بی‌تعارف و دعوت میزبان باشیم

تئاتر، نقشه ندارد، نشانه دارد. نقشه ندارد که بالا و پایین نداشته باشد، دور و نزدیک نداشته باشد، رنگ و لهجه نداشته باشد. نشانه دارد اما! نشانه دارد که راه باشد و رهنما باشد. نشانه دارد که به رسیدن امیدوار کند و ترجمه امید باشد. روشن‌ترین نشانه تئاتر امروز که راه و راهنماست جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر است. تجربه‌ای مغتنم که سرد و گرم ‌تئاتر را چشیده است و مجال نوآفرینی و زادگاه بدایع و بدعت‌های تئاتر است. سال‌هاست مطالبه هنرمندان این هنر شریف، به اشتراک گذاشتن ظرفیت‌های فجر و توزیع تولیدات این رویداد در سراسر کشور است. اعتقاد فجر «تئاتر برای همه» است و به میمنت این نگاه و نگرش عام است که نمی‌توان این مطالبه را ممکن ننمود. مشعل فجر، اکنون به اعتماد و اعتقاد به راه افتاده است و حفظ این شعله فروزان، جز به هم‌صدایی وامداد، دست نمی‌دهد. اکنون آن نهال آرزو گل داده است. از نشانه‌های تئاتر، یکی هم این می‌تواند باشد که بی‌تعارف و دعوت، یا میزبان باشیم و یا به امیدواری وامداد به میزبان سلام کنیم. امیدوارم دفاتر انجمن‌های نمایشی استان‌ها بی‌توجه به توزیع پایگاه‌های فجر استانی، به بهره‌مندی مخاطبان از این اتفاق بیندیشند و چنان چاره‌اندیشی کنند که عقب‌نشینی از این تصمیم و تسلیم، ناممکن شود. هفت استان به نشانه همه ایران، میزبان سی و پنجمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر خواهند بود. تلاش کنیم ترجمه این نشانه تئاتر باشیم و یادمان باشد: «دور چون با عاشقان افتد تسلسل بایدش» اکنون نوبت ماست که در مقام پاسخ به اعتماد مدیران تئاتر فجر، سربلند باشیم. بیاموزیم و بیاموزانیم و نگران دریغی باشیم که بی‌توجه به این رخصت برای ما باقی خواهد گذاشت. مؤمنانه از ارج و منزلتی که دبیرخانه فجر سی و پنجم برای استان‌های میزبان قائل بوده است و خواهد بود، سپاسگزارم و امیدوارم این اندیشه، همیشه باشد و آبرومندی تئاتر را بیش‌ازپیش ممکن‌نماید.

ارمغان بهداروند

مدیرعامل انجمن هنرهای نمایشی ایران