امیدواریم اصفهان محل دائمی برگزاری جشنواره تئاتر کودک و نوجوان باقی بماند

تلاش می‌کنم طی گفت‌وگو و رایزنی‌هایی، اصفهان به عنوان محل دائمی برگزاری جشنواره تئاتر کودک و نوجوان باقی بماند.
مصطفی رحماندوست، دبیر سیزدهمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان با اعلام این مطلب در گفت‌وگو با خبرنگار اعزامی سایت ایران تئاتر به اصفهان گفت:«با برگزاری دائم جشنواره تئاتر کودک و نوجوان در اصفهان، این جشنواره در جهان به عنوان"تئاتر کودک و نوجوان اصفهان" معرفی شده و از شناسنامه تاریخی برخوردار خواهد شد.»
وی در ادامه افزود:«در صورت برگزاری دائم این جشنواره در اصفهان علاوه بر برخورداری از اسکان دائم می‌توان اقدام به برگزاری مرتب کارگاه‌های آموزشی تئاتر کودک و نوجوان کرد و از گروه‌های شاخص این هنر نیز دعوت کرد تا برای هنرمندان ایرانی کلاس‌های آموزشی برگزار کنند.»
رحماندوست ضمن مخالفت با چرخش جشنواره تئاتر کودک و نوجوان در شهرهای مختلف اظهار کرد:«به اعتقاد من چرخش جشنواره‌ها در شهرهای مختلف موجب پیشرفت تئاتر کودک و نوجوان نخواهد شد و بهترین راه این است که هر شهر از شناسنامه تاریخی یک حرکت هنری برخوردار باشد.»
دبیر سیزدهمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان در خصوص وضعیت تئاتر کودک و نوجوان در کشورمان گفت:«تشخیص مرز ایجاد جاذبه‌ با ایجاد شگفتی در تئاتر، برای برخی‌ها کار دشواری است. ما عمدتاً زمانی که در هنر نمی‌توانیم جاذبه و تأثیرگذاری عمیق به وجود آوریم، سعی می‌کنیم به ایجاد شگفتی بپردازیم. باید توجه داشت که ایجاد شگفتی برای کودکان کار ساده‌تری نسبت به ایجاد شگفتی برای نوجوانان است؛ چرا که اصول و بندهایی که بچه‌ها را به دنیای ما پیوند می‌دهد، خیلی کوتاه و کوچک است و با توجه به کم تجربه‌گی آن‌ها در زندگی، هر اتفاقی برای آنان شگفتی‌آور است.»
وی خاطر نشان کرد:«نوجوانان از این قاعده مستثنی هستند؛ به خصوص این که در سن شخصیت‌سازی سعی می‌کنند خود را به عنوان شخصیتی عمده معرفی کنند و به دلیل قرار داشتن در سن اعتراض، معمولاً با هر اتفاقی که اطراف آن‌ها رخ می‌دهد، از نظر روانشناسی مخالفت می‌کنند. بنابراین ایجاد جاذبه و تأثیرگذاری بر آن‌ها کار مشکلی است.»
بنابراین آن دسته از نوجوانانی که اهل هنر باشند، به حیطه هنر و بزرگسال کشیده می‌شوند، اما آن‌هایی که با این ویژگی بیگانه باشند، نمی‌توانند نمایش‌هایی که کودکانه باشند و یا از شگفتی کودکانه برخوردارند را بپذیرند، همین امر نگارش، بازی کردن، جذب کردن و تأثیرگذاری روی نوجوانان را مشکل می‌کند که البته طبیعی است همان طور که در ادبیات نیز شاهد این مشکل هستیم، اما معمولاً پس از طی دوره آزمون و خطا و گذر زمان این مشکل برطرف می‌شود.»
وی در پایان گفت:«باید به بازی‌های زمان کودکی که در قالب نمایش خانگی صورت می‌گرفت، رجوع و آن‌ها را تقویت کنیم تا دلبستگی‌های کودکان نسبت به تئاتر تقویت شود. همچنین باید نسبت به تئاتر آموزشگاهی توجه ویژه‌ای داشته باشیم؛ چرا که این نوع تئاتر به عنوان هسته‌های اصل رشد و گسترش تئاتر ما محسوب می‌شوند.»