”در انتظار گودو” آنطور که بکت می‌خواست
او بیشتر عمرش را در پاریس گذراند، مشهورترین نمایشنامه‌اش را به زبان فرانسوی نوشت و کارهایش در نقاط مختلف جهان به روی صحنه رفت. اما شکی نیست که ساموئل بکت پسر ایرلند بود. برای جشن گرفتن صدمین سال تولد بکت در دابلین، دولت ایرلند سکه‌ی طلایی یک یورویی که چهره نحیف این برنده جایزه‌ی نوبل ادبیات رویش حک شده، وارد بازار کرده است و امسال سرزمین مادری بکت پذیرای نمایشگاهها، تاترها و نمایش‌های رادیویی متعددی است که برای بزرگداشت او برپا شده‌اند.
ترجمه: مجتبی پورمحسن
او بیشتر عمرش را در پاریس گذراند، مشهورترین نمایشنامه‌اش را به زبان فرانسوی نوشت و کارهایش در نقاط مختلف جهان به روی صحنه رفت. اما شکی نیست که ساموئل بکت پسر ایرلند بود. برای جشن گرفتن صدمین سال تولد بکت در دابلین، دولت ایرلند سکه‌ی طلایی یک یورویی که چهره نحیف این برنده جایزه‌ی نوبل ادبیات رویش حک شده، وارد بازار کرده است و امسال سرزمین مادری بکت پذیرای نمایشگاهها، تاترها و نمایش‌های رادیویی متعددی است که برای بزرگداشت او برپا شده‌اند.
اما گیت تیاتر دابلین بیش از همه به بکت توجه کرده است. گیت تیاتر برای اجرای نمایش “در انتظار گودو” در سیاتل توری برپا کرده است.
مهم‌ترین اثر بکت در عرصه‌ی تاتر پوچی، مساله‌ی هستی شناختی دو آواره‌ای را پی می‌گیرد که منتظر رسیدن یک موجود مقتدر هستند (یک شخص؟ یک خدا؟) که هرگز نمی‌آید.
این نمایش اولین بار در سال 1953 در پاریس به روی صحنه رفت و از آن زمان تاکنون همیشه توی دور بوده است. آخرین اجرای بزرگ نمایش “در انتظار گودو” به کارگردانی داگ هیوز در سیاتل ریپورتری تیاتر در سال 1996 به روی صحنه رفت و بیل ایروین بازیگر بی‌رقیب در آن بازی کرد (ایروین در اجرای نیویورک این نمایش با بازی رابین ویلیامز و استیو مارتین هم نقشی را بر عهده داشت.)
آلن استانفورد بازیگر - کارگردان کهنه کار گیت تیاتر به یاد می‌آورد که بکت از گیت تیاتر خواست که اجرایی از نمایش “گودو” را با کارگردانی دوست نزدیک و همکارش والتر آسموس به روی صحنه ببرد. بکت در سال 1989 بی‌آنکه آن اجرا را ببیند در گذشت. اما استانفورد می‌گوید: آن اجرا بسیار به همانی که بکت می‌خواست نزدیک بود و در 18 سال گذشته ما به آن ایده وفادار مانده‌ایم.