رپرتوار منظمی نداریم
جعفر والی، بازیگر و کارگردان پیشکسوت تئاتر، به وجود آمدن رپرتوار در تئاتر را حرکتی مهم و مؤثر ارزیابی میکند. وی در گفتوگو با سایت ایران تئاتر، در این ارتباط گفت:«اگر منطق هنری وجود داشته باشد، نمایشهای مورد استقبال مردم شناسایی شده و به صورت رپرتوار اجرا میشوند. در صورت به وجود آمدن رپرتوار در تئاتر، این احتمال به وجود میآید که برخی از نمایشهای منتخب، چهار یا پنج ماه اجرا شوند و برخی دیگر سالها به کار خود ادامه دهند، بنابراین تحت چنین شرایطی این امکان برای نمایشهای شاخص به وجود میآید که برای مدت طولانی اثر خود را به مخاطبان ارائه دهند.»
جعفر والی، بازیگر و کارگردان پیشکسوت تئاتر، به وجود آمدن رپرتوار در تئاتر را حرکتی مهم و مؤثر ارزیابی میکند.
وی در گفتوگو با سایت ایران تئاتر، در این ارتباط گفت:«اگر منطق هنری وجود داشته باشد، نمایشهای مورد استقبال مردم شناسایی شده و به صورت رپرتوار اجرا میشوند. در صورت به وجود آمدن رپرتوار در تئاتر، این احتمال به وجود میآید که برخی از نمایشهای منتخب، چهار یا پنج ماه اجرا شوند و برخی دیگر سالها به کار خود ادامه دهند، بنابراین تحت چنین شرایطی این امکان برای نمایشهای شاخص به وجود میآید که برای مدت طولانی اثر خود را به مخاطبان ارائه دهند.»
وی با ابراز تأسف از نبود رپرتوار آثار تئاتری در کشور خاطر نشان کرد:« ما رپرتوار منظمی نداریم، بدین معنی که تعدادی بازیگر را برای اجرای نمایش در نظر بگیریم و با اجراهای متعدد، به نقطه ایدهآل اجرا برسیم. در صورتی که با به وجود آمدن رپرتوار، ضمن این که تماشاگران نمایشهای متنوعی را روی صحنه میبینند، برای بازیگران گروه نمایش نیز تنوع ایجاد میشود.»
والی سپس از تئاتر خصوصی به عنوان اتفاقی ثمربخش یاد کرده و تصریح کرد:«این حرکت در صورتی مؤثر است که بدون دخالت دولت باشد. این در حالی است که باید سرپرستی تئاتر کاملاً هوشمندانه، آگاهانه و با برخورداری از دیدگاه هنری، اقدام به اجرای تئاتر کند. باید به این نکته نیز اشاره کرد که در تمام دنیا دولتها برای تئاتر خصوصی بدون هیچ دخالتی بودجهای در نظر میگیرند. همان طور که شخصاً طی سالهای اخیر دو نمایش در کشور کانادا روی صحنه بردم که برای آنها از طرف دولت کمک هزینه در نظر گرفته شد.»
این بازیگر و کارگردان پیشکسوت تئاتر با اشاره به وجود جرقههایی در عرصه تئاتر کشور گفت:«گاهی جرقههایی در عرصه تئاتر زده میشود، اما این جرقهها شعلهور نمیشود و در همان حد و اندازه محدود باقی میماند. گاهی به طور همزمان شاهد اجرای چند اثر نمایشی خوب روی صحنه هستیم، اما متأسفانه پس از مدتی این جریان دچار افول میشود. بنابراین باید با در نظر گرفتن راهکارهایی، تئاتر سازماندهی شده و جرقههای امیدبخش آن پایداری و تداوم خود را پیدا کند.»