سرمقاله

 گفته نخست
شش ماهة نخست سال 85 به سرعت سپری شد. چند اتفاق مهم در این مدت به وقوع پیوست که به طور عمومی با لفظ جشنواره پیوند خورده‌اند: نهمین جشنواره بین‌المللی نمایش عروسکی دانشجویی، نهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر دانشگاهی، ششمین جشنواره سراسری تئاتر ارتش (میثاق)، پنجمین جشنواره تئاتر بانوان، یازدهمین جشنواره بین‌المللی نمایش عروسکی تهران ـ مبارک. چند سمینار و همایش را از جمله سمینار تئاتر مقاومت و سمینار تئاتر ملی هم باید به مجموعه بالا افزود. آنچه که برای شش ماهة دوم پیش روست، ادامه همین حرکت‌هاست؛ مثل سیزدهمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان، چهارمین جشنواره تئاتر رضوی، سومین همایش آیین‌های عاشورایی، بیست و پنجمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر و جشنواره تئاتر مناطق کشور. به اضافه چند سمینار و همایش دیگر؛ از جمله اولین کنفرانس بین‌المللی نمایش و دین.
حرکت جشنواره‌ای، مشروط بر آنکه احیاگر فعالیت‌ها و عرق‌ریزان تلاشگران صحنه‌های گوناگون تئاتر باشد، مغتنم و ستودنی است؛ به طور مثال همین جشنواره بین‌المللی نمایش عروسکی تهران ـ مبارک، باعث شد که روح تازه‌ای به کالبد نیمه خسته این گونه نمایشی دمیده شود و با فعالیت‌های مختلف پیش‌بینی و انجام شده در این حرکت هنری، نمایشگران عروسکی، عزم جزمی برای تداوم کار پیدا کردند. اگر سرفصل جشنواره‌ها به سمت موضوعی و تخصصی شدن پیش برود، می‌توان به برگزاری آنها امیدوار بود. در پرتو لفظ موضوعی و تخصصی شدن جشنواره، توجه جدی شکلی و محتوایی درباره سرفصل‌ها ایجاد می‌شود و خواسته و ناخواسته، نگاه عمیق و پژوهشی زاییده می‌شود. همه اینها مشروط بر توجه و حرکت چندبعدی جشنواره‌ها و در هم آمیختن سلیقه‌های مختلف و البته مشروع است.

 گفته دوم
ماه مبارک رمضان در پیش است. پیشاپیش این ماه بزرگ خجسته را تبریک می‌گوییم و امیدواریم جشن رمضان برای تئاترپیشگان نیز پربرکت و پربهره باشد و همه در این ایام بکوشیم.

 گفته سوم
شش ماهه دوم، زمان توجه جدی و دو چندان به تئاتر شهرستان‌هاست. آن گونه که از خبرها مطلع شده‌ایم برای برون رفت از مشکلات موجود بر سر راه تئاترپیشگان شهرستانی، قرار است کنگره‌ای با حضور مسئولان انجمن نمایش‌های سراسر کشور، کارشناسان تئاتر استان‌ها، مدیران کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان‌ها، رئیس مرکز هنرهای نمایشی و مقام عالی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شود. مقرر شده است که در این نشست درباره نحوه تعامل انجمن‌های نمایش و ادارات کل ارشاد و استان‌ها و نیز سهم مرکز هنرهای نمایشی به لحاظ مادی معنوی، بحث و گفتگو شده و در نهایت موافقتنامه‌ای در این باره نوشته شود.
امیدواریم هر چه زودتر توجه جدی به تئاتر شهرستان انجام پذیرد. البته با خبر شدیم در فهرست مساعدت‌های انجمن نمایش مرکز، در شش ماهه اول، چند استان مورد توجه خاص قرار گرفته‌اند.

 گفته چهارم
همچنان برای کم شدن مشکلات تئاتر باید به فکر راه‌حل‌های منطقی بود. گسترش سازمان و نهادهای دولتی، راه حل منطقی و مطلوب نیست. باید بخش خصوصی را وارد عمل کرد. دولت نیز با راه‌اندازی و ایجاد «سازمان خصوصی‌سازی» بر این حرکت صحه گذاشته است. پس باید به دنبال ایجاد آن بود. شاید پیشنهاد صاحبنظران تئاتر کشور و بحث و نقد و نظر همکاران مطبوعات، مفید واقع شود. سیستم دولتی، گنجایش و توان پاسخگویی به این میزان درخواست و نیروی انسانی را ندارد.
راه دیگر، ایجاد وحدت رویه در هدایت نهادها و تشکیلات تئاتر دولتی است که کمتر از پیشنهاد اول، قابل وصول است.

 گفته پنجم
مهرماه، آغاز بازگشایی مجدد دانشگاه‌ها و فعالیت سیستم آموزشی است. دوباره تکاپوی دانشجویان و استادان، دو چندان می‌شود. فرا رسیدن این ایام را به فال نیک گرفته و ضمن تبریک آن به همه استادان و دانشجویان عزیز تئاتر کشور، نگاه ویژه این شماره از مجله «نمایش» که به تئاتر دانشگاهی اختصاص دارد، تقدیم می‌شود.
سردبیر