بخشی از نمایش آسید کاظم ، نوشته محمود استاد محمد

[ در یکی از محلات قدیمی شهر ، قهوه خانه ای است با مشخصات و تزئینات زمان حال که اصالت و رنگ و بوی خراباتی آن حفظ شده است .
صحنه تاریک است و به جز صدای دعای بعد از افطار صدایی نیست . با اتمام دعا ، صحنه روشن می شود .
شبی در ماه رمضان است و دو نفر در دو گوشه صحنه ،زیر پالتوهایی که از سرما به سر کشیده اند چرت می زنند ، سید جواد بر تخت کنار در نشسته و خیره به خیابان می نگرد ، شاه رجب مشغول خواندن نماز است. سید جواد خود را به سمت شاه رجب کشیده و بی تابانه کنار او می نشیند . ]
شاه رجب [ به محض اتمام نمازش ] آدم بدبخت از روزی که تو خشت می افته تا روزی که رو خشت بی افته ، بدبخته . بدبختی ام که شاخ و دم نداره . بابام ، خدا رحمتش کنه ، می گفت ، آدم بدبخت امروز بمیره بهتر از فرداست .
هفت ساله که خودتو زنجیر کردی به چارچوب این خراب شده [‌قهوه را نشان می دهد . ] که الان سید کاظم می آد یه ساعت دیگه می آد ، اِن قدر نشستی و به این راه زل زدی تا سوی چشمتو از دست دادی ، از تشنگی و گشنگی زبون به دهنت خشک شده و رودت به کمرت چسبیده ، قضای روزگار عقل درست و حسابی هم که نداشتی ، شدی شوخی گر این و اون . یکی می گه با قطار می آد ، تا راه آهن می دویی ، یکی می گه با ماشین می آد ، تا گاراژ می دویی ، آخه مرد حسابی اون قتل کرده ،قتل عمد ، رضایتم که نتونستن بگیرن . جخت (١) به غیر از پرونده قتلش ان قدم سابقه چاقوکشی و دعوا داره ، مگه به این آسونیا ولش می کنن . آخه اگه می خواستن هفت سال براش بِبرن که همین جا نگرش می داشتن ، دیگه مرض نداشتن که بفرستنش بندر ، ببین ، آسید کاظم تو زندون ولایت غربت چنون استخوناش بپوسه و خاک بشه که دیگه رنگ بیرونم نبینه . [ سید جواد گریه می کند . ] دِ ... باز اشکش دراومد .
میت سگ ، تازگیا اشکش اومده در مشکش ، پاشو ، پاشو برو بیرون . برو سر چراغی سفره تو جای دیگه پهن کن .
[ ممد ریزه و محسن هاپی وارد می شوند . ]
ممد ریزه
و محسن هاپی سام علیک . [ ممد پسِ گردن سید جواد را گرفته است . ]
شاه رجب چشم دریده صبح تا حالا روزگار منو سیاه کرده .
ممد ریزه [ به سید جواد ] دِ ... حالا دیگه رو دست ما بلند می شی و روزگار سیاه می کنی ؟
محسن هاپی علی علی ...
ممد ریزه یا علی . [ ممد ریزه و محسن هاپی ، سید جواد را به وسط قهوه خانه آورده و ممد به طرف محسن و محسن به طرف ممد هلش می دهند . ]
ممد ریزه [ با آهنگ ] خشتک و تنبونت کو ؟
محسن هاپی سید جواد .
ممد ریزه کلفت و دربونت کو ؟
محسن هاپی سید جواد .
ممد ریزه منقل و وافورت کو ؟
محسن هاپی سید جواد .
ممد ریزه محمود و منصورت کو ؟
محسن هاپی سید جواد
[ سید جواد با شنیدن اسم – محمود و منصور – با فلاکت به دنبال ممد و محسن می کند و آن ها او را به عنوان شوخی دور قهوه خانه می دوانند . دکتر وارد می شود و ممد و محسن دست از سید جواد می کشند . ]
دکتر سام علیکم .
ممد ریزه سلام از ماست . [ می نشیند . ] شاه رجب دو تا چایی .
دکتر باز چی شده شاه رجب ؟
شاه رجب صبح تا حالا شدیم منتر این خل ناقص العقل .
ممد ریزه بزن تو سرش سگ کنه لانتوری رو .
شاه رجب می گم گناه داره ، زبون آدمیزاد هم نداره که بشینه و پاشه حرفشو زده باشه . وز وز می کنه ، منم که نمی فهمم چی زر می زنه ، خب می رم راست کار خودم ، اون وقت این آب چشم کشیده هی تو روی من چشم قرمز می کنه .
ممد ریزه اوه غلط های زیاد زیاد ، حرف حسابش چیه ؟
شاه رجب سید کاظم .
ممد ریزه [ به محسن هاپی ] پس بگو .
شاه رجب آیین سگ شنیده سید کاظم امشب پیدایش می شه ، داره با دمش گردو می شکنه ، گُه باشه به تاریخ پدر تو و سید کاظم .
دکتر [ ناگهان فریاد می کشد .] شاه رجب .
[ شاه رجب می ایستد ، ممد و محسن نگاهی رد و بدل کرده و محسن دست می برد که کفش هایش را
بر بکشد . ]
دکتر [ پشیمان از فریادی که کشیده است . ] اینو عوضش کن . [ استکان چایش را به شاه رجب می دهد . ]
محسن هاپی [ به طور مصنوعی عطسه می کند . ] هپچه ... جیم و میم ، جمبل و جولوم ، جمالتو عشقه جمیله . تازه حالا مگه سید کاظم بیاد چه گلی به سرش بزنه .
شاه رجب خیال می کنی اگه اون باشه دیگه کسی می تونه به این بگه بالا چشمت ابروست ؟ تو می تونی تو انظار دستش بندازی و بخندی ؟ قلتشن مثل شیر اینو می پاد .
ممد ریزه اون حالا دیگه یکیو می خواد که خودشو بپاد .

١- من نمی دانم این کلمه صوت است یا تحریف یا مهمل واژه ای دیگر .
حتماً کاویدن ریشه این عبارت ، اندکک میراثی است که احمد شاملو در کتاب کوچه برایمان قباله کرده است . اما فقط همین قدر فهمیده ام که کلمه جخت در تاکید مفهوم جمله است .