فضای کار از نظر اجرا و بازی‌ها رئالیستی است، ولی روحی که بر صحنه جریان دارد می‌تواند چیزی شبیه یا نزدیک به گروتسک باشد. معمولاً تا زمان اجرا هم نمی‌توانم نامی را برای فضای نمایش در نظر بگیرم.
فضای کار از نظر اجرا و بازی‌ها رئالیستی است، ولی روحی که بر صحنه جریان دارد می‌تواند چیزی شبیه یا نزدیک به گروتسک باشد. معمولاً تا زمان اجرا هم نمی‌توانم نامی را برای فضای نمایش در نظر بگیرم.
با دیدن"طناب" فکر انجام یک نمایش جهان شمول در زمانی که بحث تبعیض نژادی یا برتری طلبی در دنیا بحث روز است، به ذهنم رسید.
علی رحیمی؛ کارگردان"طناب" ضمن بیان این مطلب درباره دلایل انتخاب متن به سایت ایران تئاتر گفت:«فیلم"طناب" به دلیل قصه‌پردازی قدرتمند در شکل نمایشی می‌تواند جذابتر جلوه کند. البته ناگفته نماند که این فیلم در ابتدا نمایشنامه‌ای نوشته پاتریک همیلتون بوده و جذابیت‌های دراماتیکی را نیز داراست.»
وی درباره فضای حاکم بر این اجرا افزود:«فضای کار از نظر اجرا و بازی‌ها رئالیستی است، ولی روحی که بر صحنه جریان دارد می‌تواند چیزی شبیه یا نزدیک به گروتسک باشد. معمولاً تا زمان اجرا هم نمی‌توانم نامی را برای فضای نمایش در نظر بگیرم.»
وی در مقایسه دو کار اخیر و تغییر در ژانر کاریش از طنز به وحشت گفت:«کار قبلی‌ام کاملاً اجتماعی بود مانند طناب، ولی زبان این دو کمی تفاوت دارد. در این نمایش برخلاف فیلم‌های هیچکاک عنصر وحشت وجود ندارد. اتفاق وحشتناک که همان قتل است در فضای کاملاً غیر ترسناک به وقوع می‌پیوندد و دیگر وقایع در پیامد آن رخ می‌دهند.»
وی درباره انتخاب بازیگرانش گفت:«پس از برگردان فیلم به نمایشنامه، براساس شخصیت‌هایی که در متن نوشته شده اقدام به انتخاب بازیگر کردم که البته به دلیل تعدد بازیگران و جنس بازی‌های متفاوت از توان من خارج بود. بنابراین به مقدمی پیشنهاد دادم که این وظیفه را بر عهده بگیرد. اما تذکر این نکته ضروری است که هیچ کدام از بازیگران براساس فیلم طناب پیشنهاد نشدند بلکه براساس متن نمایشنامه، گلچین شده‌اند.»
وی با بیان این که هیچ فعالیت هنری در ایران بدون مشکل آغاز و به ثمر نمی‌رسد، گفت:«همواره برای تعداد بی شمار گروه‌های نمایشی مکان تمرین بسیار ارزشمند و در عین حال کمیاب است اما با همکاری مدیریت مرکز هنرهای نمایشی و مسئولان اداره تئاتر و همچنین همکاری دلسوزانه مسئولان تئاترشهر خصوصاً بخش هماهنگی، تقریباً از نظر محل تمرین هیچ مشکلی نداشتیم.»
این بازیگر و کارگردان تئاتر درباره طراحی‌ها و ساخت و سازهای نمایشی‌اش گفت:«در این لحظه بخش عمده دکور ساخته شده و بخشی از لباس‌ها خریده و بخشی دیگر نیز از طریق آرشیو تئاترشهر تامین شده‌اند.»
وی در پایان درباره کارهای آینده‌اش گفت:«نوشتن هر چند به دلیل مشکلات موجود، در آخر منجر به نمایشنامه‌ای ماندگار و اثری دلپذیر نخواهد شد ولی جزئی از زندگی من است. اما در مورد اجرای آن‌ها... فکر می‌کنم، نویسنده یا کارگردان جوان و با انرژی در تهران بسیار است و باز هم می‌اندیشم که این همه انرژی و این همه کارگردان و فقط هشت سالن نمایش! اگر نوبت به من رسید حتماً آرزوی روی صحنه رفتن آن‌ها را دارم، مثل پدری که ماه‌ها می‌نشیند تا فرزندش جلوی چشمانش راه برود.»