یک دنیای متفاوت

پسر بچه تنبل حاضر نیست از جای خود تکان بخورد. او نمی‌خواهد از داخل تنور بیرون آید و تمام دنیا را از همان جا می‌بیند اما وقتی که بیرون می‌‌آید و هم‌سن و سالان خود را می‌بیند متوجه می‌شود دنیا با آنچه او می‌دیده، خیلی متفاوت است... پسربچه سفری را آغاز می‌کند و با دیوی آشنا می‌شود و ... نمایش 6 عروسک دستکشی دارد که با همراهی ریش و سبیل‌هایی، تمام نقش‌های آن را کامل می‌کنند.
سعید باغبانی از جمله هنرمندان همدانی است که چندین دوره پیاپی در جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی شرکت کرده‌است. او اما از بی توجهی به نمایش عروسکی در شهرستان‌ها گله‌مند است: «در شهرستان‌ها کار تخصصی عروسکی وجود ندارد و مثلاً در شهر ما عروسک گردان که بتواند با عروسک نخی (ماریونت) کارکند نداریم.»
باغبانی بارها در مجامع عمومی انجمن‌های نمایش عنوان کرده از اساتید همدانی که در تهران، سکونت دارند، مانند جواد ذوالفقاری، علی پاکدست و ... دعوت شود تا جلسات و کارگاه‌هایی را برای آموزش تئاتر عروسکی به هنرجویان جوان برگزار کنند اما این پیشنهاد هرگز جدی گرفته نشده است: «عروسک‌گردان‌های ما از نظر تکنیکی، مشکلات فراوانی دارند چون آموزش ندیده‌اند و هربار ناچاریم با یک گروه مبتدی کار کنیم تا چراغ تئاتر عروسکی در شهرمان روشن بماند اما نمی‌توان مظلومیت تئاتر عروسکی را در شهرستان‌ها فراموش کرد.»
او البته به این موضوع هم اشاره می‌کند که اجرای عمومی همین نمایش در همدان مشکلی نخواهد داشت چون این کار در جشنواره پذیرفته شده است اما از آنجا که تنها 2 سالن تئاتر داریم، اجرای عمومی قبل از اجرای جشنواره، امکان‌پذیر نیست چون گروه‌های زیادی در انتظار هستند.
مخاطبان اصلی این نمایش نوجوانان به‌ بالا هستند و روی مخاطب تأکیدی نشده‌است.
ماجرای نمایش به‌خوبی نشان می‌دهد که آموزش یکی از تم‌های اصلی آن است. البته باغبانی معتقد است قرار نیست هر تئاتری، آموزش خاصی بدهد اما به هر حال بهترین شیوه برای آموزش کودکان و نوجوانان، همین شیوه عروسکی است: «بچه‌ها با عروسک بهتر می‌‌توانند ارتباط برقرار کنند. با استفاده از عروسک می‌توان بسیاری از مسائل را به‌طور غیر مستقیم به کودکان و نوجوانان آموزش داد. عروسک دنیای فانتزی بزرگسالان و دنیای واقعی ماست.»