برای رشد و اعتلای تئاتر باید از مدارس شروع کرد
داود کیانیان، نویسنده و مدرس دانشگاه در گفت‌وگو با سایت ایران تئاتر، درباره تاثیر آموزش و پرورش بر تئاتر کودک و نوجوان گفت:«سال‌هاست که تاکید شده برای رشد و اعتلای تئاتر باید از مدارس شروع کرد. خوشبختانه این حرکت کم و بیش از نظر کمی انجام شده اما از نظر کیفی با نقصان‌هایی مواجه شده است. نمی‌توان نادیده گرفت که در بخش پیش دبستانی نمایش خلاق جای خود را باز کرده و کودکان به این وسیله تحت آموزش و پرورش قرار می‌گیرند. علاوه بر آن در بخشی از کتاب‌های درسی سال‌های اول تا چهارم دبستان، فصل‌هایی به نمایش اختصاص داده شده است. اما تراژدی این جا به وقوع می‌پیوندد که معلمی که باید این بخش‌ها را پیش ببرد، آموزش تئاتر ندیده است؛ پس یا انجام نمی‌دهد یا غلط انجام می‌دهد.»
اگر بخواهیم از تئاتر کودک و نوجوان برای اهداف آموزشی استفاده کنیم، باید به آسیب شناسی بیشتر در این بخش بپردازیم.
داود کیانیان، نویسنده و مدرس دانشگاه در گفت‌وگو با سایت ایران تئاتر، درباره تاثیر آموزش و پرورش بر تئاتر کودک و نوجوان گفت:«سال‌هاست که تاکید شده برای رشد و اعتلای تئاتر باید از مدارس شروع کرد. خوشبختانه این حرکت کم و بیش از نظر کمی انجام شده اما از نظر کیفی با نقصان‌هایی مواجه شده است. نمی‌توان نادیده گرفت که در بخش پیش دبستانی نمایش خلاق جای خود را باز کرده و کودکان به این وسیله تحت آموزش و پرورش قرار می‌گیرند. علاوه بر آن در بخشی از کتاب‌های درسی سال‌های اول تا چهارم دبستان، فصل‌هایی به نمایش اختصاص داده شده است. اما تراژدی این جا به وقوع می‌پیوندد که معلمی که باید این بخش‌ها را پیش ببرد، آموزش تئاتر ندیده است؛ پس یا انجام نمی‌دهد یا غلط انجام می‌دهد.»
وی نتیجه گرفت:«این اتفاق به هیچ عنوان با اهداف حضور تئاتر در مدارس مطابقت ندارد و در نهایت به ضد خودش تبدیل خواهد شد. اگر بخواهیم از تئاتر کودک و نوجوان برای اهداف آموزشی استفاده کنیم، باید به آسیب شناسی بیشتر در این بخش بپردازیم.»
وی در تقسیم بندی ژانرهای مختلف تئاتر کودک تصریح کرد:«تئاتر کودک و نوجوان می‌تواند شاخه‌های متفاوت داشته باشد. نمایش خلاق که با استفاده از کودکان شکل می‌گیرد و تماشاگری ندارد، یکی از این انواع است که اهداف آموزشی و تربیتی به خوبی در آن دنبال می‌شود. بخش دیگر تئاتر کودک و نوجوان که برای مخاطب شکل می‌گیرد، نمایش‌هایی است که دانش آموزان تولید می‌کنند و طی سال‌های گذشته جشنواره‌های خاص خود را نیز داشته‌اند.»
وی ادامه داد:«در بخش‌های حرفه‌ای تئاتر، به تولید نمایش برای کودکان و تولید نمایش درباره کودکان می‌رسیم که این نوع اخیر، هرگز در ایران کار نشده است و مخاطبان آن بزرگسالان هستند. در این زمینه بارها تلاش کرده‌ام یکی از متون رضا صابری را روی صحنه ببرم که میسر نشده است. باید ضرورت این ژانر احساس شود و در کنار دیگر بخش‌ها شکل بگیرد.»
وی که بخش عمده فعالیت خود را به آموزش معلمان و مربیان اختصاص داده گفت:«سال‌هاست که سعی می‌کنم با تدریس در تربیت معلم، جهاد دانشگاهی، کانون پرورش فکری کودکان و دفتر تعلیم و برنامه ریزی، مسئله آموزش تئاتر و بهره‌برداری آموزشی از آن را با معلمان مطرح کنم. با همه مشکلات بزرگی که در مسیر آموزش تئاتر، وجود دارد، این موضوع باید مورد کارشناسی قرار گیرد؛ زیرا آموزش و پرورش بخش زیر بنایی تئاتر ایران است و بی توجهی به آن موجب بیگانگی فرزندانمان با این مقوله خواهد شد.»