حسین(ع) تابلویی ست برای عزت همیشگی

تاریخ را که ورق می‌زنیم پر است از پاکی‌ها و پلیدی‌ها ، زشتی‌ها و زیبایی‌ها، اتفاقات به‌روزتر را که می‏بینیم انگار ما را به گذشته‌ای می‏برد که شباهتی به آنچه شنیده‌ایم یا دیده‌ایم می‏برد. گاهی خوشحال می‏شویم و گاهی غمگین به فکر فرومی‌رویم که مگر می‏شود اشرف مخلوقات خداوند هم بتواند این‌همه ظالم باشد این‌همه جاهل باشد. در این روزهای پیش رو خلاقیت و هنرمندیِ هنرمندان با توانمندی خود تابلویی در مقابل ما می‏سازند از اتفاقات دیروز و اتفاقات امروز، بعضی تخیل است و بعضی واقعی.

در محرمی که قرن‌ها می‏گذرد در چنین ایامی آزاده خواهی به نام امام حسین(ع) برای عدالت‌خواهی به همراه هر آنچه دارد از جان و مال و علاقه مهاجرت کند سفری پرخطر اما عاشقانه، به هر سو می‏رود شک ندارد که نور و روشنایی است و هرچند می‌داند جان و جانانش دررفتنی بدون بازگشت باشد اما بی‌هیچ تردیدی می‏رود تا برای آیندگان و آزاده خواهان حماسه‌ای بسازد که ایمان بیاورند سرشان فقط در حضور معبود بی‏همتا خم باشد ولا غیر .

حسین(ع) تابلویی شد برای عزت همیشگی و برق این تابلو همیشه چشم‌های شیاطین را آزار داده که چون توان دیدنش را ندارند قصدشان شکستن آن آیینه تمام‌نما رادارند.

اولیاء و اشقیاء بوده‌اند و هستند و تا چنین است، آزمون در محضر خدا هم تداوم دارد روزی این آزمون برای ابراهیم و اسماعیل بوده است و روزی برای حسین(ع) ویارانش، روزی فرعون ادعای خدایی می‏کرد و موسی به او نه گفت.....

و امروز هم شیطان بزرگ علناً می‏گوید مردم دنیا یا با من یا علیه من. با من بودن از نگاه ابلیس زمان یعنی پذیرش خفت و تسلیم و سر فرود آوردن و البته بودند و هستند که مرعوب آن خبیث شدند.

در روزگاری که سپری می‏شود هرروزش حالا شاهدیم که یزید در قامتی دیگر هلهله می‏کند و بر مردم مظلوم می‏تازد، نمونه آن ملت‌هایی در همین حوالی ماست که مشترکات دینی و اعتقادی ما باعث شده نتوانیم ببینیم مظلومیتشان را. عراق، سوریه، افغانستان، یمن و... و برخلاف سرسپردگانی که در اردوگاه یزید بودند و حالا سیاهی لشگر ابلیس شده‌اند.

جان‌برکفانی که بصیرت عاشورایی دارند برخاستند و لبیک گفتند به امام آزاده خواه خود و امام عصر خود و از جان و مال و علاقه خود گذشتند و مهاجرت کردند برای جهاد.

شکل ظاهر جهاد شاید متغیراست امانگاه و اساس حماسه همان است.

نمایش سینا سینا عباس، حکایت از عباسی است که پرورش‌یافته مذهب تشیع حسینی و علوی است و نمونه این عباس‌ها در جنگ تحمیلی را بارها دیده‌ایم و حالا در آزمونی دیگر و در سرزمینی دیگر عباس‌ها برخاستند تا داد مظلوم را از ظالم بگیرند.

عباس در بحبوحه جنگ از طریق بی‏سیم به فرزندش سینا از مظلومیت مسلمانان در سوریه می‏گوید، از خانه‌های خرابی می‏گوید که روزی سرپناه امن زنان و کودکان بودند و حالا دژخیم زمان به‌فرمان دیکتاتورهای جاهل به تلی از خاک و خرابه مبدل شده است. عباس به فرزندش می‏گوید برایم دعا کن به آرزویم برسم و به من قول بده اگر پذیرفته شدم در محضر حضرت شاهد، نگذاری اسلحه آزادی‌خواهی پدر بر زمین بیفتد.

نمایش سینا سینا عباس که به همت انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس و جمعی از هنرمندان اهل‌دل در فضای باز تئاتر شهر اجرا رفت بی‌شک قابل‌تحسین است، در این نمایش پاسخ خیلی از چرایی‌ها با نگاهی هنرمندانه گفته می‏شود، مقابله اولیاء و اشقیاء در شکل مدرن خود به منصه ظهور می‏رسد. نگاه از عمق تاریخ از دشت و صحرای کربلا به امروز می‏رسد. جانبازی عباسِ حسین(ع) و عباسِ امروز در خرابه‌های شام به زیبایی به تصویر کشیده می‏شود.

و اما حال که روزی نیست که نشنویم و نبینیم ظلم ظالمان را، فتنه و اسلام‌ستیزی و شهادت حسینیان را، تداوم داشته باشد این اتفاقات هنری زیبا در قالب نمایش.