در بازی با اشیاء وحدت به مفهوم حفظ استقلال کاراکتر باید حفظ شود، همچنین باید تمام انجام دهند گان کار از لوکیشن و موقعیت جغرافیایی داستان، درک دقیقی داشته باشند، به طور مثال جغرافیا در ذهن کاراکتر، درهم ریخته نشود. بنابراین باید بدون قرار قبلی با یکدیگر، بازیگران به جغرافیای داستان توجه داشته باشند تا ذهن تماشاگر مخدوش نشود.
در بازی با اشیاء وحدت به مفهوم حفظ استقلال کاراکتر باید حفظ شود، همچنین باید تمام انجام دهند گان کار از لوکیشن و موقعیت جغرافیایی داستان، درک دقیقی داشته باشند، به طور مثال جغرافیا در ذهن کاراکتر، درهم ریخته نشود. بنابراین باید بدون قرار قبلی با یکدیگر، بازیگران به جغرافیای داستان توجه داشته باشند تا ذهن تماشاگر مخدوش نشود.
نخستین روز از برگزاری کارگاه تخصصی"بازی با اشیاء" با حضور آتیلا پسیانی در دانشکده هنرهای نمایشی و موسیقی دانشگاه تهران برگزار شد.
به گزارش سایت ایران تئاتر از روابط عمومی یازدهمین جشنواره تئاتر عروسکی، در این کارگاه که از ساعت 10 تا 13 ، در دانشکده هنرهای نمایشی و موسیقی دانشگاه تهران برگزار شد، داستان یک نمایش توسط چهار گروه متشکل از هنرجویان و دانشجویان تئاتر اجرا شد.
سپس حاضران در کارگاه، نحوه اجرا را مورد نقد و بررسی قرار دادند و با مشاوره و راهنمایی آتیلا پسیانی، نقاط قوت و ضعف و راهحلهای گوناگون برای بهتر اجرا شدن آنها ارائه شد.
در ادامه، پسیانی، با اشاره به اهمیت وحدت در بازی با اشیاء گفت:«در بازی با اشیاء وحدت به مفهوم حفظ استقلال کاراکتر باید حفظ شود، همچنین باید تمام انجام دهند گان کار از لوکیشن و موقعیت جغرافیایی داستان، درک دقیقی داشته باشند، به طور مثال جغرافیا در ذهن کاراکتر، درهم ریخته نشود. بنابراین باید بدون قرار قبلی با یکدیگر، بازیگران به جغرافیای داستان توجه داشته باشند تا ذهن تماشاگر مخدوش نشود. مورد دیگر این که باید به وحدت زمانی توجه داشت، بدین گونه که در چه زمانی از روز یا شب، داستان نمایش شکل میگیرد. باید به این نکته توجه داشت که چه چیزی ذهن تماشاگر را مخدوش میکند. البته در برخی مواقع، این اتفاق، به عمد رخ میدهد. نکته بعدی این است که وحدت اتصال کاراکترها، باید با یکدیگر حفظ شود و باید توجه کرد که این وحدت در چه چیزی اتفاق میافتد. در کارهای"چند کاراکتری" غالباً اتفاق میافتد که عمده توجه ما روی خودمان است و بداهه، مخدوش و خودخواهانه رخ میدهد، چرا که انتظار داریم کاراکتر دیگر نیز از ما پیروی کند؛ در حالی که باید به یکدیگر توجه کرده و وارد تخیل یکدیگر شویم.»