چالش های یک حوزه تخصصی در گفت و گو با محمد بهرامی مدیر روابط عمومی باسابقه
نیمی ازمدیریت باعلم ودانش مرتبط است ومابقی به تجربه و ابتکار

در اوایل دهه هفتاد در معتبر ترین مجموعه تئاتری کشور اتاقی به نام روابط عمومی بوجود آمد که مرد سرد وگرم چشیده ای با موهای پرپشت جوگندمی پشت میزش نشسته بود و برای خبرنگاران احترام خاصی قائل بود؛ درمدت دو دهه حضورمحمد بهرامی کسی بد خلقی اش را ندید و به همین سبب نام او با مجموعه تئاترشهرعجین شده است. او اولین مدیر روابط عمومی رسمی این مجموعه از سال ۱۳۶۹ تا اواسط دهه هشتاد در تئاتر شهر است و طولانی ترین حضور در این جایگاه را به نام خود ثبت کرده .
بهرامی سالها است که به عنوان مدیر روابط عمومی و عضو هیات مدیریه خانه تئاتر فعالیت می کند. تجربه او در روزنامه اطلاعات به عنوان دبیر وخبرنگار از وی تجربه ای به یاد ماندنی در این عرصه باقی گذشته است. با محمد بهرامی در باره وظائف ، چالش ها و باید ونبایدهای مدیریت روابط عمومی سالن های نمایشی گفت وگویی انجام داده ایم.
شما به عنوان اولین مدیر روابط عمومی مجموعه تئاتر شهر در دهه های هفتاد و هشتاد فعالیت داشته اید. به نظر شما مدیریت روابط عمومی یک مجموعه نمایشی چه کارکرد وجایگاهی دارد؟
روابط عمومی یک مرکز نمایشی وظائف و کارکردهای مختلفی دارد .اولین وظیفه یک مدیر روابط عمومی ایجاد رابطه درست با خبرنگاران است که می تواند باعث بشود اخبارو اطلاعات مربوط به سالن و نمایش هایی که در سالن مربوطه در حال اجرا است در رسانه ها انعکاس پیدا کند و این انعکاس خبری باعث مطلع شدن مردم وعلاقمندان تئاتر از نمایش هایی که روی صحنه می رود بشود وبتوانند بسته به سلیقه شان نمایشی را برایدیدن انتخاب کنند. دعوت از بچه های خبرنگار و منتقد برای دیدن نمایش و در ادامه تشویق به بحث ، گفتگو با عوامل نمایش و نوشتن نقد نیز در این پروسه رخ می دهد . همه این عوامل باعث تشویق مردم به تئاتر دیدن می شود .
در شروع شکل گیری فعالت مدیریت روابط عمومی سالن ها ، آیا چارچوب و شرح وظائفی هم تعریف شده بود؟
در آن زمان چارت سازمانی درجهت ارائه شرح وظائف مدیریت روابط عمومی وجود نداشت. گروه های نمایشی هم مدیر روابط عمومی نداشتند و معرفی نمایش ها را در رواط عمومی تئاتر شهر خودم انجام می دادم. بدین صورت تلاش ما معطوف به اطلاع رسانی نمایش ها در سالن های مختلف تئاتر شهر بود و این اطلاع رسانی به شیوه های مختلفی انجام می شد. یک بخش مربوط به رادیو و تلویزیون ، بخش دیگرش روزنامه و رسانه های مکتوب و خبرگزاری ها بود. امکانات آن دوران در همین حد بود .
رابطه خوب شما با خبرنگاران باعث شده بود که یک همکاری دوجانبه به وجود بیاید؟
تا وقتی که به عنوان مدیریت روابط عمومی در تئاترشهر فعالیت می کردم. خبرنگاران آزاد بودند و می توانستند کارهای دلخواهشان را در سالن های مختلف ببینند وبا در اتاق روابط عمومی با عوامل نمایش گفت وگو انجام دهند . برنامه هایی جدول بندی کرده بودم که خبرنگاران با اطلاع از تمرینات گروههای مختلف در سالن های تئاتر شهر در این مورد هم اطلاع رسانی زود هنگامی داشته باشند . بنابراین با توجه به مقدورات موجود تمام کارهای لازم را انجام می دادیم. اغلب نمایش هایی که در دوران در تئاتر شهر اجرا می شد. به واسطه همین کارها با استقبال خوب مردم مواجه می شد و سالن ها با ظریف کامل روبه رو می شدند. از طرفی مدیران تئاتر شهر در آن دوران ( مجید جعفری و حسین پاکدل) با نگاه کارشناسی شده نمایش های را برای اجرا در سالن های تئاتر شهر انتخاب می کردند که قدرت ارتباط برقرار کردن با مخاطب را داشت و این درکار ما خیلی موثر بود . تعامل و نزدیکی میان مدیریت یک مجموعه با روابط عمومی از عوامل موفقیت کاری محسوب می شود و نمی شود از کنارش به سادگی عبور کرد.در آن دوران مثل حالا فرصت های متنوع فروش بلیط به شکل اینترنتی نبود و مخاطب باید برای تهیه بلیط به گیشه می آمد و هنوز هم قذیمی ها صف های طولانی دور تئاتر شهر را به یاد دارند..به نظرم خود این صف هم یک عامل موفق برای جذب مخاطب تئاتر بود ویادم می آید با این استقبال کار برخی از نمایش ها به سه اجرا در طول روز می رسید. با این وضعیت خستگی از تنمان خارج می شد.
به نظر شما یک مدیریت روابط عمومی تئاتری به چه میزان می تواند باعث جذب مخاطب برای تئاتر دیدن بشود و آیا در این حوزه وظیفه ای دارد؟
مهم ترین مسئله برای جذب مخاطب کیفیت خود اترنمایشی است و یک اثراگر کیفیت نداشته باشد مدیر روابط عمومی سالن نمی تواند کاری انجام بدهد .با تعامل مدیر روابط عمومی با خبرنگاران خیلی از مسائل می تواند حل بشود. یک مدیر روابط عمومی سالن باید با سعه صدر و صبوری در کارش به راهکارهای مناسبی برسد.
در دوران مدیریتان درروابط عمومی تئاتر شهر با مدیران زیادی درتئاترشهرهمکاری داشتید. چقدرمدیریت مجموعه توانست در کارتان تاثیرمثبتی داشته باشد؟
در دوران بیست ساله کاریم همیشه با مدیران مجموعه ارتباط نزدیک و دو سویه ای داشتم و جلسات متعددی به صورت هفتگی و ماهیانه داشتیم. این دوستان به واسطه اعتمادی که به من و عملکردم داشتند .درکارم آزادی عمل داشتم و اختیاراتی به من داده بودند که باعث می شد موثرتر فعالیت کنم.
آیا یک مدیر روابط عمومی باید دوره های خاصی را تجربه کند و یا دررشته مدیریت تحصیل کرده باشد؟
نیمی ازمدیریت باعلم ودانش مرتبط است ومابقی به تجربه و ذوق ، سلیقه و ابتکارشخص مرتبط است و باید این دوعرصه با هم تلفیق شود.
گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی