گفت و گو با شارلوت پویک یولن نویسنده و کارگردان نمایش«پانتارای II»

مهدی عزیزی

نمایش«پانتارای II» نوشته و کاری از شارلوت پویک یولن از عصر چهارشنبه پانزدهم شهریور در
تالار چهارسوی مجموعه‌ی تئاترشهر روی صحنه رفت. گفت و گویی زیر با کمک پژمان موسوی مترجم گروه میسر شد.
تفاوت عمده‌ی پانتارای II و پانتارای I در چیست؟
ما پانتارای I را برای اجرای ثابت در هلند طراحی کرده بودیم. برای اینکه بتوانیم آن را به طور پورتابل و محرک با خودمان جا به جا کنیم. مجبور شدم تغییراتی را در آن اعمال کنم‌. که ماحصل آن پانترای II شد.
مضمون و داستان پانتارای II چیست؟
این نمایش داستانگو نیست، در واقع نمایشی است،که بر پایه تغییر و تحولات و انقلاب درونی، شکل می‌گیرد. معمولا در تئاتر روی احساسات قوی مثل عشق، حسادت، کینه و‌... کار می‌کنند، اما من تمرکز خودم را معطوف حرکات و واکنش‌های ریزتر و کوچک تر کردم. پس نمایش ما انعکاس احساسات و حالات درونی بشر است.
با توجه به تصاویر مندرج در نشریات، متصور عروسک‌های غریبی برای این نمایش هستیم، چیزی شبیه شخصیت‌های «ارباب حلقه‌ها» که لامکان و لازمان هستند.
من عروسک‌های نمایش را پیش از ارباب حلقه‌ها ساختم و قدری هم با اشکال آن داستان متفاوت هستند.به جز یک عروسک بزرگ که صورتی کشیده با تن و بدنی پوشیده از شاخ و برگ ساخته شده است. عروسک‌های نمایش ما کاملا واقعی و معاصرند.
از چه طریقی با جشنواره تئاتر عروسکی تهران آشنا شدید؟
در جشنواره پراگ- جمهوری چک- از طریق زهرا صبری که یک نمایش به نام هشت لحظه در جشنواره داشت و بهروز غریب پور که رییس هیات داوران بود. پیش از آن هم اطلاع و آشنایی با تئاتر عروسکی ایران نداشتیم. امیدواریم با مشغله این چند روز چهار اجرا و سه ورک شاپی که قرار است اجرا کنیم، بتوانیم کاری را در جشنواره ببینیم.
انگیزه‌ی شما از اجرا و طراحی این نمایش چیست؟
به عنوان یک هنرمند باید درحس خلق اثر باید به نتایجی دست یافت که چرا که این اثر طراحی و خلق شده است. منبع الهام ما موارد مختلفی است.چون متون الهی،روابط انسان‌ها و‌... چون نمایش بی کلام است، ما توانسته‌ایم بستری را فراهم کنیم تا بیننده به چالش کشیده شود و با توجه به حالات خودش هرچه که می‌خواهد از نمایش استنباط کند.
چرا مردم جهان باید با فرهنگ‌ها و قومیت‌های مختلف نمایش شما را ببینند؟
من فکر می‌کنم تمامی‌آدم‌ها با هر نژاد، رنگ، فرهنگ و قومیت شان شبیه یکدیگرند وقتی واکنش‌ها را در تماشاگران می‌بینم این احساس به من دست می‌دهد که روح خفته و نهفته‌ی آنان را بیدار کنم.