یادداشتی از فرهاد مهندس پور
کشف بیضایی بر ما مبارک است
مهندسپور: امروز در زادروزش، میدانیم تحسینبرانگیزترین هدیهای که بهرام بیضایی به ما داده، همین است که او به کشف خود نائل شده است.
بسیار با مسماست که ٢٥ دسامبر، زادروز مسیح، برای ما ایرانیان برابر است با زادروز یکی از بهترین و کوشاترین نویسندگان، پژوهشگران، آموزگاران و هنرمند تئاتر و سینمای ایران، بهرام بیضایی. بهرام بیضایی در حوزههای متنوعی کنش اجتماعی و هنرمندانه داشته و دارد. در روزگار جوانی دانشگاه را رها میکند؛ زیرا در جستوجوی چیزی بوده است که آن را در مدرک تحصیلی نمییافته است. در کار با گروه تئاتر ملی هم نگنجیده، همچنان که با جریان رسمی تئاتر در آن سالها و پس از آن هم جز زمانی کوتاه نپاییده و بهسرعت دریافته است که در شرایط اجتماعی و زیستی این مملکت، برای زندهزیستن و هنرمندبودن، به توشه و انگیزهای دیگر نیاز دارد. ازاینرو ایشان یک آموزنده باهوش در زندگی و زیست با کسانی است که از آنان آموخته که باید ازشان تمایز داشته باشد.
بهرام بیضایی با اینکه ظرفیت اجرائی سنتهای نمایشهای ایرانی از شبیهخوانی و تختحوضی و خیمهشببازی را بسیار و با سنجیدگی کاویده، ولی همزمان نمیخواسته در سنت رسمی روزگارش بنویسد، بیندیشد یا هنر بیافریند. امروز در زادروزش، میدانیم تحسینبرانگیزترین هدیهای که بهرام بیضایی به ما داده، همین است که او به کشف خود نائل شده است. این بزرگترین رهاورد زندگی بهرام بیضایی است که در قبال آن توانستهایم پژوهشها و نمایشنامهها و فیلمنامهها و کارگردانیهایش را داشته باشیم و افتخار کشورمان بدانیم. نیمسده از این کشف بزرگ گذشته است، دوران پرفرازونشیبی که چند نسل از ایرانیان را از خود بهرمند ساخته است. برای بهرام بیضایی آرزوی تندرستی و شادی و شادکامی داریم، زادروز او و کشف بیمانندش بر همه ما خجسته باد.