گفت‌وگو با سوسن مقصودلو، کارگردان نمایش «ساز شب»

بعد از اجرای نمایش «دختر ابرو آدمک» در جشنواره ششم تئاتر عروسکی که سال 73 برگزار شد، دیگر در جشنواره حضور نداشت و با وجود اینکه در سالهای بعد هم دوبار دیگر متن داد و هر دو کار هم به تصویب رسیدند، اما از حضور در جشنواره انصراف داد، تا امسال که با نمایش «ساز شب» بار دیگر تجربیات سالهای دور را به داوری تماشاگران می‌گذارد.
سوسن مقصودلو، که این روزها سرگرم آماده سازی نمایش «ساز شب» است، درباره تجربه جدید خود می‌گوید: «نمایش داستان زن نویسنده‌ای است که در عین حال بازیگر هم هست و یک شب اتفاقی با حلزونی در یک پارک آشنا می‌شود و می‌فهمد که حلزون هم در سرزمین خودش یک نوازنده و هنرمند است، مثل او.»
مقصودلو که «ساز‌شب» را برای مخاطب عام آماده کرده علاوه بر تکنیک دستکشی، سیاه، سایه و تن پوش از بدن بازیگر هم در کار استفاده می کند و تلفیقی از چند روش متنوع را در کار دارد و با این وجود معتقد است که اگر جشنواره عروسکی نبود، بهترین شیوه اجرایی آن بهره‌گیری همه جانبه از بدن بازیگر است که در اجرای این کار تمام آنها را در قالب عروسک پیاده کرده است.
او می‌گوید: «در حال حاضر در موقعیت ایستا و آماده باش هستیم و بودجه‌ای که در اختیار مان قرار گرفته است، همه نیات گروه را برای یک نمایش کاملاً حرفه‌ای برآورده نمی‌کند، در حالیکه مسوولان و مخاطبان جشنواره با توجه به سابقه کاری ما توقع بیشتری دارند و هیچ کس به این مسأله توجه ندارد که برای یک کار حرفه‌ای نیاز به گروه حرفه ای است و گروه متخصص توقع امکانات حرفه‌ای دارد و اگر قرار باشد که وضعیت امثال من هم یکسان با دانشجویان این رشته باشد، درست نیست.»
او معتقد است: «نمایشی که قرار است به یک جشنواره بین‌المللی راه پیدا کند، نیاز به چندین ماه تمرین مداوم و پیوسته دارد. در حالیکه اغلب نمایش‌هایی که در جشنواره‌های تئاتری ما اجرا می‌شوند، تنها یک یا دو ماه تمرین داشته‌اند، به‌همین دلیل واقعاً نمی‌توان درباره چیزی که وجود ندارد، خیلی حرف زد و نظر داد و همین مسائل باعث شد که من به‌عنوان یک بازیگر و کارگردان تئاتر عروسکی بعد از سال 73 دیگر کارنکنم، چون شرایط حاکم راضی کننده نبود و امروز هم با توجه به حضور دوباره‌ام در جشنواره عروسکی قصد داشتم تا بیشترین تمرکزم را بر روی کارم بگذارم و آن را به مرحله مناسب عملی برسانم.»