مشاور وزیر ارشاد: تئاتر ماه باید بر اعتلای فرهنگ و هنر جامعه متمرکز شود
پرویز کرمی، مشاور وزیر و مدیر کل حوزه وزارتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در گفتوگو با روابط عمومی و امور بینالمللی حوزه هنری، با بیان این مطلب گفت:«زبان هنر بهترین زبان برای بازگویی هر ایده و تفکر است؛ بنابراین بهرهگیری از آن برای عمق بخشیدن و وسعت دادن به اندیشه دینی و نیز ماندگاری و استمرار اثر، بسیار کارآمد است.»
از آن جا که فلسفه وجودی حوزه هنری، تلفیق معنویت با هنر است، تلاش جشنواره تئاتر ماه باید این باشد که برای تحقق رسالت وجودی خود، "زبان روز" پیدا کند و از این طریق جوانان را به خود جلب کند و با مخاطب شناسی درست، سطح ذائقه و دید هنری جامعه را نیز بالا ببرد.
پرویز کرمی، مشاور وزیر و مدیر کل حوزه وزارتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در گفتوگو با روابط عمومی و امور بینالمللی حوزه هنری، با بیان این مطلب گفت:«زبان هنر بهترین زبان برای بازگویی هر ایده و تفکر است؛ بنابراین بهرهگیری از آن برای عمق بخشیدن و وسعت دادن به اندیشه دینی و نیز ماندگاری و استمرار اثر، بسیار کارآمد است.»
وی افزود:«بهترین آثار و روایتهای تاریخی و مذهبی در فرهنگ و تمدن ما و همچنین دیگر فرهنگها و تمدنها از طریق هنر بیان شده و گسترش یافتهاند.»
مشاور وزیر ارشاد تصریح کرد:«اگر در مواردی، زبان هنر نتوانسته است خواستهها و منویات دینی را به مخاطب منتقل کند، نشان از آن دارد که زبان هنر را ناقص به کار گرفته؛ نه این که اندیشه دینی ضعف داشته باشد. بنابراین باید زبان مناسبتری برای ارائه تفکر دینی به جامعه برگزید.»
وی با بیان این که شعار جشنواره تئاتر ماه، جوان، معلویت، هنر و اندیشه است، اظهار داشت:«وقتی از جوانان صحبت میشود مسلماً تلاش مسئولان باید دو چندان شود؛ چون از یک طرف باید به زبان روز و هنرهای ملموسی که جوانان را جذب میکند توجه کرد و از طرفی دیگر، باید با مخاطب شناسی صحیح، سطح ذائقه و دید مخاطب را مورد ارزیابی قرار داد.»
مدیر کل حوزه وزارتی وزارت ارشاد در پاسخ به این سوال که"عملکرد، در حوزه هنری را در این چند دهه چگونه دیدهاید؟" گفت:«فلسفه وجودی حوزه هنری، تلفیق معنویت و هنر بوده است در دهه 60، آنهایی که دستی در هنر داشتند و از بن مایههای دینی نیز برخوردار بودند، درصدد برآمدند که از هنر برای بیان مسائل دینی بهره بگیرند.»
وی ادامه داد:«در این چند دهه، حوزه هنری، در مسیر خود فراز و نشیبهایی را به چشم دیده است، به طوری که برخی اوقات به موارد کیفی توجه بیشتری کرده و در برخی موارد به کمیت پرداخته است؛ بنابراین میتوان گفت که حوزه، در یک مسیر و یک خط نبوده است.»