نصرالله قادری، نویسنده و کارگردان تئاتر در آستانه هفته دفاع مقدس:

نقطه ضعف نمایشنامه‌نویسی کشور و به ویژه نمایشنامه‌نویسی دفاع مقدس از یاد بردن ساختار و گرایش به سوی معناست.
نصرالله قادری، استاد دانشگاه، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر در آستانه هفته دفاع مقدس و در بررسی آسیب شناسانه تئاتر دفاع مقدس، با بیان این مطلب به سایت ایران تئاتر گفت:«نمایشنامه‌نویسی دفاع مقدس همچون کلیت نمایشنامه‌نویسی ایران، چندان ضعیف‌تر و یا قوی‌تر از نمایشنامه‌نویسی جهان نیست؛ اما درگیر یک معضل است و آن رویکرد بسیار به معناست.»
وی در بررسی دوره‌های اخیر نمایشنامه‌نویسی دفاع مقدس گفت:«نمایشنامه‌های دوران جنگ"شعارپرداز" هستند و در دوره سازندگی رنگ و بویی خوشبینانه به خود می‌گیرند؛ اما از دوم خرداد به بعد، نوعی فضای بدبینی بر نمایشنامه‌ها حاکم می‌شود. این مطلب نشان می‌دهد که نمایشنامه‌نویسان، ساختار نمایشنامه را فراموش کرده و به سمت معنا رفته‌اند. البته این مسئله در کلیت نمایشنامه‌نویسی ایران نیز دیده می‌شود. این منتقد تئاتر در آسیب شناسی اجراهای دفاع مقدس گفت:«یکی از مشکلات اجرای نمایش‌های دفاع مقدس، فصلی و جشنواره‌ای بودن آن‌هاست. این اجراها در مدت یک هفته روی صحنه می‌روند و بعد به ندرت در طول سال روی صحنه دیده می‌شوند.»
وی با اشاره به این که یکی از عوامل محدود کننده اجراها، متولیان هستند، خاطر نشان کرد:«تعدادی از متولیان، فرهنگی و تعدادی دیگر، نظامی هستند و هر یک دیدگاه‌ها، نظرات و خواست‌های خود را از این ژانر نمایشی دارند. گرچه دیده می‌شود که دوستان بخش فرهنگی تلاش‌های برای بهبود شرایط انجام می‌دهند، اما این دو بخش همواره بر اثرِ تولید شده تاثیر می‌گذارند؛ زیرا ممیزی را مضاعف می‌کنند. همه این عوامل باعث می‌شود که در نهایت، اجراها از متون نوشته شده هم ضعیف‌تر باشد. به این ترتیب گاه شاهد هستیم که اثر تولید شده(حتی با تصویب متن از سوی بخش نظامی)، در مواجه با بخش فرهنگی، دچار ممیزی می‌شود.»