عروسکهای آویزان راویان قصه مرگ فروشنده
عروسکها از سقف کافه آویزان شدهاند و میان آنها سهبازیگر حضور دارند که نقشهای نمایش را بازی میکنند سهبازیگر که دو تن از آنها حسین زینالی و مرتضی سعیدیان، کارگردانهای نمایش هستند که در کنار مریم حسینی، نقشهای ...
عروسکها از سقف کافه آویزان شدهاند و میان آنها سهبازیگر حضور دارند که نقشهای نمایش را بازی میکنند سهبازیگر که دو تن از آنها حسین زینالی و مرتضی سعیدیان، کارگردانهای نمایش هستند که در کنار مریم حسینی، نقشهای نمایش را بازی میکنند.
«انتظار در کافه پارکر» بازخوانی نمایشنامه «مرگ فروشنده» نوشته آرتور میلر است. بازخوانی توسط کارگردانهای نمایش انجام شده اما روند داستان تغییر کرده است.
زینالی توضیح میدهد: «کل ماجراها در کافه اتفاق میافتد و نمایش از جایی شروع میشود که قهرمان داستان فوت کرده و دو پسر او منتظر دریافت نامه بیمه هستند که ببینند پولی از بیمه به آنها میرسد یا نه.»
این دو پسر در کنار زنی که پیشخدمت کافه است، تمام ماجراها را روایت میکنند البته به شکل فلاشبک.
عروسکهای این نمایش سیاه رومیزی هستند که توسط حسین زینالی، طراحی و ساخته شدهاند.
این کارگردان جوان درباره گرایش بسیاری از گروهها به شیوه نمایشی «سیاه» میگوید: «ما بیشتر از هر شیوهای، این شویه را دیدهایم و شیوههای عروسکی دیگر در ایران کمتر دیده شدهاند.»
او اما به این موضوع معتقد است که شیوه اجرایی این گروه با تکنیک خاصی است که در فضای کل کارشکل میگیرد مثل بازخوانی نمایشنامه که با تکنیک خاصی انجام شده و از جایی برداشت نشده است.
«انتظار در کافه پارکر» جزو اثار برگزیده نهمین جشنواره تئاتر عروسکی دانشجویی بود که هنگام برگزاری جشنواره، مورد توجه بسیاری قرار گرفت بنابراین این نمایش مهم جزو کارهای آماده شده جشنواره امسال بود.
گروه اجرایی، پیش از برگزاری جشنواره بینالمللی عروسکی «تهران مبارک»، نمایش خود را در دانشگاه تهران تمرین کردند. آنها سعی کردند نکاتی را که شورای بازبینی، هنگام بازبینی در اداره تئاتر متذکر شده بودند، رعایت کنند.
زینالی درباره اجرای دوباره این نمایش در جشنواره عروسکی میگوید: چون زمان زیادی از جشنواره دانشجویی نگذشته، کار خیلی تغییر نکرده است اما به هر حال، خیلی پختهتر شدهاست.
او درباره تغییرات اندک نمایش توضیح داد؛ تغییراتی که از طرف شورای بازبینی عنوان شد شامل موارد ممیزی است و درباره مسائل کیفی، تغییرات چندانی نخواهیم داشت.