اجرای نمایشنامه‌ی گمشده‌ی تنسی ویلیامز
براون با ویلیامز قرارداد بست و تنسی پذیرفت که نمایش را تمام کند. نمایشنامه نویس مشهور آمریکایی نسخه ی نهایی نمایش را آن سال تکمیل کرد اما نمایش هیچگاه به روی صحنه نرفت.
ترجمه: مجتبی پور محسن
در تابستان سال 1940 تنسی ویلیامز که در پراوینستاون زندگی می‌کرد به هنرمند جوانی به نام کیپ کیرنن علاقمند شد. این اولین عشق واقعی و اولین تجربه‌ی شکست واقعی او در عشق بود.
ویلیامز نسخه‌ای نمایشی از این رابطه را نوشت که سالها گم شده بود. حالا نمایش جهانی این نمایش احیا شد، با نام “رژه یا رسیدن به آخر تابستان” در پراوینستاون اجرا شد. این نمایش تک پرده‌ای در افتتاحیه جشنواره ی آثار تنسی ویلیامز در پراونیستاون به روی صحنه رفت.
ارتباط ویلیامز با کیپ کیرنن دیری نپایید و در پایان تابستان قطع شد. او نمایشنامه‌ی درباره‌ی این ارتباط نوشت اما پیش از آنکه آنجا را ترک کند آن را از دفترچه یادداشت خود پاره کرد و در گوشه‌ای از کلبه‌اش رها کرد.
او بین سالهای 1940 تا 1947، چهار تابستان دیگر را هم در پراونیستاون گذراند و در آنجا نسخه‌های اولیه‌ی “اتوبوسی به نام هوس”، “باغ وحش شیشه‌ای” و چند نمایشنامه ی دیگرش را نوشت.
در سال 1962 وقتی ویلیامز در اوج شهرتش بود، آدری وولز، که همه‌ی آثار او را برای یک کتابشناس جمع آوری می‌کرد، مرد جوانی به نام آندریاس براون را که حالا در نیویورک صاحب گوتام بوک مارت است فرستاد تا نوشته‌های اولیه ویلیامز را پیدا کند. او از طریق مردی به نام هیزن توانست به نسخه ی اولیه ی نمایشنامه‌ی گم شده‌ی ویلیامز دست پیدا کند.
براون با ویلیامز قرارداد بست و تنسی پذیرفت که نمایش را تمام کند. نمایشنامه نویس مشهور آمریکایی نسخه ی نهایی نمایش را آن سال تکمیل کرد اما نمایش هیچگاه به روی صحنه نرفت.