با نمایش دور از دسترس اطفال نگهداری شود واقعیت اجتماعی را طرح کردم

نمایش دور از دسترس اطفال نگهداری شود به کارگردانی مهدی پاشایی و نویسندگی فرشته فرشاد از ۲۳ آبان در سالن سایه مجموعه تئاتر شهر به روی صحنه رفته است . این نمایش پیش از این در بخش چشم انداز سی و دومین جشنواره تئاتر فجر سال 1392 به روی صحنه رفته است. «دور از دسترس اطفال نگهداری شود» بر اساس داستان واقعی پدر و مادری است که بر اثر مصرف زیاد شیشه کودک شش ساله خود را آتش می‌زنند. به اجرای عمومی رسیده است. از کارهای پیشین مهدی پاشایی می توان به نمایش «انگشتری ژنرال ماسیاس» که اردیبهشت سال جاری در سالن ارغنون اجرا رفت اشاره کرد. عوامل نمایش عبارتند از:علیرضا مهران (طراح صحنه)،سارا بلبلی (طراح گریم)،آیدا روزبهانه (آهنگساز و آوا)،سینا افشار (طراح پوستر و بروشور)،آرام سلیمانی،رضا خاکی،علی محمدی (گروه کارگردانی)،فاطمه ذاتی (منشی صحنه)،آوا فیاض (مدیر تبلیغات و مشاور رسانه ای)،فاطمه هلالی (مدیر صحنه)،امیرحسین بلبلی (دستیار گریم)،رامین زمین پیما (عکاس)،مریم پوراحمدی (روابط عمومی) ،حدیث میرامینی ، توماج دانش بهزادی، علیرضا مهران، سمانه آقا زمانی(بازیگران). با مهدی پاشایی در باره اجرا و ساختار نمایشش گفت وگویی انجام داده ایم.

                                                                                                                                        

بر اساس چه ویژگی هایی متن نمایش نامه دور از دسترس اطفال نگهداری شود را برای اجرا انتخاب کردید؟

بااین متن در سال 92 از طریق حمید رضا نعیمی آشنا شدم و بعد ازخواندن به آن علاقمند شدم. موضوع طرح شده دراین نمایش نامه ( کودک آزاری و تاثیرات مواد مخدر صنعتی روی روان آدمها) از مسائل مورد توجه ام بود.

 

این مواد مخدر جدید تاثیرات بسیار متفاوتی نسبت به مواد مخدر سنتی روی آدمها دارد؟

بله، این مواد مخدر صنعتی فضای عجیب و مخوفی دارند که تبعاتش درخیلی از مواقع فاجعه برانگیز می تواند باشد . افرادی که این مواد اعتیاد دارند دست به جنایت های هولناکی زده اند و همین چند روز خبری در باره یک جنایت فجیع توسط یک فرد شیشه ای در قلعه مرغی منتشر شد که یک پدرزنده زنده دو فرزندش را درآتش سوزاند و درگوشه و کناراز این اخبار زیاد می شنویم .بنابراین تلاش کردم برای اولین باردر تئاتراین موضوع را دستمایه اجرایم قرار بدهم .در نمایش رایطه واقعی که در یک خانواده ای که پدر و مادرش اعتیاد دارند وچالش هایشان را نشان بدهم.من ازاجرای نمایش قصد شو و کنسرت اجرا کردن ندارم و یک واقعیت اجتماعی را نشان می دهم .

 

شما بیشتر به وجوهات آگاهی جامعه در قبال این معضل اجتماعی توجه داشتید؟

بهرحال اجرای نمایش سوای مفهوم و پیامش باید جذابیت داشته باشد و درضمن تکنیک و فرم اجرایی هم باید به گونه ای باشد که مخاطب را به دیدن نمایش ترغیب کند وازدیدن نمایش لذت ببرد. امیدوارم اجرای این جنس نمایش تلنگری به برخی از مسئولین زیربط با حوزه سلامت مردم باشد که به فکر راهکارهایی برای مواجه با این نوع اعتیادها باشند که متاسفانه کلیت جامعه را تهدید می کند.

