این جلسه، اولین جلسه خبرنگاران هنری انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران پس از تشکیل و اعلام موجودیت است
این جلسه، اولین جلسه خبرنگاران هنری انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران پس از تشکیل و اعلام موجودیت است
جلسه نقد و بررسی نمایش"شهادت خوانی انسان‌های... " توسط کمیته خبرنگاران هنری انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران شامگاه یکشنبه نهم مهر ماه در تالار قشقایی تئاترشهر با حضور جمشید صداقت‌نژاد، محمد بهرامی، مصطفی محمودی، منوچهر اکبرلو(به عنوان منتقد) و روح‌الله جعفری کارگردان و جمعی از تماشاگران نمایش برگزار شد.
به گزارش سایت ایران تئاتر از روابط عمومی نمایش، در ابتدای جلسه محمد بهرامی گفت:«این جلسه، اولین جلسه خبرنگاران هنری انجمن صنفی روزنامه‌نگاران ایران پس از تشکیل و اعلام موجودیت است.»
وی در خصوص نام نمایش گفت:«نام این اثر مرا به یاد نام نمایشنامه‌های عباس نعلبندیان می‌اندازد و به نظرم نویسنده در نامگذاری از وی متاثر بوده است.»
جمشید صداقت‌نژاد در این جلسه اظهار کرد:«کار من چهار دهه نویسندگی و نقادی بوده است. منتقدان همواره در سخنان و نوشته‌هایشان خطاب به کارگردان‌ها، نویسندگان، بازیگران و... می‌گویند در اثری که شما خلق کرده‌اید، ما از شما بهتر می‌فهیم و برای این امر منتقد باید خیلی مسلط باشد.»
این منتقد پیشکسوت ادامه داد:«در این اثر کارگردان با داستان‌های مختلف مذهبی و پرسش‌هایی از آن‌ها فضایی را خلق می‌کند که نشان از زحمات فراوان وی دارد. اعتراف می‌کنم که وقتی وارد فضاهای طراحی شده برای این اثر در راهروی تالار قشقایی شدم، برای لحظاتی مبهوت ماندم.»
منوچهر اکبرلو دیگر منتقد جلسه اذعان داشت:«در این نمایش، غنای بسیار زیبای ادبیات کشورمان به شکل غلوآمیزی خود را نشان می‌دهد و در لحظاتی زبان نمایش پر تکلف می‌شود، البته در جاهایی مثل صحنه‌های شخصیت‌های شمعون و شهرزاد سخنان، لحن محاوره‌ای پیدا می‌کنند.»
وی افزود:«برخی نویسندگان علاقه دارند که وقتی که می‌نویسند از منابع ادبی استفاده بیشتری کنند و تک تک جملاتشان قصار و به تنهایی شنیدنی و پرمعنا باشد.»
منوچهر اکبرلو ادامه داد:«در این اجرا کوشیده شده است که تصاویر خیلی زیاد باشد. این امر در تصویرسازی ابتدای نمایش(که روی کلام مرحوم آقاسی انجام می‌شود) قابل مشاهده است.»
روح‌الله جعفری کارگردان سپس اظهار کرد:«انگیزه‌ام از اجرای این اثر با شنیدن کلام شعر حماسی مرحوم آقاسی درباره کربلا شروع شد و راغب شدم مفاهیم مطرح شده در این شعر را به صورت نمایشی کار کنم و حرکت انقلابی امام حسین(ع) را به تصویر بکشم.»
وی تصریح کرد:«برای اجرای نمایش"شهادت خوانی انسان‌های... " به مطالعه در تاریخ و روایات مذهبی پرداختم و می‌خواستم ادبیات اثرم کلاسیک و حماسی باشد ولی در عین حال از غنای تصویری و ساختارهای مختلف نمایشی بهره ببرم.»
مصطفی محمودی دیگر منتقد جلسه نیز گفت:«این اجرا کار ستودنی است چون در بین متون نمایش مذهبی، کاری خارج از قواعد و کلیشه‌های مرسوم انجام شده است.»
وی افزود:«یکی از سختی‌های کار نویسنده اثر، توجه به تعدد روایات‌های مختلف در ادیان مختلف است. پیوند ماجرای به صلیب کشیدن حضرت مسیح(ع) با ماجرای شهادت حضرت امام حسین(ع) (که در فرهنگ شیعی این حضرت جایگاه ویژه‌ای دارد) کار آسانی نیست ولی در این نمایش انجام شده است.»
