگی را با تئاتر باید سنجید

 

عباس غفاری گفت: به نظر من دلایل متعددی برای کم شدن سهم تئاتر در رسانه ها وجود دارد که بخش عمده آن ناشی از این موضوع می شود که در سیاست های کلان کشور برای تئاتر جایگاه واقعی تعریف نشده است و تئاتر هم  تنها برای خالی نبودن عریضه در کنار سینما و موسیقی سهم کوچکی از بودجه فرهنگی کشور را به خود اختصاص داده است.

او افزود: یکی از دلایل نادیده گرفتن تئاتر در سیاست های فرهنگی و حتی اجتماعی کشور این است که ما قدرت تاثیرگذاری تئاتر را نمی شناسیم و به این موضوع باور نداریم که با تئاتر می توانیم زمینه ای را فراهم کنیم تا بخشی از بزه ها و معظلات اجتماعی کشور را برطرف کنیم.

 او افزود: بخش عمده مدیر مسول و سردبیران رسانه ها شناختی از تئاتر ندارند و هنوز تعاریف شان درباره تئاتر به تعاریف رایج دهه 30 و 40 باز می گردد و بخش عمده خبرنگارانی که در رسانه ها در حوزه تئاتر فعالیت می کنند از تخصص لازم برخوردار نیستند، مثلا خبرنگار ورزشی که تا دو روز پیش درباره اخبار زرد حوزه ورزش قلم می زده، چون فرصت شغلی دیگری نداشته به حوزه  تئاتر روی می آورد. خود من خبرنگار ورزشی می شناسم که این گونه وارد حوزه اطلاع رسانی تئاتر شده است و بدون اغراق باید بگویم دور از ذهن نیست که این فرد چندی دیگر نمایشی را هم در مقام کارگردان روی صحنه برد.

 این عضو انجمن منتقدان تئاتر گفت: سه سال است که در بیانیه انجمن منتقدان عنوان می کنیم که در این سال ها در مطبوعات هیچ نقد و مقاله خوبی در حوزه تئاتر نمی خوانیم  و رسانه ها تنها در مواقعی که جشنواره ای چون تئاتر فجر یا مقاومت در حال برگزاری باشد سهمی هم به پوشش اخبار تئاتر می دهند.

به گفته این فعال صنفی برای این که قدرت تئاتر را درک کنیم باید به این نکته توجه کنیم که در سازمان ملل  بخشی از توسعه یافتگی فرهنگی یک کشور را با افزایش تعداد تئاترهای یک کشور در مقایسه با سال گذشته می دانند. شاید براین اساس برای ما هم این تصور بوجود آید که چون در تهران هر شب نزدیک به 100 نمایش روی صحنه می رود ما هم از سطح بالای توسعه یافتگی فرهنگی برخوردار هستیم اما اگر به این نمایش ها دقیق شویم چنین ذهنیتنی نخواهیم داشت چون بخش عمده این نمایش در حیطه تفکر و اندیشه قرار نمی گیرند و تنها جنبه سرگرمی صرف دارند.

او در بخش پایانی سخنانش گفت: این خبرنگاران فرهنگی هستند که چراغ تئاتر را روشن نگاه می دارند و باید قدر و منزلت این قشر زحمت کش را دانست و این قدردانی نباید تنها معطوف به یک روز در سال باشد.