 

آیا قائل هستید تئاتراین قابلیت را دارد که بتواند درحکم تلنگری موثر به مردم ومسئولین باشد؟

متاسفانه با این وضعیت بودجه و سالنها خود تئاترهم نیازمند تلنگروبازنگری است ومتاسفانه هنرتئاترهیچ وقت درهیچ دوره ای جزو اولویت های دولتها نبوده است .من از استادانم

من جلمه حمید سمندریان آموخته ام که برای ارتقای بشریت تئاتر روی صحنه ببرم و این رویکرد به نظرم برتکنیک کاری ارجحیت دارد. تائتر برای من جای مقدس است و اگر اجرایم باعث تاثیر گذاری بریک مخاطب هم بشود برایم امیدوار کننده و قابل قبول است .

 

به چه دلیل صحنه بازپرسی از زن و شوهر را در خانه این دو نفر را روایت کردید؟

معمولا در بحث حل پرونده های جنایی کسی که دست به جنایت با هروسیله وشیوه ای زده است در ابتدا مورد بازجویی اولیه  در اداره آگاهی قرار می گیرد وبعد از تکمیل شدن ابتدایی پرونده، مجرم به صحنه جرم برده می شود که می تواند درخانه و یا خیابان باشد واز قاتل خواسته می شود که شیوه به قتل رساندن مقتول را به صورت عملی نشان بدهد. تلاش کردیم در این شرایط حضور در خانه و روایت قتل توسط این دو نفرفضای ذهنیشان را نشان بدهیم و نشان دادن نوع روایت جنایت در محل واقعیش را برمخاطب اثرگذارتر دیدم. این آدمها موقعی که با  مصرف مواد ازحالت طبیعی خارج می شوند واکنش های قابل پیش بینی ندارند.

 

 چقدر در نمایش به خاستگاه اجتماعی زن و مرد که متعلق به طبقه فرودست جامعه هستند تاکید داشتید؟

برای من نکته مهم کودکان بی گناهی است که قربانی اعتیاد والدینشان که بیشترهم جزو طبقه پایین جامعه هستند .این کودک آزاری پدیده زشتی است و به نظرم می اید بحث اعتیاد قابل طرح و آسیب شناسی است و اینکه دریک موقعیت خاص چطور یک پدر و مادر می توانند کودکشان را قربانی کنند .

 

آیا در نمایش شما مقصر اصلی را پدر و مادر نشان دادید؟

 نه ، انگشت من به سمت جامعه است وکلیت را مد نظر داشتم وخیلی ها دربروزچنین جنایت های مقصر هستند و با مجرم شناختن صرف والدین نمی توانیم صورت مسئله را پاک کنیم.

 

آیا زن و شوهر با به راه انداختن یک شو و بازی تلاش می کنند حواس بازپرس را از حقیقت دور کنند؟

در ساختار نمایش سه بار موضوع تکرار می شود .در ابتدا تصور می شود پدر کودکش را کشته است  .دوباره موقعیت ها تکرار می شود و تصور می کنیم مادر این قتل را انجام داده است.و در فینال و تابلوی آخرنمایش  مخاطب متوجه می شود زن و مرد با همدستی هم این قتل را انجام داده اند. در این میان یک سری از اتفاقات است که یک سری اطلاعات داده می شود و درکنارش این زن و مرد یک بازی برای جعل حقیقت به راه می اندازنند و البته مامور اداره آگاهی به این فوت و فن ها شناخت دارد و متوجه بازی آنها می شود .

 

مامور اداره آگاهی به یک نوعی پازل هایی را که منجر به رونمایی ازحقیقت تلخ می شود در کنار هم قرار می دهد؟

بله، همینگونه عمل می کند ودر این پازل ها است که مامور به شرایط کلی زندگی این زن و مرد ورابطه شان با فرزندشان پی می برد . برخی ازسوالاتی که ماموراز این دو نفر انجام می دهد پاسخش را می داند و برای اینکه بتواند به آنها یک دستی بزند و موقعیت جدیدی به وجود بیاورد شیوه خاصی در کارش دارد و آن را دنبال می کند و به نتیجه هم می رسد .

 

گفت وگو از احمد محمد اسماعیلی