مکث بر روی تئاتر خصوصی

تئاتر خصوصی چیست؟ آیا تئأتر مستقل مترادف آن است؟ آیا تئاتر دولتی ایران در برابر تئاتر خصوصی است یا سوء تعبیری در اذهان جاری است؟ آیا دولت خواهان تئاتر خصوصی هست؟ هنرمندان برای رسیدن به تئاتر خصوصی چه پیشنهادی دارند؟ آیا اساساً به شکل‌گیری آن اعتقاد دارند؟ اهمیت وجود تئاتر خصوصی چیست؟ آیا با تئاتر خصوصی می‌توان آزادی عمل بیشتر داشت و مواردی همچون اعتلای اقتصاد تئاتر، اشتغال، تنوع آثار، رقابت سالم، توجه به جذب مخاطب و ... را محقق کرد؟ الگوهای خارجی چه مسیری را طی کرده‌اند؟ پیشینه این تئاتر در کشور ما چیست؟ معضلات، آسیبها و آفتهای احتمالی شکل‌گیری این گونه تئاتری چیست؟ آیا ابتذال و پایین آمدن سطح سلیقه و فرهنگ با شیوع این نوع تئاتر، ارتباط دارند؟ آیا ما درباره ایجاد تئاتر خصوصی، تجربه و تخصص کافی داریم؟ آیا در مواجهه با تئاتر خصوصی، چشمداشت به حمایتهای دولتی، منتفی است؟ پیش‌فرضهای منفی در ایجاد تئاتر خصوصی چیست؟ آیا در این حوزه سالن و سرمایه‌گذار داریم؟
اینها و شماری از سؤالات دیگر، محورهایی است که می‌توانید در این شماره از مجله نمایش با آنها مواجه شوید. برخی از این سؤالات، جوابهای شفافی را همراه دارند و برخی در تضارب اندیشه‌ها گم می‌شوند. هدف، طرح مسأله برای رسیدن به یک چالش است. مسئولان در کنار هنرمندان، همراه با پیشینه ایران و جهان در حوزه تئاتر خصوصی جمع شده‌اند. این مجموعه و پرونده، بضاعت‌های اولیه و نظری حوزه تئاتر خصوصی است و آغاز راه. امید که بحث گشا باشد.
شورای تحریریه