سرمقاله


انتشار ماهنامه نمایش به دلیل صرفه‌جویی مالی از این پس، دو ماه یک بار و در قالب یک مجله تقدیم شما خوانندگان عزیز خواهد شد. امیدواریم این صرفه‌جویی، باعث غنای مطالب و محتوای مجله شود و از بتوانیم عمیق‌تر به مسایل و موضوعات بپردازیم. بی‌تردید نظم و ترتیب شمارگان نشریه را حفظ خواهیم کرد. این شماره در اول آذرماه و شماره بعد در اول بهمن ماه سال جاری تقدیم شما خوانندگان عزیز خواهد شد.


این روزها فضای تئاتر کشور، رفته رفته به سمت حرکت‌های پر جنب و جوش نزدیک می‌شود. پس از برگزاری سیزدهمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان که چند سال در محاق بود، چهارمین جشنواره تئاتر رضوی از 5 تا 10 آذرماه و پس از آن سمینار بین‌المللی نمایش و دین در 16 و 17 دی ماه و بلافاصله بیست و پنجمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر از 18 دی‌ماه و در نهایت سومین همایش آیین‌های عاشورایی در تهران برگزار خواهند شد.
همزمان با حرکت‌های ذکر شده مراکزی همچون حوزه هنری، سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و وزارت علوم و تحقیقات و فناوری نیز در تدارک برنامه‌های خاص خود هستند. گستردگی در فعالیت‌های تئاتر به چشم می‌خورد و همچنان نیازمند ایجاد شاکله‌ای کل‌نگر برای همبستگی و وحدت عمل در حوزه تئاتر به لحاظ مدیریتی هستیم.
تئاتر کشورمان با بضاعت‌های مالی و انسانی، اگر یک جا جمع شود، قدرتمند‌تر و مؤثرتر عمل خواهد کرد و این بخشی از توان تئاتر است؛ آن هم در بخش دولتی. به طور حتم ایجاد و راه‌اندازی بایسته بخش خصوصی در کنار بخش دولتی، می‌تواند ما را به موفقیت‌های بیشتری رهنمون کند.


رفته رفته تشکیلات تئاتر کشور به جایگاه آرمانی خویش می‌رسد؛ اگر چه هنوز مشکلات وجود دارند و تا ایده‌آل فاصله داریم؛ اما فعال شدن نمایشگران عروسکی، نمایشگران کودک و نوجوان، نمایشگران دانشجو و دانشگاهی، نمایشگران خیابانی و ... و نیز دست به کار شدن نمایشگران سنتی ـ‌ آیینی، جملگی نشانگر عزم جدی در پیشرفت تئاتر کشور هستند.
فهرست کردن آمار و ارقام شاید بیشتر به کار امور اداری نهادها و مراکز بیاید؛ اما واقعیت این است که در ذات خود نشانگر حرکت است. تنها کافی است به فهرست ارتباطات بین‌المللی مرکز هنرهای نمایشی در سال 85 مراجعه کنیم و آن را با گذشته قیاس نماییم. همین جا باید متذکر شوم که این ایده‌آل نیست و بضاعت و توانایی‌ها بیشتر است.
نکته قابل توجه دیگر، حرکت به سمت عمیق‌تر شدن و ریشه‌ای تر نگاه کردن در پدیده هنرهای نمایشی کشورمان است. متولیان اکثر حرکت‌های جشنواره‌ای، جدا از نگاه‌های و شورآفرین، نگاه‌های پژوهشی و تألیفی را مدنظر دارند و یا بسیاری از مراکز تئاتری و هنری به سمت این نوع نگاه میل پیدا کرده‌اند. متولیان اکثر جشنواره‌ها، همچون جشنواره عروسکی، دانشگاهی، رضوی، فجر، آیینی‌های عاشورایی و ... دریافته‌اند که برای ماندگاری و مؤثر جلوه یافتن، همراه کردن امور پژوهشی و تألیفی ضروری است و از همین رو تولیدات متفاوتی را همزمان با جشنواره ارائه کرده و می‌کنند.
برگزاری سمینارها، نشست‌های تخصصی و سخنرانی، جلسات پرسش و پاسخ درباره شقوق تئاتر از سوی مراکزی همچون فرهنگستان هنر، تئاتر شهر، خانه تئاتر، خانه هنرمندان ایران، دانشگاه‌ها، مرکز هنرهای نمایشی وزارت ارشاد و ... گواهی است بر این مدعا. می‌دانیم که ایده‌آل‌ها کم به وقوع می‌پیوندند؛ اما همین احساس نیاز و حرکت، مقدمه‌ای است برای رسیدن به ذات بایسته و فرهیخته هنر تئاتر. موفق باشید.
سردبیر