نویسنده این نمایش مولانا است

همان داستان «طوطی و بازرگان» مولانا است منتها با نگاه زهرا صبری و این چنین است که صبری می‌گوید: «نویسنده این نمایش مولانا است.» عنوان ابتدایی نمایش، «تحویل دل» بوده است اما بعد زهرا صبری ترجیح‌می دهد اسم نمایش را «طوطی‌پر» بگذارد که بیشتر یادآور داستان طوطی و بازرگان است.
نمایش دیالوگ ندارد: «ماجرا از نگاه یک ماهی گفته می‌شود و مخاطب ماهی هم باد است. یعنی باد است که داستان را می‌شنود.»
داستان اما داستان آشنایی است و صبری هم دقیقاً روی همین آشنایی مخاطب با داستان اصلی حساب می‌کند و می‌داند که مخاطب می‌تواند با داستان نمایش ارتباط بر قرار کند.
صبری می‌گوید: «شعر‌های مولانا آن‌قدر زیباست که نمی‌خواستم تبدیل به کلام و دیالوگ شود. می‌خواستم قلم شیوای مولانا تبدیل به تصویر شود.» او هرچند مخاطبان نمایش را بزرگسالان می‌داند اما معتقد است مخاطبان کودک و نوجوان هم می‌توانند با کار، ارتباط برقرار کنند.
صبری درباره عروسکهای نمایش‌اش می‌گوید: عروسک‌های کارم کوچک هستند و نوعشان بایکدیگر متفاوت است: انگشتی، میله‌ای و ...» بنابراین نمایش با تکنیک‌های مختلفی اجرا می‌شود.» تجربه‌ای که صبری به موفقیت آن امید وار است.
صبری هم مانند بسیاری دیگر از کارگردان‌های شرکت‌کننده در جشنواره از گرفتن کمک هزینه اولیه خوشحال است اما به‌ اعتقاد او مشکل دیگری که همچنان وجود دارد، فرصت اندک گروه‌ها برای تمرین است: «وقتمان خیلی کم است.تعداد عروسک‌ها زیاد است و با این زمان کوتاه، آماده کردن نمایش برای اجرا در جشنواره، کار آسانی نیست.»
او توضیح می‌دهد: «زمان کم به خاطر ساعتهای تمرین نیست به‌خاطر روز‌های کمی است که تا جشنواره باقی مانده که امیدوارم برای دوره‌های بعدی، نتایج مرحله بازبینی زودتر اعلام شود.»
صبری هم مانند بسیاری از شرکت‌کنندگان در جشنواره عروسک‌ها را در منزل شخصی خود می‌سازد: «با سیما میرزاحسینی، عروسک ساز گروه تقسیم‌کار کرده‌ایم و عروسک‌ها را در خانه‌های خودمان در میان بوی چسب، رنگ و...می‌سازیم به‌طوری که همه وسایل ساخت عروسک با وسایل خانه و زندگی مان آمیخته شده‌است.»
صبری معتقد است: «ساخت عروسک همچنان مشکل بزرگی است و هیچ راهی برای آن متصور نیست.ساخت کارگاه که عملی نیست و حتی اگر عملی باشد کارگاه باید شبانه روزی کار کند.»
این کارگردان تئاتر عروسکی می‌گوید: «همیشه بچه‌های عروسکی با این مشکلات کنار آمده‌اند اما امیدوارم روزی برسد که این نگاه تحقیر‌آمیز از روی این رشته برداشته شود.»
او تأکید می‌کند که گروه‌های عروسکی با پذیرفتن شرایط، تحقیر شدن را نپذیرفته‌‌اند بلکه نمایش عروسکی را در تمام این سال‌ها زنده نگه داشته‌اند.او اما از حمایت حسین پارسایی خرسند است: «حس می‌کنم نگاه او به کارهای عروسکی مثبت است و وقتی یک نفر تلاش می‌کند که از ما حمایت کند ما باید به او نشان دهیم توانایی آن را داریم که به‌خوبی در صحنه نمایش عروسکی ظاهر شویم. هرچند به‌دلیل فرصت کمی که برای آماده کردن کارها داشتیم، شاید تا حدودی با مشکل روبه‌رو شویم.»
صبری در پایان گفت‌وگوی‌اش به همه نمایشگران عروسکی، شورای برگزاری جشنواره و بخش‌های مختلف آن و به خانواده‌های نمایشگران عروسکی خسته نباشید می‌گوید که توانسته‌اند با شرایط هنرمندان شرکت کننده در جشنواره کنار بیایند: «هرچند همه دچار مشکل می‌شویم اما به‌هر حال این زندگی عروسکی دو سه ماهه برای ما خیلی شیرین است.»