مصطفی محمودی ادامه داد:«در برخی صحنه‌های نمایش، کلام کاملاً خود را به کار تحمیل می‌کند و به نظر من سنگینی کلام جاهایی باعث آسیب پذیری اثر می‌شود. این نمایش شروع طوفانی و عالی دارد و با تصویرسازی‌های خوبی در آن مواجهیم.»
روح‌الله جعفری سپس گفت:«من نقطه مشترک تمام مذاهب اعم از اسلام، مسیحیت، زرتشتیت، یهودیت و... را حریت و آزادگی دیدم و سعی کردم که این مفاهیم مذهبی را به نوعی در نمایشم متجلی سازم.»
وی افزود:«من به نوعی غیرمستقیم از تکنیک سینما در اثرم استفاده کردم و در اجرای این نمایش در دومین همایش آئین‌های عاشورایی سه دوربین به صورت زنده از صحنه تصویربرداری و آن را برای تماشاگر پخش مستقیم می‌کردند. در آن جا عامدانه من قانون خط فرضی را می‌شکستم و در اجرای عمومی اثر هم با میزانسن‌هایم سعی کردم به گونه‌ای دیگر این کار را انجام دهم.»
جمشید صداقت‌نژاد خاطر نشان کرد:«علت این که هنر، تئاتر به لحاظ تصویری به هنر سینما نزدیک نشده است، مقوله بازیگری و تفسیرپذیری آن بوده است. تصویرسازی‌هایی که در هنر تئاتر توسط بازیگران انجام می‌شود، تحلیل‌های متعددی را همراه دارد و هر کس از دیدگاه خود می‌بیند و همین امر گاهی سبب می‌شود که جلوی اجرای عمومی یک اثر نمایشی گرفته شود.»
وی گفت:«چون قصه نمایش"شهادت خوانی انسان‌های... " مذهبی است، بنابراین با پس و پیش کردن یک کلمه، مفهوم می‌تواند عوض می‌شود و به همین دلیل نویسنده و کارگردان تاکید زیادی بر کلام داشته است و این کار جلوی سوء برداشت‌ها را می‌گیرد و جزء حسن‌های اثر هست.»
جمشید صداقت‌نژاد تصریح کرد:«چون موضوع این اثر مذهبی است بنابراین هر چیزی را نمی‌توان گفت و کارگردان نیز به این اصل پایبند بوده است. در قصه‌های مذهبی کارگردان نمی‌تواند هر کاری انجام دهد و بازیگرانش را آزاد بگذارد تا هنگامی که در نقش فرو رفتند، هر عملی انجام دهند و همین محدودیت‌ها را کارگردان به خوبی در اثر رعایت کرده است.»
منوچهر اکبرلو نیز گفت:«جنس بازی‌های بازیگران این نمایش مختلف است. ما به نوعی فشردگی را در بازی پردیس افکاری می‌بینیم و نوعی انتقال حسی خنثی بودن را در بازی صادق خاموشی در شخصیت شمعون مشاهده می‌کنیم.»
مصطفی محمودی هم درباره بازی بازیگران نمایش اظهار داشت:«بازی‌های بازیگران انرژیک و ستودنی بوده و آنان ایستا نیستند و در اجرا، کار نمایش را به خوبی جلو می‌برند. مجید رحمتی بازیگر نقش شبیه خوان مانند یک تعزیه خوان حرفه‌ای عمل می‌کند.»
وی افزود:«طراحی صحنه نیز فضا را به خوبی ترسیم می‌کند و به نوعی قبل از ورود نمایش(در راهرو سالن) به تماشاگر بیان می‌دارد که با فضایی متفاوت مواجه است. طراحی لباس نمایش هم سه رنگ مشکی، سفید و قهوه‌ای را رنگ غالب قرار داده است. میزانسن‌های کارگردان در این اثر متعادل و قابل قبول است.»
محمد بهرامی هم اظهار داشت:«کارگردان در بدو ورود تماشاگران فضایی را خلق کرده که تماشاگر با زحمت وارد سالن شود و استفاده از سنگ‌ها، چوب‌ها، سیم خاردار در ورودی سالن، برای این مفهوم است. مشکی کردن کل فضای ورودی سالن هم در همین راستاست و تاریخ، ظلمت و... را نشان می‌دهد. تاکید بر رنگ مشکی در همین راستا قابل توصیف است.»
روح‌الله جعفری در پایان گفت:«صادقانه باید بگویم که من برای آموختن و تجربه کردن آمده‌ام و سعی داشته‌ام در فضای تئاتر مذهبی، نمایشی متفاوت خلق کنم که بر تماشاگرانم تاثیرگذار باشد.»